κι’ ο ουρανός δεν τελειώνει. Όπως οι ώρες του θεού
κ’ οι στροφές του πλανήτη μας. Οι ανταύγειες της
ζωής,
διατηρούνε το σχήμα της μέσα στην ποίηση. Όσο
θα πηγαίνει και θάρχεται η θάλασσα, όσο
θα γεννιούνται λουλούδια και χρώματα, όσο
θα δίνουν οι άνθρωποι ο ένας στον άλλο το χέρι τους,
θα υπάρχει κ’ η ποίηση.
Η ποίηση γεννιέται
μαζί με τα πράγματα, μαζί με τον έρωτα,
μαζί με τον πόνο. παραδείγματος χάρη,
πολλών μου σελίδων η ποίηση γεννήθηκε
μαζί με τα μάτια σου.
Νικηφορος Βρεττακος