Όσο και αν διαφωνεί κανείς με ορισμένες θέσεις του Αλέκου Αλαβάνου, δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη σοβαρότητα, την εντιμότητα, τη βαρύτητα, την ευρυμάθεια και τη συνέπεια του σε αρχές και αξίες που υπηρετεί. Στο πολύ ενδιαφέρον κείμενό του που παραθέτουμε πιο κάτω, θέτει σημαντικότατους προβληματισμούς με προγραμματικές προτάσεις  για τη μεταμνημονιακή εποχή.

Ιδιαίτερα σημαντικές είναι οι θέσεις του για την ανάγκη συνεργασίας των αντιμνημονιακών δυνάμεων  που όπως γράφει «δεν αποκλείουν  τη διαφορετικότητα, σε ένα πνεύμα συντροφικότητας και ευθύνης…..Η διαφορετικότητα είναι στοιχείο εμπλουτισμού για ένα πολύχρωμο χείμαρρο  που θα σαρώσει τους ξένους και ντόπιους εχθρούς του λαού»…… «Η συνεργασία μας αυτή δεν έχει σύνορα. Είναι ανοιχτή σε καινούργιες και καινούργιους συναγωνιστές σε αυτό τον δύσκολο αλλά έντιμο, κοπιαστικό αλλά αναγκαίο, επείγοντα αλλά και μακράς πνοής αγώνα. Δεν περιορίζεται σε μια παράταξη, απευθύνεται σε δυνάμεις και πρόσωπα από τις πιο διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες που δέχονται αυτές τα θέσεις – είναι λαϊκή και πατριωτική. Δεν περιορίζεται μόνο σε πολιτικές οντότητες και πρόσωπα. Είναι ανοιχτή σε κάθε πρωτοβουλία και κίνηση με κοινωνική, οικολογική, εκπαιδευτική, μελετητική, πολιτιστική, πνευματική, αντιρατσιστική, συνεργατική, απελευθερωτική διάσταση.»

Από τη δική μας μεριά συμφωνούμε με αυτά που γράφει ο φίλος Αλέκος, χωρίς φυσικά να διεκδικούμε αρχηγιλίκια ή οποιεσδήποτε «καρέκλες» και οφίτσια, όπως έχουμε δηλώσει επανειλημμένα.  Με μία βασική ένσταση. Ότι εκτός από τον αυτονόητο αποκλεισμό των φασιστών,κάτι ανάλογο πρέπει να ισχύει και για τους εθνομηδενιστές. Απεχθείς οι ναζιστές αλλά μακρυά απο εμάς και αυτοί που καίνε την ελληνική σημαία. Η  αντιμνημονιακή ενότητα με πρώτιστο εργαλείο τη μετάβαση στο εθνικό μας νόμισμα σήμερα, δεν μπορεί να μην εμπεριέχει ως κύριο πρόταγμα την υπεράσπιση της πατρίδας και της δημοκρατίας,της εθνικής ανεξαρτησίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης .

Ναι, επικροτούμε και εμείς απόλυτα τα λόγια του Δημήτρη Γληνού στο κείμενό το για το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο: «Όποιος, κρατώντας οποιουσδήποτε προσωπικούς υπολογισμούς, συμφέροντα, μίση, αντιπάθειες, συμπάθειες και φιλοδοξίες και «ιδεολογίες», καταπολεμάει ή υπονομεύει ή ματαιώνει την ενότητα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, την ενότητα στους σκοπούς, στην οργάνωση και στην καθοδήγησή του, αυτός οπουδήποτε και να βρίσκεται, οπωσδήποτε και να λέγεται, είναι συνεργάτης των ξένων καταχτητών, θεληματικά η άθελα, προδότης του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα».

Ευχόμαστε ο Αλέκος Αλαβάνος να εννοεί αυτά που γράφει και να αναλάβει επιτέλους την πρωτοβουλία όπως τον έχουμε πολλές φορές πιέσει να τα κάνει πράξη, ώστε να μην ακουστούν στο κενό. Αλλά και να μην μετατραπούν και αυτά σε μια προγραμμμένη να αποτύχει αριστερίστικη «Λαϊκή Στενότητητα», αντί για ευρύτερη δημοκρατική και πατριωτική Λαϊκή Ενότητα, όπως έγινε στις τελευταίες εκλογές στο πρόσφατο παρελθόν. Και με την Λ.Ε. του έντιμου Παναγιώτη Λαφαζάνη να επιμένει ακόμα και σήμερα να αναζητά  μαζικά λαϊκά ερείσματα και ψήφους εκεί που δεν υπάρχουν. ‘Η υπάρχουν ως ασώματες κεφαλές που βλέπουν τη σκιά τους το πρωί και νομίζουν ότι έχουν μεγάλο μπόϊ, όπως θα έλεγε και ο Χαρίλαος Φλωράκης.

Ας ανατρέξουμε επιτέλους όλοι στον Δημήτρη Γληνό αλλά και στο ΕΑΜ για να πάρουμε τα σωστά μαθήματα για το τι θα πεί πραγματική παλλαϊκή ενότητα και για το τι πρέπει να γίνει. Αλλιώς η ευρωγερμανομνημονιακή κατοχή και καταστροφή της χώρας μας θα μείνει για πάντα εδώ. Και οι ευθύνες όσων επιμένουν στο εγωκεντρικό και μοναχικό βήμα σημειωτόν θα είναι όλες δικές τους.

Οδός Δραχμής