Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 29

Βόμβα για τράπεζες τελικά το deal του Σκλαβενίτη με τον Μαρινόπουλο !

Αποτέλεσμα εικόνας για ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ
Δανειοδοτούν με πάνω από 350.000.000 ευρώ και επιτόκιο μόλις 1,5% τον διασώστη, όταν οι ίδιες πληρώνουν 1,55 % για να πάρουν κεφάλαια από τον ELA και δεν δίνουν ούτε σεντ στην υπόλοιπη αγορά . . . Σκέτη ανάπτυξη . . . 

Από τον Νίκο Καρούτζο
Ηταν Μάιος του 2015 όταν ο όμιλος Σκλαβενίτη ανακοίνωνε την υπογραφή της συμφωνίας με τον όμιλο Βερόπουλου για την απόκτηση των δραστηριοτήτων του τελευταίου στην Ελλάδα, ξεχνώντας να ανακοινώσει το τίμημα,
αλλά δίνοντας ορίζοντα ολοκλήρωσης της εξαγοράς στα τέλη του 2015.


Ηταν Φεβρουάριος του 2016 όταν και πάλι ο όμιλος Σκλαβενίτη ανακοίνωνε τη συμφωνία με τη Μαρινόπουλος, ώστε 33 υπερ-καταστήματα της τελευταίας να περνούσαν στον έλεγχο κοινής εταιρίας, στην οποία η συμμετοχή θα ήταν ισοβαρής.

Παγιδέυτηκαν
Φυσικά, όπως είναι γνωστό, καμία εκ των δύο συμφωνιών δεν υλοποιήθηκε και η Βερόπουλος βρέθηκε στα χέρια του ομίλου Παντελιάδη χωρίς να ανοίξει μύτη, ενώ επί μήνες βούλιαζε οικονομικά περιμένοντας τον «λευκό ιππότη» Σκλαβενίτη, ο οποίος μοίραζε απλόχερα υποσχέσεις στους ιδιοκτήτες της. 
Φυσικά, οι προμηθευτές, παγιδευμένοι από τη φήμη του Σκλαβενίτη, συνέχισαν να τροφοδοτούν με προϊόντα τις αλυσίδες πολυκαταστημάτων που οδηγούνταν στην κατάρρευση. 
Στην περίπτωση του Βερόπουλου τη... γλίτωσαν ελέω ομίλου Παντελιάδη, αλλά δεν συνέβη το ίδιο και με τον Μαρινόπουλο.

Κι ενώ περίμεναν το πολυπόθητο deal του Φεβρουαρίου με τον Σκλαβενίτη, ξαφνικά έσκασε το... κανόνι με την υποβολή αίτησης για υπαγωγή στο άρθρο 99 στα τέλη Ιουνίου, με τον Σκλαβενίτη να έχει ξεχάσει να ενημερώσει ότι η συμφωνία ματαιώθηκε. 
Στην αγορά των προμηθευτών επικράτησε καταρχάς πανικός, αλλά και πάλι λίγες ημέρες μετά εμφανίστηκε ο Σκλαβενίτης αγκαλιά με τις τράπεζες, που παρά τα προηγούμενα γεγονότα παρέμεναν πολύτιμοι συνεργάτες του.

Θα μπορούσε η συνεχής εμφάνιση του Σκλαβενίτη ως σωτήρα να εκληφθεί και ως ανέκδοτο, ειδικά λαμβάνοντας υπ' όψιν όσα είχαν μεσολαβήσει τον Φεβρουάριο με τον Μαρινόπουλο. Τελικά δεν ήταν και στις αρχές Σεπτεμβρίου υπεγράφη ένα MoU, το οποίο ελάχιστοι πλέον πιστεύουν ότι μπορεί να υλοποιηθεί.

