Οι γιορτές κάνουν την απώλεια πιο έντονη
Γράφει ο Ευάγγελος Ορφανίδης, Κλινικός Ψυχολόγος
Κοντά στο σπίτι μου, στην άκρη του δρόμου, υπάρχει ένα μικρό εκκλησάκι. Δεν είναι από αυτά που προσέχεις εύκολα. Το προσπερνάς όπως προσπερνάς τόσα πράγματα που κουβαλούν ιστορίες μεγαλύτερες απ’ όσο αντέχεις να κοιτάξεις κατάματα.
Εκεί σκοτώθηκε ένας νεαρός πριν λίγα χρόνια, με τραγικό τρόπο… ας μην το «φωτογραφίσω».
Ο δρόμος συνεχίζει κανονικά, τα αυτοκίνητα περνούν, η ζωή κάνει τη δουλειά της.
Αλλά σήμερα πρόσεξα κάτι που δεν ήταν εκεί άλλες φορές…
Ένα χριστουγεννιάτικο στολίδι, κρεμασμένο πάνω στο εκκλησάκι. Όχι κάτι εντυπωσιακό. Κάτι απλό. Διακριτικό. Κάποιος δικός του το άφησε.
Μου ήρθε ο γνωστός κόμπος στον λαιμό και συνέχισα τη διαδρομή μου, κοιτάζοντάς το από το καθρεφτάκι μου… σιγοψιθυρίζοντας…«Α ρε γαμώ το…».
Τα Χριστούγεννα κάνουν την απώλεια πιο έντονη όχι επειδή απλά «λείπει η χαρά», αλλά επειδή όλα γύρω φωνάζουν συνέχεια «μαζί». Μαζί στο τραπέζι. Μαζί στο σπίτι. Μαζί στις αναμνήσεις.
Και τότε η απουσία δεν είναι απλώς έλλειψη, γίνεται παρουσία.
Κάθε άδειο κάθισμα μιλάει. Κάθε σιωπή έχει όνομα.
Το στολίδι εκεί δεν ήταν γιορτινό με την κλασική έννοια. Δεν έλεγε «Καλά Χριστούγεννα».
Έλεγε κάτι πιο σκληρό… «Σε σκέφτομαι ακόμα.» «Δεν τελείωσες επειδή τελείωσε η ζωή σου.» «Δεν μπορώ να σε φέρω πίσω, αλλά μπορώ να σε κουβαλώ.»
Στην ψυχοθεραπεία λέμε ότι το πένθος δεν είναι διαδικασία αποδέσμευσης. Είναι διαδικασία επανασύνδεσης.
Δεν μαθαίνεις να ξεχνάς. Μαθαίνεις να ζεις με έναν δεσμό που δεν έχει πια σώμα.
Και οι γιορτές το κάνουν αυτό αδυσώπητα ξεκάθαρο. Γιατί η αγάπη, όταν δεν έχει πού να πάει, να επενδυθεί, πονάει περισσότερο.
Το στολίδι πάνω στο εκκλησάκι ήταν μια μικρή πράξη αντίστασης στον χρόνο. Σαν να έλεγε…«Ο κόσμος προχωρά, αλλά εγώ δεν προχωράω έτσι. Εγώ στέκομαι. Θυμάμαι. Στολίζω την απουσία σου, όχι για να την ωραιοποιήσω, αλλά για να την αντέξω».
Ίσως αυτό είναι τελικά το πιο ανθρώπινο κομμάτι της απώλειας.. δεν ξέρω.
Δεν είναι η αποδοχή.
Είναι η επιμονή της αγάπης να βρίσκει τρόπους να εκφραστεί, ακόμα κι όταν δεν υπάρχει πια αποδέκτης. Ή μάλλον… όταν ο αποδέκτης δεν είναι πια εδώ, αλλά είναι παντού.
Γι’ αυτό αυτές τις μέρες πονάει περισσότερο.
Όχι επειδή κάτι πάει λάθος. Αλλά επειδή η αγάπη, όταν δεν χωρά στη γιορτή, ξεχειλίζει στη μνήμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .