Με το Σύριζα και ειδικά με τον Τσίπρα γίνεται μια βίαιη αναδιανομή του πλούτου....Που πονά σήμερα ο Έλληνας; Στο οικονομικό!!! Έτσι χωρίς κανένα αίσθημα. Τα ίδια είχαμε και στις πρώην κομμουνιστές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Το μεγαλύτερο λιμάνι ή αεροδρόμιο της χώρας δεν μπορεί, για παράδειγμα να ανήκει στο Ελληνικό κράτος. Δεν είναι δυνατόν ο Έλληνας να έχει μεγάλη ακίνητη περιουσία....πως την απέκτησε; Μέχρι και ο πρωθυπουργός άφησε υπαινιγμό...
«Καταστράφηκα!»…
Με μια λέξη ο Στηβ Κακέτσης μας εξομολογείται το δράμα που ζει από την περασμένη Τρίτη, όταν με οριστική απόφαση δικαστηρίου, ύστερα από ασφαλιστικά μέτρα που είχε καταθέσει το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ), πρέπει άρον άρον να «ξεσπιτωθεί» από τα δύο νυχτερινά μαγαζιά του στη Μαρίνα του Αλίμου, όπου στο παρελθόν φιλοξενήθηκε η θρυλική Νεράιδα.
«Είμαι
με υπνωτικά χαπάκια για να κοιμηθώ. Σκέφτομαι ότι δεν θα έχω να φάω… Πώς να
χωνέψω ότι στα 68 μου χρόνια θα βρεθώ στον δρόμο;» αναρωτιέται με σπασμένη φωνή
ο επιχειρηματίας κέντρων διασκέδασης, ο οποίος βρίσκεται σε άσχημη ψυχολογική
κατάσταση.
«Μεγάλο
χτύπημα»
«Εχω
δεχτεί πολλά χτυπήματα στην καριέρα μου και στη ζωή μου, αλλά αυτό είναι το
μεγαλύτερο!» εξομολογείται στην «Espresso» και μας εξηγεί πώς έφτασε στο σημείο
μηδέν η θρυλική Νεράιδα, της οποίας κρατούσε το τιμόνι με -αδιαμφισβήτητη-
επιτυχία από το 1980 ως το 2002, που έκλεισε και στον χώρο της φιλοξενήθηκαν
δύο άλλα μαγαζιά (το Θέα και το Kitchen Bar), πάλι με εκείνον ως αφεντικό.
«Τον
χώρο όπου βρίσκονται τα μαγαζιά μου -στο παρελθόν ανήκε στα Ελληνικά Τουριστικά
Ακίνητα- μου τον πήρε το ΤΑΙΠΕΔ, που πλέον είναι ο νέος διαχειριστής, για χρέη
που είχα, αλλά και στο πλαίσιο ιδιωτικοποίησης της Μαρίνας Αλίμου. Χρωστούσα
κάποια χρήματα για τα ενοίκια, αλλά φρόντιζα να αποπληρώνω κάποια χρέη.
Παράλληλα τους ζητούσα να μου κάνουν δόσεις -κάτι που ευαγγελίζεται αυτή η
κυβέρνηση-, αλλά σε όλες τις αιτήσεις μου δεν πήρα ποτέ απάντηση. Ετσι, στις
αρχές της περασμένης εβδομάδας τελεσιδίκησε μια απόφαση ασφαλιστικών μέτρων που
μου έκαναν και αναγκαστικά πρέπει να αδειάσω τον χώρο» μας λέει.
«Εκτός
από μένα, μένουν στον δρόμο και 180 υπάλληλοί μου με τις οικογένειές τους, που
έβγαζαν το ψωμί τους από αυτά τα μαγαζιά» συμπληρώνει συγκλονισμένος και
ξεκαθαρίζει ότι δεν ήταν ενοικιαστής του χώρου, αλλά επενδυτής: «Εχω επενδύσει
στον χώρο τουλάχιστον 10.000.000 ευρώ! Οταν τον πήρα, ήταν ένα μικρό μαγαζί και
έβαλα όλα μου τα λεφτά και δημιούργησα δύο τεράστια μαγαζιά. Θα πρέπει να σας
πω ότι στις 5 Σεπτεμβρίου του 1989 γκρέμισαν τον χώρο ως αυθαίρετο κι εγώ τον
ξαναέφτιαξα με όλες τις άδειες.
Κατά διαβολική σύμπτωση, 28 χρόνια μετά, δηλαδή
στις 5 Σεπτεμβρίου του 2017, μου πήραν το μαγαζί. Τι να πω… Η αλήθεια είναι πως
από το 2011, που η οικονομική κρίση στη χώρα μας πήρε την ανηφόρα, τα μαγαζιά
μου έκαναν κοιλιά, δεν πήγαιναν καλά, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να πληρώσω το
δυσβάσταχτο ενοίκιο των 450.000 ευρώ τον χρόνο» αναφέρει και προσθέτει: «Επρεπε
πρώτα από όλα να πληρώνω το προσωπικό μου, τόσες οικογένειες είχα να θρέψω».