Αναζητώντας, όμως, ποιος θα βάλει τα χρήματα γι' αυτή τη συμφωνία, διαπιστώνει κανείς ότι θα το κάνουν μόνο οι τράπεζες. 
Για να σωθεί η οικονομία και οι 12.000 θέσεις εργασίας, λένε όλοι μαζί, δηλαδή ο Σκλαβενίτης και οι τράπεζες μαζί με την κυβέρνηση.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια, δεν προβληματίστηκε από το γεγονός ότι επί χρόνια στη Μαρινόπουλος γίνονταν τουλάχιστον επιχειρηματικές ακροβασίες ούτε φυσικά πως οι τράπεζες μέσω ελεγχόμενων εταιριών επενδύσεων ακίνητης περιουσίας ξεφορτώθηκαν αρκετά δάνεια και φορτώθηκαν με τον μουντζούρη οι προμηθευτές του ομίλου Μαρινόπουλου. 
Η Εθνική Πανγαία, άλλωστε, είχε ανακαλύψει τεράστιες ευκαιρίες, πέραν των κτιρίων της Εθνικής, και στα πολυκαταστήματα του ομίλου Μαρινόπουλου, που τ' αγόραζε ( τις τιμές τις κρίνουν η αγορά και οι εκτιμητές, όχι εμείς ) και νοίκιαζε ξανά στη Μαρινόπουλος με πολυετείς μισθώσεις. 
Τα ενοίκια που... πρόλαβε να εισπράξει είναι ελάχιστα και τώρα το ερώτημα είναι πώς θα πάρει τα χρήματα που έχει προϋπολογίσει, αν η νέα συμφωνία Σκλαβενίτη - τραπεζών - Μαρινόπουλου δεν προχωρήσει.

Για να προχωρήσει, όμως, πρέπει οι τράπεζες να δανείσουν πάνω από 350.000.000 ευρώ φρέσκο χρήμα και να διαμορφώσουν τα επιτόκια στο 1,5% για 15 χρόνια, όταν οι ίδιες πληρώνουν τώρα 1,55% για να πάρουν λεφτά από τον ELA. 
Ουσιαστικά δίνουν άτοκα χρήματα ή μάλλον χαρίζουν κι ένα ποσό στη νέα εταιρία, όταν δεν δίνουν χρήμα στην υπόλοιπη αγορά και ενώ έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί πολλαπλώς με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων, οι οποίοι δεν θα τα πάρουν ποτέ πίσω.

