ΟΙ ΑΝΑΡΧΟΑΠΛΥΤΟΙ ΤΟΥ ΤΖ. ΣΟΡΟΣ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΑ
Αυτή
την εποχή τα στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου κρατούνται παρά τη θέληση
τους οι προσφυγομετανάστες για τον εποικισμό της υπόδουλης Ελλάδας
μετατρέπονται σε καταυλισμούς με οικίσκους(φωτο) και τροποντινα οι
ψευταναρχικοί αποτελούν δυνάμεις ασφαλείας για το κύκλωμα του εποικισμού
της χώρας..
ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ Η
«ΣΙΚΕ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ» …
ΚΑΤΟΧΙΚΕΣ «ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ» ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΚΟΙΝΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ, ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΤΟΥ ΤΖ. ΣΟΡΟΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΡΥΒΕΤΑΙ… ΟΛΕΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΑ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΜΟΥΖΑΛΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΤΩΝ ΑΝΟΙΧΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ… ΤΟ ΙΔΙΟ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΟΙ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΣΤΑ ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΡΑΧΤΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΤΟΥΦΕΚΙ..Επίθεση με εκρηκτικό μηχανισμό στο σπίτι ενός στρατιωτικού στην Καλαμαριά, ο οποίος πριν από λίγες μέρες δικάστηκε για
άρνηση εκτέλεσης της διαταγής να υπηρετήσει σε στρατόπεδα «φιλοξενίας» προσφυγομεταναστών στη Θεσσαλονίκη.
Η «Οργάνωση Αναρχική Δράση» ανέλαβε την ευθύνη για την τοποθέτηση
εκρηκτικού μηχανισμού χαμηλής ισχύος στο κτίριο της οδού Κονίτσης στην
Καλαμαριά, στις 30 Νοεμβρίου, όπου στεγάζεται το σπίτι του στρατιωτικού
και στα γραφεία του Συνδέσμου Εθνικής Ενότητας, τα ξημερώματα της ίδιας
μέρας.
Στο κείμενο στης ανάληψης ευθύνης, οι δουλεμποροι της σικε
τρομοκρατίας που παριστάνουν τους αναρχικους το φιλοσοφουν ως εξης : «για να συντάξουμε τη δική μας επαναστατική στρατηγική απέναντι στο φασισμό, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε πλήρως τη πολυσυνθετότητα του εχθρού, την ιστορία του,τις ρίζες και τις συνθήκες μέσα απο τις οποίες γεννήθηκε και αναπτύχθηκε. Μόνο τότε θα βρούμε τα τρωτά σημεία και θα επιφέρουμε σοβαρά πλήγματα, χτυπώντας αλλεπάλληλα τους φασίστες σε όλο το δομικό τους ιστό. Η Θεσσαλονίκη κουβαλάει ακόμα και σήμερα ένα βαθύ δεξιό παρελθόν, συνυφασμένο με την επιρροή του στρατού και της ισχυρής εκκλησιαστικής εξουσίας στις πολιτικές και κοινωνικές αποφάσεις».
Στο κείμενο στης ανάληψης ευθύνης, οι δουλεμποροι της σικε
τρομοκρατίας που παριστάνουν τους αναρχικους το φιλοσοφουν ως εξης : «για να συντάξουμε τη δική μας επαναστατική στρατηγική απέναντι στο φασισμό, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε πλήρως τη πολυσυνθετότητα του εχθρού, την ιστορία του,τις ρίζες και τις συνθήκες μέσα απο τις οποίες γεννήθηκε και αναπτύχθηκε. Μόνο τότε θα βρούμε τα τρωτά σημεία και θα επιφέρουμε σοβαρά πλήγματα, χτυπώντας αλλεπάλληλα τους φασίστες σε όλο το δομικό τους ιστό. Η Θεσσαλονίκη κουβαλάει ακόμα και σήμερα ένα βαθύ δεξιό παρελθόν, συνυφασμένο με την επιρροή του στρατού και της ισχυρής εκκλησιαστικής εξουσίας στις πολιτικές και κοινωνικές αποφάσεις».
Στις
φωτογραφίες εμφανίζονται άνθρωποι να κατοικούν στοιβαγμένοι σε σκηνές
ενώ πιο δίπλα υπάρχον ετοιμόγεννες γυναίκες. Γροθιά στο στομάχι ωστόσο
αποτελεί η δήλωση ενός 23χρονου πρόσφυγα ονόματι Ανάς Μπακούρ, ο οποίος
ερχόμενος στην Ελλάδα μάλλον δεν περίμενε αυτού του είδους της
αντιμετώπιση «Αυτή δεν είναι ζωή για ανθρώπους», δηλώνει ο 23χρονος Ανάς
Μπακούρ, ένας από τους άντρες που μοιράζεται την μουσκεμένη από την
βροχή σκηνή. «Μέχρι και τα ζώα ζουν καλύτερα».
«Αυτή δεν είναι ζωή για ανθρώπους…», λένε τα θύματα των ΜΚΟ του δουλεμπορίου
Απο το οδοιπορικό του Reuters στη προσφυγική Λέσβο..
Πρόσφυγες και μετανάστες ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες διαβίωσης σε ένα νησί που σήμερα υπάρχουν «εγκλωβισμένοι» 8.500 αιτούντες άσυλο. Αυτό από μόνο του αποτελεί στοιχείο της εφιαλτικής καθημερινότητας που ζουν αυτοί οι άνθρωποι ενώ η ίδια κατάσταση επικρατεί και σε άλλα τέσσερα ελληνικά νησιά που βρίσκονται δίπλα στην Τουρκία…
«Το κάθε κορίτσι σ’ αυτό τον καταυλισμό περιμένει ότι οποιαδήποτε στιγμή κάποιος θα της επιτεθεί», λέει η 22χρονη Σαχέντ Νάτζι από το Ιράκ, ενώ από την άλλη μεριά η Αμάλ Αντουάν, μία παλαιστίνια, γεννημένη στη Συρία δηλώνει «Κανείς δεν θέτει τη ζωή του σε κίνδυνο για να έρθει με μία μικρή βάρκα, εάν η Τουρκία είναι καλή και έχει την δυνατότητα να ζήσει εκεί.
Η Αντουάν, η οποία αποπειράθηκε επτά φορές να διαφύγει μέσω θαλάσσης πριν φτάσει στη Λέσβο, είπε ότι ίσως να το ξανασκεφτόταν, αν γνώριζε τις συνθήκες που επικρατούν εδώ. «Αν το ήξερα νωρίτερα, ίσως να μην είχα έρθει ποτέ».