Στα χνάρια της Συρίας η παρουσία της Ρωσίας στην Λιβύη

Στα χνάρια της Συρίας η παρουσία της Ρωσίας στην Λιβύη
ΠΗΓΗ Γ. Λιναρδής
Όταν η Ρωσία ξεκίνησε τις δραστηριότητες της στην Συρία το 2015 και μετάβαλλε άρδην τον συσχετισμό δυνάμεων υπέρ της νόμιμης κυβέρνησης του Άσαντ, είχαμε προϊδεάσει ότι το επόμενο παρεμβατικό της βήμα θα γίνει στην Λιβύη στην οποία μαίνεται ένας ιδιότυπος εμφύλιος πόλεμος με συμμετοχή ισλαμοσυμμοριτών της Αλ Κάιντα.

Ο πόλεμος αυτός είναι αποτέλεσμα της νατοϊκής εισβολής και της δολοφονίας του Καντάφι, μια εισβολή που έγινε το 2011 και εντασσόταν στην νεοιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ που έφερε τον τίτλο «αραβική άνοιξη» και είχε ως σκοπό την διάλυση των μη φιλικών κρατών της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής. Είχαμε αναλύσει ότι η Μόσχα προσανατολίζεται να εφαρμόσει το επιτυχές παράδειγμα της Συρίας τόσο στην Βόρεια Αφρική, όσο και σε άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής που κινδυνεύουν από αποσταθεροποιητικές τάσεις οι οποίες έχουν ως φύτρα την πολιτική της Νέας Παγκόσμιας Τάξης.

Η Λιβύη μετά την παράνομη επέμβαση του ΝΑΤΟ το 2011 ελέγχεται από ισλαμοσυμμορίτες και πολιτικούς γκάνγκστερ που δραστηριοποιούνται για τα συμφέροντα του σιωνιστικού λόμπι της πετρελαϊκής βιομηχανίας. Η χώρα μετά την άγρια δολοφονία του Καντάφι έχει διαλυθεί και σήμερα κυριαρχείται στα ανατολικά με έδρα το Τομπρούκ από τον στρατηγό Χαλίφα Χαφτάρ, στα βορειοδυτικά με έδρα την Τρίπολη από τον ισλαμοσυμμορίτη οπαδό της Μουσουλμανικής Αδελφότητας Φαγιέζ αλ Σαράϊ, στα νοτιοδυτικά από την φυλή των Τουαρέγκ, ενώ πολλές διάσπαρτες περιοχές κυριαρχούνται από τοπικούς ισλαμιστές φυλάρχους που πρόσκεινται στην Αλ Κάιντα.
Ο Φαγιέζ αλ Σαράϊ δρα ως τοποτηρητής των δυτικών συμφερόντων, ενώ ο στρατηγός Χαλίφα Χαφτάρ που προωθεί συνεχώς την επιρροή του στον λιβυκό λαό συνεργάζεται το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότερο με την Μόσχα. Η βάση αυτής της συνεργασίας είναι η καταπολέμηση της ισλαμικής τρομοκρατίας και η προσπάθεια διατήρησης της οντότητας του ενιαίου λιβυκού κράτους, δηλαδή ακριβώς το αντίθετο από αυτό που προωθεί η λεγόμενη Δύση (Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και έως σήμερα οι ΗΠΑ).
Το τελευταίο διάστημα το ρωσικό πολεμικό ναυτικό κάνει αισθητή την παρουσία του στα λιμάνια του Τομπρούκ και της Βεγγάζης, χωρίς ωστόσο να έχουν αναπτυχθεί ρωσικές χερσαίες δυνάμεις σε αυτές τις περιοχές. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα στο μέλλον το λιμάνι του Τομπρούκ να γίνει ρωσική ναυτική βάση κατά τα πρότυπα του Ταρτούς της Συρίας. Η παρουσία όμως χερσαίων στρατιωτικών δυνάμεων δεν εμπίπτει στο πεδίο των συμφερόντων και αρχών της ρωσικής πολιτικής στην Βόρεια Αφρική και ιδιαίτερα στην Λιβύη.
Εξ άλλου ούτε στην Συρία χερσαίες ρωσικές δυνάμεις από το 2015 που έγινε η επέμβαση είχαν έντονη παρουσία, πλην ολιγάριθμων ειδικών δυνάμεων. Η Ρωσία προσπαθεί επιμελώς να στηρίξει στην Λιβύη τις προσπάθειες ειρήνευσης και σταθερότητας, προκειμένου να αποκαταστήσει το καθεστώς του στρατηγού Χαλίφα Χαφτάρ σε όλη την χώρα και να δημιουργηθούν εκείνες οι συνθήκες που θα επιτρέψουν να λειτουργήσει το εμπόριο πετρελαίου προς όφελος του λιβυκού λαού και όχι προς όφελος των πετρελαϊκών εταιριών σιωνιστικών συμφερόντων.
Τις επόμενες εβδομάδες θα διοργανωθεί στο Παλέρμο της Ιταλίας διάσκεψη όλων των αντιμαχομένων πλευρών της Λιβύης, με εξαίρεση τους ισλαμοσυμμορίτες, καθώς και αντιπροσώπων χωρών που έχουν σημαντική επίδραση στις προοπτικές της χώρας και που ενδιαφέρονται για την σταθεροποίηση της. Την πρωτοβουλία της ειρηνευτικής διάσκεψης την είχε η νέα κυβέρνηση της Ιταλίας του πρωθυπουργού Τζιουζέπε Κόντε, ο οποίος πραγματοποίησε μεγάλες προσπάθειες προκειμένου να συγκεντρώσει αντιπροσώπους και να καταρτίσει ένα εποικοδομητικό πρόγραμμα διαπραγματεύσεων. Στην συνάντηση προσκλήθηκαν εκπρόσωποι της Ρωσίας, θα συμμετέχει ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ και ο υπουργός Ενέργειας Αλεξάντερ Νόβακ.
Η πρωτοβουλία της νέας κυβέρνησης της Ιταλίας είναι προφανώς ελκυστική για την πολιτική της Ρωσίας στην Βόρεια Αφρική. Η Γαλλία, η οποία είχε προτείνει ένα εναλλακτικό σχέδιο στο πρόσφατο παρελθόν, και η Βρετανία έχουν διαφορετικές απόψεις και αντιτίθενται στην συμμετοχή της Ρωσίας, καθώς η νατοϊκή- ιμπεριαλιστική τους πολιτική αντιβαίνει στην παρέμβαση της Μόσχας αναφορικά με την αντιμετώπιση περιφερειακών κρίσεων στην Μεσόγειο. Το ΝΑΤΟ εξακολουθεί να θεωρεί τα κράτη της Μεσογείου προτεκτοράτα του, η εμφάνιση της Ρωσίας τέμνει και εξασθενίζει τα ιμπεριαλιστικά του σχέδια.
Η πλειοψηφία του σπαρασσόμενου λαού της Λιβύης γνωρίζει ότι η Ρωσία είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να επιβάλλει καινοτόμες και χρήσιμες εναλλακτικές προσεγγίσεις για την ειρήνευση της χώρας, θετικό παράδειγμα περί αυτού είναι η πολιτική που εφάρμοσε στην Συρία μετά την επέμβαση το 2015. Η Ρωσία είναι σε θέση, σε αντίθεση με την ιμπεριαλιστική Δύση που οδήγησε την Λιβύη στην καταστροφή, να γίνει ένας ελκυστικός παράγοντας αλλαγής που θα προσφέρει οφέλη σε όσους ενδιαφέρονται για την πραγματική συμφιλίωση στην πολύπαθη αυτή χώρα.