Στην κυβέρνηση πανηγυρίζουν καθώς ερμηνεύουν την πτώση των επιτοκίων και την άνοδο του χρηματιστηρίου σαν αποτελέσματα της επιτυχημένης οικονομικής τους πολιτικής.
Δεν έχουν απολύτως άδικο. Κατά ένα 20-30% η κίνηση των αγορών οφείλεται στο κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης με ιδιαίτερα ταπεινωτικούς όρους υποταγής της ελληνικής κυβέρνησης.
Κατά το υπόλοιπο 70-80% όμως οφείλεται στο διεθνές χρηματιστηριακό κλίμα που έχουν δημιουργήσει η παρατεταμένη παραμονή των επιτοκίων κοντά στο μηδέν και τα αλλεπάλληλα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης.
Θα μπορούσαν να μην είχαν κλείσει την αξιολόγηση και να είχαν επιλέξει συγκρουσιακό δημοψήφισμα και εκλογές, τις οποίες πιθανόν θα έχαναν.
Με την αναβίωση του μνημονιακού – αντιμνημονιακού διχασμού όμως το ρίσκο της χώρας θα σκαρφάλωνε σε υψηλότερα επίπεδα απ’ ό,τι σήμερα…
Το ευρωσκεπτικιστικό και αντιμνημονιακό μέτωπο έχει δεχτεί το ισχυρότερο πλήγμα εκ των έσω, από την εν εξελίξει πολιτική «κωλοτούμπα» του κ. Τσίπρα και τις ικανότητες που έχει επιδείξει στη χειραγώγηση της κοινοβουλευτικής ομάδας, του κόμματος και κυρίως τη διατήρηση της επιρροής, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις σε ένα 15-20% της κοινής γνώμης.
Το 60-40% του δημοψηφίσματος χάρη στον κ. Τσίπρα έχει αντιστραφεί.
Είναι πιθανό προσεχώς η δημοσκοπική διαφορά των 10-15 μονάδων μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ να μειωθεί. Δύσκολα όμως μπορεί να ανατραπεί.
Θα ήταν αδικία να μην αναγνωρίσουμε τις επιτυχίες στην είσπραξη των εσόδων και την υλοποίηση των αποκρατικοποιήσεων τα δυο τελευταία χρόνια, παρά τα όποια λάθη και τις καθυστερήσεις.
Σε μια φθίνουσα οικονομία όμως η αύξηση των κρατικών εσόδων δεν είναι διατηρήσιμη.
Με τις αποκρατικοποιήσεις και το πέρασμα της υπόλοιπης κρατικής περιουσίας στο «Υπερταμείο» για 99 χρόνια, το οποίο θα έχει διοίκηση κοινής αποδοχής με τους Ευρωπαίους, το πελατειακό κράτος χάνει το σημαντικότερο εργαλείο εκμαυλισμού και αναπαραγωγής του.
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως «μετάσταση» του πελατειακού ΠΑΣΟΚ να αποτελεί την καλύτερη πολιτική έκφραση του κρατικοδίαιτου πελατειακού συμπλέγματος εξουσίας, προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία βραχυπρόθεσμα, να αυτοκτόνησε μακροπρόθεσμα, αλλά η απογύμνωση του κράτους από πόρους εκμαυλισμού πελατών αποτελεί θετική εξέλιξη.
Το καταστροφικό αδιέξοδο στο οποίο έχει εγκλωβίσει τον εαυτό του και τη χώρα ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει η εξοντωτική φορολογία, το «παλαβό» ασφαλιστικό όπου 2,5 εκατ. του ιδιωτικού τομέα καλούνται να συντηρήσουν 3 εκατ. συνταξιούχους και 700 χιλ. αντιπαραγωγικούς, αναξιολόγητους αργόσχολους στο δημόσιο.Αυτό το αδιέξοδο μεσοπρόθεσμα σκιάζει το μέλλον της οικονομίας άρα και της χρηματιστηριακής αγοράς.
Το αισιόδοξο σενάριο
Το αισιόδοξο σενάριο που παίζει η αγορά σε σχέση με αυτό το θέμα είναι πως αφού ο Τσίπρας προχωρήσει τις αποκρατικοποιήσεις και ολοκληρώσει τη λειτουργία του Υπερταμείου, μετά θα έρθει ο Κυριάκος να μειώσει κρατικές δαπάνες και να ολοκληρώσει μια ασφαλιστική μεταρρύθμιση που θα επιτρέψει στην οικονομία να ανασάνει.
