Γράφει η Σοφία Δέδε.
Τα ψώνια μου έχουν τελειώσει και περιφέρομαι στους διάδρομους με τα βιβλία στο puplic..
Μου αρέσουν τα βιβλία. Τα τελευταία χρόνια ειδικά, χάνομαι στις σελίδες τους.
Το μάτι μου πέφτει σε ένα βιβλίο που δεν είναι τοποθετημένο σε ράφι, στοιχισμένο όπως όλα τα υπόλοιπα. Ισως κάποιος να το έβγαλε από την θέση του και να το ακούμπησε εκεί.
Διαφορετικό από τα άλλα. Σαν μαγνήτης με τραβάει κοντά του και διαβάζω τον τίτλο: «Ανεκπλήρωτοι έρωτες» της Σοφίας Θωμοπούλου..
Χα! Άλλη μια «Σοφία» σκέπτομαι.
Κάθομαι να διαβάσω την περίληψη.
«Την λένε Αγάπη του διαβόλου ή αλλιώς ανεκπλήρωτη», μουρμουράω την τελευταία φράση.
Μπερδεύω το ανεκπλήρωτο με το απωθημένο. Πάντα μπερδεμένα νομίζω ήταν αυτά τα δυο. Αν κάτι μένει ανεκπλήρωτο και είναι επιθυμητό πολύ τότε μένει για μια ζωή απωθημένο.
Όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν, έρωτες που δεν αποκαλύφθηκαν, επιθυμίες που δεν εκπληρώθηκαν, λόγια που θα ήθελες να πεις και δεν είπες, πράξεις που ήθελες να κάνεις και δεν έκανες, καταστάσεις που θα ήθελες να ζήσεις και δεν έζησες η έστω έζησες αλλά δεν τις χόρτασες.
Ένα τρέμουλο διαπερνά το κορμί και η μνήμη έχει αρχίσει τα παιχνίδια με τις αναμνήσεις. Παίζει με εκείνα τα «αν» που θα έκανες ή θα ήθελες να έχεις κάνει. Παίζει με εκείνα τα σενάρια και τα σχέδια που ξέρεις ότι δεν θα πραγματοποιηθούν ή δεν πραγματοποιήθηκαν την στιγμή που έπρεπε. Παίζει με εκείνο το κάτι που δεν θα έρθει ποτέ.
Παίζει με εκείνη την αγάπη που ζει μέσα στη λήθη, μια αγάπη που δεν έχει ημερομηνία λήξης, μία αγάπη ιδανική, μια αγάπη σαν παραμύθι χωρίς τέλος.
Παίζει με εκείνη την στιγμή στον χρόνο που είναι ικανή να σε στοιχειώνει για λίγο. Τόσο λίγο που γίνεται αβάσταχτο πολύ, που γίνεται ανικανοποίητο, που πονάει σαν φωτιά που σιγοκαίει μέσα σου.
Άραγε τι πονάει πιο πολύ; Τι είναι αυτό που σου μένει απωθημένο; Που σε σημαδεύει; Που θεωρείται ανεκπλήρωτο;
Αυτό που γνώρισες, ερωτεύτηκες και δεν έζησες ή απο αυτό που πήρες μια μικρή γεύση;
Τα φώτα στο κατάστημα σβήνουν. Καμία ανακοίνωση, καμία ειδοποίηση ότι κλείνει δεν είχα ακούσει. Σταθείτε! Είμαι και εγώ εδώ!
Αφήνω το βιβλίο όπως το βρήκα. Η θέση του είναι εκεί τελικά, τοποθετημένο οριζόντια πάνω από μια στοίβα με κάθετα τακτοποιημένα ιδίου περιεχομένου βιβλία.
LoveLettershttp://www.loveletters.gr/
