Μετά την ιστορική ισοπέδωση του Σοσιαλιστικού Κόμματος και του Ρεπουμπλικανικού στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών της Γαλλίας, ως πυλώνας της γαλλικής νομενκλατούρας των τοκογλύφων και των οπαδών της παγκοσμιοποίησης εμφανίζεται στις επαναληπτικές εκλογές της 7ης Μαΐου ο τραπεζίτης των Ρότσιλντ Εμανουέλ Μακρόν ο οποίος θα αναμετρηθεί με την Μαρί Λεπέν.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα και το Ρεπουμπλικανικό διαπράττοντας μια τεράστια πολιτική απάτη κατά των ψηφοφόρων τους ήδη ανακοίνωσαν ότι θα υποστηρίξουν τον υπάλληλο των Ρότσιλντ, όπως εξ άλλου και οι απανταχού μισθοφόροι των σιωνιστών τοκογλύφων. Το σταλινικό Κομμουνιστικό Κόμμα της Γαλλίας το οποίο ως συνήθως πάτωσε στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, ανακοίνωσε ότι οι οπαδοί και ψηφοφόροι του είναι ελεύθεροι να ψηφίσουν Μακρόν, καθώς ο στόχος του ΚΚ Γαλλίας είναι η εθνικιστική πολιτική της Λεπέν και όχι ο νεοφιλελευθερισμός που αντιπροσωπεύει ο υπάλληλος των τοκογλύφων.
Ο ιεραπόστολος των τραπεζιτών Μακρόν υποτίθεται ότι θέλει να σώσει την Γαλλία από την οικονομική στασιμότητα, εδώ και δέκα χρόνια η εθνική οικονομία πάσχει από μηδενική ανάπτυξη και ανεργία 10%, έχοντας στο πρόγραμμα του θέσεις εργασίας για τους παράνομους μετανάστες, μείωση πόρων για την δημόσια υγεία, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σε εξευτελιστικές τιμές, δραστική λιτότητα στις δημόσιες υπηρεσίες. Ο Μακρόν αναγνωρίζει την Γερμανία ως ηγέτιδα δύναμη της ΕΕ, είναι υπέρμαχος της παγκοσμιοποίησης και της εξάπλωσης του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς, ενώ χαρακτηρίζεται από τους υποστηρικτές του ως εχθρός του Πούτιν. Ο Μακρόν είναι πιο Ομπάμα από τον Ομπάμα, πιο Μπους από τον Μπους, πιο Μπλερ από τον Μπλερ. Είναι ένα κατασκεύασμα του σιωνιστικού κατεστημένου που δεν έχει να προσφέρει τίποτε στον γαλλικό λαό, πλην ίσως της εκκεντρικής προτίμησης του για πολύ γηραιότερες συντρόφους.
Η Γαλλία χρειάζεται έναν πρόεδρο που θα έχει το θάρρος να κάνει ριζικές αλλαγές στην πολιτική και να θέσει την χώρα σε νέα πορεία, έναν πρόεδρο που με ρηξικέλευθη οικονομική πολιτική που συνεπάγεται απομάκρυνση από την ΕΕ θα δώσει την δυνατότητα στον γαλλικό λαό να αποφασίζει για τις τύχες του, μακριά από σκοτεινά κέντρα εξουσίας.
Γ. Λιναρδής