Ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές ήταν απλά να υφαρπάξει την εξουσία. Ο στόχος επετεύχθη. Επόμενος στόχος είναι η διατήρησή του στην εξουσία και τα «οφέλη» που προκύπτουν εξ αυτής.
Η κυβέρνηση έχει, για τον προαναφερθέντα λόγο, αναγάγει το φαινόμενο της καταιγίδας των προσλήψεων στο Δημόσιο, κατά την τελευταία διετία, σε άθλημα, σε μία απεγνωσμένη προσπάθεια να ανακόψει την αυξανόμενη πτώση στις δημοσκοπήσεις, με τη βοήθεια
ενός κομματικό στρατού ανεπρόκοπων και άεργων οπαδών/αφισοκολλητών… και σχεδόν τα κατάφερε.
ενός κομματικό στρατού ανεπρόκοπων και άεργων οπαδών/αφισοκολλητών… και σχεδόν τα κατάφερε.
Γίνονται «σωρηδόν» προσλήψεις ημετέρων, με απόλυτα ρουσφετολογικά κριτήρια, τρέφοντας το τέρας του πελατειακού κράτους, με καύσιμη ύλη τις ζωές και τις υπολήψεις άλλων δυστυχισμένων, που θεωρούνται από το επικίνδυνο αυτό καθεστώς ως άσπονδοι «εχθροί» του!
Το τέρας αυτό και τα «εξαρτήματά» του, υπό τη μορφή αποτυχημένων υπουργών και τυφλωμένων από την απρόσμενη χλιδή της εξουσίας κομματικών κομισαρίων, είναι ο απόλυτος ορισμός της αθλιότητας του κυβερνητικού σχεδίου για την άλωση του δημόσιου τομέα με κάθε τρόπο και μέθοδο.
Θυμίζει το τερατούργημα του κομματικού κράτους, που επί ΠΑΣΟΚ, πριν χρόνια, είχε χτιστεί και που δεν άλλαζε, όσες κυβερνήσεις και αν εναλλάσσονταν στην εξουσία…
Ήταν και έμεινε βαθιά, επί δεκαετίες, ριζωμένο και μόνιμα απασφαλισμένο, εις βάρος της ίδιας της κοινωνίας που άθελά της συνέδραμε στην εκκόλαψή του!
Έχουν, λοιπόν, ήδη διώξει κακήν κακώς τους επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνταν στη «φύλαξη», την «εστίαση» και την «καθαριότητα» στα δημόσια νοσοκομεία, και μαζί με αυτούς έχουν στείλει στείλει πάνω από 100.000 ανθρώπους στο ταμείο ανεργίας και στην ανέχεια, προσλαμβάνοντας αντί αυτών ημετέρους με αυξημένες μηνιαίες αποδοχές… ξεφεύγοντας από το συνταγματικά και δημοκρατικά κατοχυρωμένο δικαίωμα κάθε Έλληνα πολίτη στην εργασία:
Θέλουν στο Δημόσιο πεινασμένους υποτελείς που θα κουνούν μόνιμα την ουρά τους και, όταν η στιγμή έρθει, εύκολα θα μπορούν να αντικαταστήσουν τις σκούπες με καδρόνια υπερασπιζόμενοι το καθεστώς που τους προσφέρει με ιδιοτέλεια και δόλο τα αποφάγια του «συστήματος».
Προσέλαβαν, μέσω τυμπανοκρουσιών, δεκάδες χιλιάδες εργάτες και εργάτριες, άνευ προσόντων -αυτοί, δυστυχώς, είναι οι φανατικοί οπαδοί του συνονθυλεύματος κουκουλοφόρων και άεργων, που θέλουν να συνεισφέρουν αποφασιστικά και με το αζημίωτο στην προσπάθεια δημιουργίας του αδίστακτου «σταλινικού κομματικού στρατού» που οι καθοδηγητές του συνονθυλεύματος σχεδιάζουν από τα γραφεία της κεντρικής γιάφκας.
Τι κι αν το ΣτΕ τούς πετσόκοψε δύο φορές τα φτερά και έστειλε το θέμα των προσλήψεων στο Δημόσιο, στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απαγορεύοντας συγχρόνως κάθε πρόσληψη, μέχρι την έκδοση της απόφασης.
Οι Πολάκηδες και οι Παππάδες συνεχίζουν ακάθεκτοι το «άθλημα» της ρεμούλας και του κομματικού ρουσφετιού… και πέραν των δημόσιων νοσοκομείων!
Το άθλημα το ασκούν σε όλο το φάσμα του Δημοσίου, έχοντας όμως ήδη διεισδύσει και σε αρκετές εταιρείες του ευρύτερου δημόσιου τομέα, αλλά και σε επιλεγμένες επιχειρήσεις του ιδιωτικού…
Ωστόσο, στις δημοκρατίες τα κόμματα εναλλάσσονται, ως συνήθως, στην εξουσία και ο στόχος της παραμονής, πέραν της θέλησης του λαού, οδηγεί σε επικίνδυνα μονοπάτια κεκαλυμμένης δικτατορίας, τύπου Βενεζουέλας ή Κούβας.
Φυσικά η θέληση της κοινωνίας διαπιστώνεται με τα αποτελέσματα των εκλογικών αναμετρήσεων, οι οποίες, ενίοτε, διεξάγονται και πρόωρα, ιδιαίτερα όταν οι κυβερνήσεις έχουν απολέσει την υποστήριξη μεγάλου μέρους της εκλογικής τους βάσης και, ως εκ τούτου, αδυνατούν να συνεχίσουν το έργο τους.
Σίγουρα, αυτά μπορεί να συμβούν στις δυτικές δημοκρατίες, εκεί που τα κόμματα θέτουν το συμφέρον της χώρας πάνω από το κομματικό, προκειμένου να μη διακινδυνέψουν να θεωρηθούν υπεύθυνα για την καταστροφή της πατρίδας τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά από όσα ακολούθησαν τη μνημονιακή κωλοτούμπα του και τη διάψευση των ελπίδων που εξέθρεψε, για «σεισάχθειες» και «διαγραφές του χρέους», ως απώτερο στόχο δεν έχει θέσει το πώς θα βοηθήσει αποτελεσματικά τη χώρα, αλλά πώς θα διατηρήσει το «οικονομικό όφελος» της καρέκλας και τη «δύναμη» της εξουσίας.
Για την επίτευξη του στόχου, ακολουθεί παλαιο-Πασοκικές μεθόδους, ή εκείνες καθεστώτων σοβιετικού τύπου, με τα οποία ανδρώθηκαν και γαλουχήθηκαν πρωτοκλασσάτα στελέχη του. Μέθοδοι που οδηγούν χωρίς καμιά αμφιβολία στον απόλυτο έλεγχο και στο απόλυτο μανιπουλάρισμα του κράτους.
Ωστόσο, εκείνο που προκαλεί ανησυχία δεν είναι οι δηλώσεις ενός όποιου υπουργού με τσίπουρο και μεζέ στα Εξάρχεια, αλλά η προετοιμασία του σκληρού πυρήνα για την επόμενη ημέρα. Τη μέρα δηλαδή που οι οργανώσεις του κόμματος θα είναι υποχρεωμένες να προχωρήσουν σε ενέργειες τέτοιες που θα συνδράμουν το κόμμα να μην παραδώσει την εξουσία, αλλά να την κρατήσει με κάθε κόστος, ακόμα και εις βάρος της ίδιας της πατρίδας!
Του Θοδωρή Γιάνναρου
capital.gr
realpolitics.gr