Η κόρη του γνωστού μουσικοσυνθέτη στο τραπέζι με τον Χρήστο Ζαμπούνη
Η
κόρη του δηµοφιλούς µουσικοσυνθέτη διοργανώνει στο Λονδίνο έκθεση
Ελλήνων εικαστικών, σε µια προσπάθεια εξαγωγής της σύγχρονης εγχώριας
Τέχνης.
Την Πέμπτη 16 Οκτωβρίου εγκαινιάσθηκε στο «The Hospital Club» της βρετανικής πρωτεύουσας η έκθεση «Staging the domestic», με έργα δεκατριών Ελλήνων καλλιτεχνών. Για τους κοινωνικώς ενημερωμένους, πρόκειται για μια ιδιωτική λέσχη (club), που δημιούργησαν το 2004 ο συνιδρυτής
της Microsoft, Πολ Αλεν, και το μέλος του ροκ συγκροτήματος Eurythmics Ντέιβιντ Στιούαρτ. Oπως εξηγεί η επιμελήτρια της εκθέσεως, Aννα Χατζηνάσιου, «η επιλογή του χώρου δεν ήταν τυχαία. Το “The Hospital” αδελφοποιήθηκε προσφάτως με το “Salon de Bricolage”, στο οποίο είμαι σύμβουλος Τέχνης, και από εκεί προέκυψε η συνεργασία». Καθόμαστε στον πρώτο όροφο της περιώνυμης ιδιωτικής λέσχης των Αθηνών που ίδρυσαν ο Χρύσανθος και ο Σπύρος Πανάς και δοκιμάζουμε ορισμένα από τα θαυμάσια πιάτα της ασιατικής κουζίνας fusion που μας προτείνει ο σεφ. Τα απαραίτητα ενταμάμε (φασολάκια στον ατμό), new style σασίμι σολομού και τόνου, λευκόσαρκο ψάρι (chilean seabass) με κινόα και τον slow roasted σολομό με πουρέ.
«Ποια είναι η κατάσταση των πραγμάτων στη σύγχρονη ελληνική Τέχνη;» είναι το πρώτο ερώτημα που της θέτω. «Εχει παρατηρηθεί μέσα από την ιστορία της Τέχνης ότι σε εποχές μεγάλων πολιτικοοικονομικών αναταραχών υπάρχει υψηλού επιπέδου καλλιτεχνική δημιουργία. Αυτό θεωρώ ότι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα. Η ιδέα είναι απλή: Επειδή η καλλιτεχνική παραγωγή της χώρας μας είναι κυρίως τοπικής εμβέλειας, πρέπει να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις ούτως ώστε να υπάρξει μια εξωστρέφεια. Τούτο επιχειρούμε με το “Staging the domestic”». Διερωτώμαι τι σημαίνει ο τίτλος. «Η λέξη “domestic” έχει διττή σημασία. Αναφέρεται στο οικιακό και στο εγχώριο. Την εμπνεύσθηκα από ένα έργο του Κωστή Βελώνη και σημαίνει “τοποθετώ-σκηνοθετώ” έργα Τέχνης στο οικιακό περιβάλλον, αλλά και σκηνοθετώ την εγχώρια ελληνική Τέχνη εκτός συνόρων».
Η συνομιλήτριά μου επιθυμεί να αναφέρει όλα τα ονόματα των καλλιτεχνών που συμμετέχουν στην έκθεση. Συναινώ ευχαρίστως. «Κωστής Βελώνης, Μαρίνα Βερνίκου, Αλέξανδρος Γεωργίου, Απόστολος Γεωργίου, Πάνος Κοκκινιάς, Βένια Μπεχράκη, Αγγελος Πλέσσας, Γεωργία Σαγρή, Δανάη Στράτου, Ελενα Σύρακα, Πάνος Τσαγκάρης, Αλέξανδρος Ψυχούλης και Μανταλένα Ψωμά». Ολοι, μα όλοι κάνουν διεθνή καριέρα και εκθέτουν τακτικά στο εξωτερικό.