Είναι φανερό πως το σενάριο αυτό το βλέπουν και οι δανειστές και οι επενδυτές.
Η επόμενη κυβέρνηση θα είναι μεταρρυθμιστική είχαν πει πρόσφατα αναφερόμενοι στην Ελλάδα σε δημόσιες ομιλίες τους, τόσο ο Ε. Μπαρόζο όσο και ο Μ. Βέμπερ του ΕΛΚ.
Αυτό σε γενικές γραμμές είναι το βασικό σενάριο που βλέπουν και παίζουν οι αγορές αυτή την περίοδο και θα συνεχίσουν να προεξοφλούν εκτός απροόπτου τους επόμενους μήνες.
Οι επόμενες πρόωρες εκλογές θα πρέπει να υπολογίζονται κάπου μεταξύ Φθινοπώρου 2017 και Φθινοπώρου 2018.
Η ανατροπή
Το σενάριο αυτό θα μπορούσε να ανατραπεί από τις εξελίξεις στις διεθνείς αγορές όπου οι δείκτες καταρρίπτουν το ένα ιστορικό ρεκόρ μετά το άλλο.
Στα θετικά των διεθνών αγορών είναι πως έχει εμπλακεί η «μαρίδα» των μικρών ιδιωτών επενδυτών που είναι επιρρεπής στις υπερβολές μέχρι τελικής αυτοκτονίας.
Στα αρνητικά είναι πως με βάση τα ιστορικά στοιχεία σύγκρισης κεφαλαιοποίησης και ΑΕΠ οι αμερικάνικες αγορές τείνουν να προσεγγίσουν τα υψηλά επίπεδου «φούσκας» 2000.
Ο δείκτης P/E S&P 500 είναι πάνω από τον ιστορικό μέσο όρο.
Εν κατακλείδι, θα προκάνουμε πατριώτη; Το να αγοράσουμε ή να πουλήσουμε θα πρέπει να απαντήσει ο καθένας μόνος του.
2) Τα αγοραία
Το πιο ενδιαφέρον με τα θεμελιώδη μεγέθη είναι πως βελτιώνονται όταν οι βασικοί μέτοχοι αντιληφθούν πως από το χρηματιστήριο μπορεί να κερδίσουν περισσότερα σε σχέση με αυτά που μπορεί να κερδίσουν από τα μερίσματα της εταιρείας…
ΜΥΤΙΛ: Η ώρα της επιλογής για την πραγματοποίηση της έκδοσης του ομολογιακού δεν είναι τυχαία. Αμέσως μετά την αξιολόγηση και άγνωστο πόσο πριν την απόσυρση των capital controls.
Τα κεφάλαια που είναι εγκλωβισμένα στις ελληνικές τράπεζες δεν διαθέτουν πολλές επιλογές για ικανοποιητικές αποδόσεις. Κατά κάποιους καλύτερα να έχει ομολογίες μιας εταιρείας που έχει περισσότερες πιθανότητες να μην έχει υποστεί κεφαλαιακή διύλιση μετά 3-4 χρόνια παρά κατάθεση…
Αποτελεί ερωτηματικό η επιλογή της εσωτερικής αγοράς και όχι μια διεθνής ομολογιακή έκδοση…
ΔΕΗ: Ο θησαυρός του ομίλου είναι τα υδροηλεκτρικά που παράγουν με πολύ χαμηλό κόστος και δεν επιβαρύνονται με κόστος για εκπομπή ρύπων… Καθώς η εταιρεία έχει υψηλές υποχρεώσεις οι ενδιαφερόμενοι να κερδίσουν από αυτήν θα περιμένουν την ώρα της ταμειακής «ασφυξίας» για να χτυπήσουν…
ΟΛΠ: Οι Κινέζοι αγόρασαν πάνω από τα 20 Ευρώ και η μετοχή μόλις τώρα ξεκόλλησε από τα 12 και ξεπέρασε τα 15 Ευρώ.
Κ.Στούπας
capital.gr
http://realpolitics.gr