Είμαι βέβαιος πως δεν υπάρχει κανείς, στοιχειωδώς σοβαρός άνθρωπος, που να τρέφει την παραμικρή εκτίμηση για τον Πάνο -πάντα με μικρό κ- καμμένο. Ακόμη κι η απλή αναφορά στους λόγους για τους οποίους ουδείς (σοβαρός, το τονίζω), δεν εκτιμά τον Πάνο, κρίνεται νομίζω περιττή.
Ο Πάνος -πάντα με μικρό κ- καμμένος, καθ’ όλην την μακράν διάρκεια
της κοινοβουλευτικής του πορείας, έχει δώσει τα προσήκοντα δείγματα γραφής ώστε η άποψη που διαμορφώθηκε γύρω από την πολιτική του παρουσία, να είναι αυτή που είναι. Φυσικά, η περίοδος της δεκαετίας που διανύουμε, ανέδειξε έτι περισσότερο το ήθος, τον πολιτικό πολιτισμό και την χαρισματική πολιτική παρουσία του ανδρός.
Γνωστά όλα αυτά και ως εδώ καλά. Όμως, υπάρχει ένα ζήτημα. Πολύ συχνά, σχεδόν μόνιμα, μετά από κάθε κατόρθωμα του ΥΠΕΘΑ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δεν λείπουν εκείνοι, συνήθως εξ αριστερών ή Κεντροαριστερών ορμώμενοι, που θα σχολιάσουν με θλίψη το ακατανόητο όσο και αισχρό, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας να συνεργάζονται, και μάλιστα ανέφελα, με έναν τύπο σαν τον Πάνο. Μια απορία, που δεν σχετίζεται μόνο με το πώς είναι δυνατόν ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς να τακιμιάζει με έναν ακροδεξιό πολιτικό σχηματισμό όπως είναι οι ΑΝΕΛ, και που ασφαλώς μια προσεκτική μελέτη της πολιτικής Ιστορίας θα έδειχνε πως κάτι τέτοιο, ίσως δεν φαντάζει συχνό, ωστόσο δεν είναι άτοπο, αλλά και που εστιάζει στο πώς δύναται ο Αλέξης Τσίπρας να έχει αναπτύξει με τον Πάνο σχέση ανάλογη με εκείνη που αναπτύσσουν τα οπίσθια με το εσώρουχο, χωρίς μάλιστα να έχουν αποσαφηνιστεί οι ρόλοι εκάστου.
Το ζήτημα που τίθεται έγκειται στο γεγονός ότι η έκφραση αυτού του είδους των αποριών, υποδηλώνει πως ο Αλέξης Τσίπρας είναι κάτι καλύτερο, κάτι ανώτερο από τον Πάνο -πάντα με μικρό κ- καμμένο, διαθέτει ηθικές αρετές και χαρίσματα (ίσως και το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα) που ο συνεταίρος του δεν έχει.
Είναι προφανές ότι υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος μέχρι η κεκτημένη, από τη Μεταπολίτευση και μετά κυρίως, ταχύτητα του να αξιολογούμε ως εξ ορισμού ηθικά ανώτερη την Αριστερή αλητεία από την αντίστοιχη ακροδεξιά, να θεωρούμε πως ο Πάνος είναι χειρότερος του Αλέξη, να πιστεύουμε ακόμη, κάποιοι, πως το μεγαλύτερο έγκλημα του Αλέξη Τσίπρα είναι η συνεργασία του με τους ΑΝΕΛ. Ίσως φυσικά κάποιοι, εξακολουθούν να ονειρεύονται μια μεγάλη ΚεντροΑριστερά, μια κυβέρνηση «με προοδευτικό πρόσημο» που έλεγε ο μπάρμπα Φώτης, που θα εκδιώξει το ακροδεξιό μίασμα, θα κρατήσει αποστάσεις από τον «νεοφιλελεύθερο» Κυριάκο Μητσοτάκη, και θα δημιουργήσει επί τέλους τον σοσιαλιστικό παράδεισο επί Γης, στην πρώην οθωμανική επαρχία που ζούμε.
Δε θεωρώ σκόπιμο να χαλάω τα όνειρα των ανθρώπων. Ίσα ίσα, όσο περισσότερο εκτός πραγματικότητας είναι αυτά, τόσο μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν κατά τη γνώμη μου. Μια επισήμανση μόνο: ο Αλέξης Τσίπρας είναι μεγαλύτερος πολιτικός αλήτης και απατεώνας από τον Πάνο -πάντα με μικρό κ- καμμένο. Κι όταν επιτέλους, θα μας προκαλεί απορία το πώς ο καμμένος καταδέχεται να συνεργάζεται και να συναγελάζεται με τον Τσίπρα, τότε ίσως θα έχουμε κάνει ένα βήμα παραπέρα στην πολιτική μας ωρίμανση ως έθνος.