Η συζήτηση μεταφέρεται στα θέματα της πολιτιστικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. «Λόγω της κρίσης έχουν μειωθεί οι δημόσιοι πόροι για την Τέχνη. Από την πλευρά τους, τα μουσεία κάνουν ό,τι μπορούν. Νομίζω ότι θα είναι κορυφαίο γεγονός όταν εγκαινιασθεί το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στο κτίριο του Φιξ. Ηταν αδιανόητο μια πρωτεύουσα πέντε εκατομμυρίων κατοίκων όπως η Αθήνα να μη διαθέτει μουσείο σύγχρονης Τέχνης. Στον τομέα του πολιτισμού, η γνώμη μου είναι ότι πρέπει να επενδύσουμε στην παιδεία συνολικώς και στην εικαστική παιδεία σε μικρή ηλικία ειδικώς».
Η Αννα Χατζηνάσιου αποφεύγει να τοποθετηθεί επί της πολιτικής καταστάσεως, των κομμάτων και των πολιτικών ανδρών. Αντιθέτως, έχει μια ταπεινή, όπως τη χαρακτηρίζει, άποψη για την έξοδο από την κρίση. «Ο Νο 1 παράγων ομαλής λειτουργίας μιας οικονομίας είναι η σταθερότητα. Η αβεβαιότητα σκοτώνει κάθε πρωτοβουλία».
Την ώρα του επιδορπίου, ενός κέικ πορτοκαλιού και άσπρης σοκολάτας, η Αννα Χατζηνάσιου με ενημερώνει για μία άλλη δραστηριότητά της, την επιμέλεια της συλλογής Τέχνης της ξενοδοχειακής μονάδας «Costa Navarino», στη Μεσσηνία. «Διαλέξαμε σχεδόν 800 έργα ανερχόμενων Ελλήνων καλλιτεχνών, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για τη διακόσμηση των δωματίων και των κοινόχρηστων χώρων του ξενοδοχείου. Θέλω να ελπίζω ότι, εκτός από την Ελλάδα του τουρισμού, που ακμάζει, θα έχουμε στο μέλλον και την Ελλάδα της Τέχνης, που θα μας κάνει υπερήφανους στο εξωτερικό», είναι το τελευταίο της αισιόδοξο σχόλιο πριν με ξεναγήσει στη συλλογή έργων Τέχνης του «Salon de Bricolage», που κοσμεί το «Premier Etage».
http://www.parapolitika.gr/Την Πέμπτη 16 Οκτωβρίου εγκαινιάσθηκε στο «The Hospital Club» της βρετανικής πρωτεύουσας η έκθεση «Staging the domestic», με έργα δεκατριών Ελλήνων καλλιτεχνών. Για τους κοινωνικώς ενημερωμένους, πρόκειται για μια ιδιωτική λέσχη (club), που δημιούργησαν το 2004 ο συνιδρυτής
της Microsoft, Πολ Αλεν, και το μέλος του ροκ συγκροτήματος Eurythmics Ντέιβιντ Στιούαρτ. Oπως εξηγεί η επιμελήτρια της εκθέσεως, Aννα Χατζηνάσιου, «η επιλογή του χώρου δεν ήταν τυχαία. Το “The Hospital” αδελφοποιήθηκε προσφάτως με το “Salon de Bricolage”, στο οποίο είμαι σύμβουλος Τέχνης, και από εκεί προέκυψε η συνεργασία». Καθόμαστε στον πρώτο όροφο της περιώνυμης ιδιωτικής λέσχης των Αθηνών που ίδρυσαν ο Χρύσανθος και ο Σπύρος Πανάς και δοκιμάζουμε ορισμένα από τα θαυμάσια πιάτα της ασιατικής κουζίνας fusion που μας προτείνει ο σεφ. Τα απαραίτητα ενταμάμε (φασολάκια στον ατμό), new style σασίμι σολομού και τόνου, λευκόσαρκο ψάρι (chilean seabass) με κινόα και τον slow roasted σολομό με πουρέ.