Αυτό, όμως, γίνεται για να σωθεί η Μαρινόπουλος ή ο Σκλαβενίτης ο οποίος μεταθέτει και τον δικό του δανεισμό και κατεβάζει το κόστος χρηματοδότησης των υφιστάμενων δανείων κατά τουλάχιστον 60%; 
Ενας δανεισμός που οφείλεται και σε εξαγορές που έκανε η Σκλαβενίτης πριν αρχίσει να ανακοινώνει συμφωνίες απόκτησης εταιριών που ουδέποτε πραγματοποιήθηκαν.
Πρόκειται για τις ΜΑΚΡΟ και Χαλκιαδάκης. 
Στη ΜΑΚΡΟ η αξία εξαγοράς ήταν 72.000.000 ευρώ, η Σκλαβενίτης έλαβε ομολογιακό δάνειο 76.200.000 ευρώ, από το οποίο εξοφλήθηκαν 60.000.000 ευρώ από την πώληση ακινήτων στην Grivalia (πρώην Eurobank Properties). 
Για τα υπόλοιπα 16.200.000 ευρώ έχει προσημειωθεί ένα ακίνητο αξίας 2.600.000 ευρώ, που προφανώς οι τράπεζες θεωρούν επαρκή κάλυψη μαζί με την εγγύηση της εταιρίας (ποια είναι αυτή είναι άγνωστο), όταν έχει ξεσπάσει σάλος για δάνεια ΜΜΕ που είχαν υψηλότερα ποσοστά κάλυψης. Και στην εξαγορά Χαλκιαδάκη, όμως, η Σκλαβενίτης εξέδωσε ομολογιακό δάνειο 17.000.000 ευρώ, με αξία εξαγοράς 24.500.000 ευρώ.
Σημειωτέον ότι για τα ομολογιακά δάνεια της εταιρίας έχει ενεχυριαστεί το 80% των μετοχών και έχουν προσημειωθεί ακίνητα της Σκλαβενίτης.
Η (άγνωστη) ενδιάμεση χρηματοδότηση και το MoU που δεν διευκολύνει
Υπό αυτά τα δεδομένα και με τις αιρέσεις που περιλαμβάνει η συμφωνία με τις τράπεζες και τον Μαρινόπουλο φαίνεται ότι θα υπάρξει σε μια διετία ακόμα ένα πυροτέχνημα εξαγοράς και μεγάλης συμφωνίας από τον Σκλαβενίτη. 
Ομως πλέον τα πράγματα δεν θα είναι απλά, ειδικά για τις τράπεζες που έχουν παράσχει ενδιάμεση χρηματοδότηση, άγνωστου ύψους προς το παρόν (οι πληροφορίες κάνουν λόγο για 65.000.000 ευρώ, μέρος των οποίων έχει χρεωθεί στον Σκλαβενίτη), την οποία κάποιος πρέπει να επωμιστεί.
Η κυβέρνηση έχει αρχίσει να εκτίθεται, καθώς έχει υποσχεθεί «βοήθεια» στη συμφωνία με το γνωστό επιχείρημα της διάσωσης 12.000 θέσεων εργασίας, αλλά το μνημόνιο κατανόησης Σκλαβενίτη - Μαρινόπουλου δεν τη διευκολύνει. 
Και αυτό γιατί προβλέπει ως απαραίτητη προϋπόθεση τη διαγραφή τόκων και προσαυξήσεων από οφειλές σε Δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία και την καταβολή του αρχικού κεφαλαίου οφειλής σε 250 δόσεις και μάλιστα χωρίς τόκο. 
Επίσης, θεωρεί απαραίτητη προϋπόθεση τη διαγραφή του 50% των οφειλών προς δήμους, Οργανισμούς Κοινής Ωφέλειας (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ κ.λπ.) και ΔΕΗ και την πληρωμή του υπολοίπου σε 36 δόσεις!

Ποιος υπουργός θα τολμήσει να βάλει την υπογραφή του σε μια τέτοια λεόντειο υπέρ Σκλαβενίτη - Μαρινόπουλου απόφαση, όταν στην ουσία εγείρεται θέμα νόθευσης του ανταγωνισμού ; 
Το ζήτημα της νόθευσης του ανταγωνισμού αφορά και τους όρους αναχρηματοδότησης που έχουν συμφωνήσει οι τράπεζες και αναμένεται πλήθος προσφυγών από άλλες εταιρίες του χώρου. 
Ηδη ο κ. Αλεξιάδης, εμμέσως πλην σαφώς, μίλησε για μεταγενέστερη της συμφωνίας παρέμβαση, γεγονός που ακυρώνει από μόνο του το υφιστάμενο μνημόνιο κατανόησης.

Αν τελικά δεν βρεθεί τρόπος να ξεπεραστεί το πλήθος των προβλημάτων που υπάρχουν για να υλοποιηθεί η συμφωνία (οι τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι είναι απίθανο), τότε δεν αποκλείεται να βγει στο φως η πυραμίδα των δανείων και των συνεχών εταιρικών μετασχηματισμών (συγχωνεύσεις - εξαγορές) που προώθησαν καθ' όλη τη διάρκεια της κρίσης οι τράπεζες με ταυτόχρονες τριγωνικές συναλλαγές με εταιρίες ακινήτων και διεύρυνση των χρηματοδοτικών ανοιγμάτων, ώστε να κρύβουν τα θαλασσοδάνεια που έδωσαν κάτω από το χαλί και να ξεπερνούν ευκολότερα τα stress tests, εμφανίζοντας μικρότερες χρηματοδοτικές ανάγκες.

Σε μια τέτοια περίπτωση το πρόβλημα θα χτυπήσει την καρδιά της οικονομίας με απρόβλεπτα οδυνηρές συνέπειες. 
Και η Σκλαβενίτης από επαγγελματίας «λευκός ιππότης» θα αναδειχθεί σε μαύρο πρόβατο της οικονομίας.