Έχεις ποτέ παλέψει για σένα;

από την Μάρθα Πατλάκουτζα
Έχεις παλέψει με το ίδιο σου το κορμί;
Το τελευταίο διάστημα δεν ένιωθες καλά. Πονούσες πολύ. Το έκρυβες καλά από τους άλλους. Στην ουσία δεν έδινες δεκάρα για το εάν ξεγελούσες τους άλλους, γιατί την αλήθεια την ήξερες καλά.

Ήταν μέσα σου αυτό που παλεύει να σε ρίξει στα πατώματα, στο κρεβάτι. Είχε τρυπώσει αθόρυβα, ύπουλα.
Πάλεψε να πάρει τα γκέμια από τα χέρια σου.
Και τελικά τα κατάφερε. Νίκησε. Σε διέλυσε.
Γιατί; αναρωτήθηκες.
Γιατί σε μένα;
Γιατί τώρα;
Καμία απάντηση δεν ήρθε. Κλείστηκες σε σένα. Χάθηκες ανάμεσα στον πόνο και την απογοήτευση. Κοιτώντας τα ίδια ντουβάρια κάθε μέρα ένιωσες τη ζωή να συνεχίζει δίχως εσένα.
Κάποιοι σε ζήλεψαν… εσύ κάθεσαι στο ζεστό σου σπιτάκι κι εκείνοι δουλεύουν. Γέλασες με την ψυχή σου… πόσο θα ήθελες να αλλάξεις θέσεις.
Ξεφορτώθηκες τα ρολόγια… τι σημασία έχει ο χρόνος;
Η ώρα δίνει το τέμπο σε όσους μπορούν να τον αξιοποιήσουν.
Η αυτολύπηση δεν ήταν ποτέ στο φόρτε σου. Άρχισες να ψάχνεις…Άρχισες να έχεις επίγνωση πως δεν είσαι μοναχός σου. Αθόρυβες παρουσίες δίνουν κάθε στιγμή έναν αγώνα επιβίωσης. Άσχετα με τον δαίμονα που κουβαλούν στο κορμί τους είναι αποφασισμένοι να τα δώσουν όλα.
Θα νικήσουν, θα χάσουν;
Άγνωστο.
Η μόνη εγγύηση είναι πως πάντα θα υπάρχουν.
Πάμε πάλι από την αρχή: έχεις ποτέ παλέψει με το ίδιο σου το κορμί;

 writersgang.com