«Ποια είναι η κατάσταση των πραγμάτων στη σύγχρονη ελληνική Τέχνη;» είναι το πρώτο ερώτημα που της θέτω. «Εχει παρατηρηθεί μέσα από την ιστορία της Τέχνης ότι σε εποχές μεγάλων πολιτικοοικονομικών αναταραχών υπάρχει υψηλού επιπέδου καλλιτεχνική δημιουργία. Αυτό θεωρώ ότι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα. Η ιδέα είναι απλή: Επειδή η καλλιτεχνική παραγωγή της χώρας μας είναι κυρίως τοπικής εμβέλειας, πρέπει να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις ούτως ώστε να υπάρξει μια εξωστρέφεια. Τούτο επιχειρούμε με το “Staging the domestic”». Διερωτώμαι τι σημαίνει ο τίτλος. «Η λέξη “domestic” έχει διττή σημασία. Αναφέρεται στο οικιακό και στο εγχώριο. Την εμπνεύσθηκα από ένα έργο του Κωστή Βελώνη και σημαίνει “τοποθετώ-σκηνοθετώ” έργα Τέχνης στο οικιακό περιβάλλον, αλλά και σκηνοθετώ την εγχώρια ελληνική Τέχνη εκτός συνόρων».
Η συνομιλήτριά μου επιθυμεί να αναφέρει όλα τα ονόματα των καλλιτεχνών που συμμετέχουν στην έκθεση. Συναινώ ευχαρίστως. «Κωστής Βελώνης, Μαρίνα Βερνίκου, Αλέξανδρος Γεωργίου, Απόστολος Γεωργίου, Πάνος Κοκκινιάς, Βένια Μπεχράκη, Αγγελος Πλέσσας, Γεωργία Σαγρή, Δανάη Στράτου, Ελενα Σύρακα, Πάνος Τσαγκάρης, Αλέξανδρος Ψυχούλης και Μανταλένα Ψωμά». Ολοι, μα όλοι κάνουν διεθνή καριέρα και εκθέτουν τακτικά στο εξωτερικό.
Η συζήτηση μεταφέρεται στα θέματα της πολιτιστικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. «Λόγω της κρίσης έχουν μειωθεί οι δημόσιοι πόροι για την Τέχνη. Από την πλευρά τους, τα μουσεία κάνουν ό,τι μπορούν. Νομίζω ότι θα είναι κορυφαίο γεγονός όταν εγκαινιασθεί το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στο κτίριο του Φιξ. Ηταν αδιανόητο μια πρωτεύουσα πέντε εκατομμυρίων κατοίκων όπως η Αθήνα να μη διαθέτει μουσείο σύγχρονης Τέχνης. Στον τομέα του πολιτισμού, η γνώμη μου είναι ότι πρέπει να επενδύσουμε στην παιδεία συνολικώς και στην εικαστική παιδεία σε μικρή ηλικία ειδικώς».
Η Αννα Χατζηνάσιου αποφεύγει να τοποθετηθεί επί της πολιτικής καταστάσεως, των κομμάτων και των πολιτικών ανδρών. Αντιθέτως, έχει μια ταπεινή, όπως τη χαρακτηρίζει, άποψη για την έξοδο από την κρίση. «Ο Νο 1 παράγων ομαλής λειτουργίας μιας οικονομίας είναι η σταθερότητα. Η αβεβαιότητα σκοτώνει κάθε πρωτοβουλία».
Την ώρα του επιδορπίου, ενός κέικ πορτοκαλιού και άσπρης σοκολάτας, η Αννα Χατζηνάσιου με ενημερώνει για μία άλλη δραστηριότητά της, την επιμέλεια της συλλογής Τέχνης της ξενοδοχειακής μονάδας «Costa Navarino», στη Μεσσηνία. «Διαλέξαμε σχεδόν 800 έργα ανερχόμενων Ελλήνων καλλιτεχνών, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για τη διακόσμηση των δωματίων και των κοινόχρηστων χώρων του ξενοδοχείου. Θέλω να ελπίζω ότι, εκτός από την Ελλάδα του τουρισμού, που ακμάζει, θα έχουμε στο μέλλον και την Ελλάδα της Τέχνης, που θα μας κάνει υπερήφανους στο εξωτερικό», είναι το τελευταίο της αισιόδοξο σχόλιο πριν με ξεναγήσει στη συλλογή έργων Τέχνης του «Salon de Bricolage», που κοσμεί το «Premier Etage».