Λατρεύω τις φωτογραφίες.
Ειδικά τις χειροπιαστές, τις τυπωμένες σε χαρτί.
Αγαπημένες!
Έχουν μια απόχρωση που ξεθωριάζει με τα χρόνια και σου θυμίζει πως μεγαλώνεις.
Αποτελούν κομμάτι σου, τις αγαπάς και τις φροντίζεις. Τους αγοράζεις άλμπουμ και τις οργανώνεις σε συλλογές. Γράφεις και στο εξώφυλλο κάποια ατάκα των τότε στιγμών,
για να θυμάσαι τι θα αντικρίσεις ανοίγοντας το άλμπουμ!
Θα μου πεις, την ίδια διαδικασία κάνεις και στον υπολογιστή, ωστόσο, άλλη αξία έχει να ψάχνεις σε βιβλιοπωλεία και φωτογραφεία να βρεις το κατάλληλο άλμπουμ για να φιλοξενήσει τις στιγμές σου.
Να γράψεις με το μολύβι σου τη φράση που θα αντιπροσωπεύει εκείνη την εποχή.
Είναι σαν να ανοίγεις ένα καινούριο φάκελο στον εγκέφαλο σου για να αποθηκεύσεις τις στιγμές, τα συναισθήματα, τις εμπειρίες.
Και γελάς, ίσως και να κλαις από συγκίνηση.
Παλιές φιλίες, πρώτες αγάπες, καλοκαιρινές διακοπές, οικογενειακές συγκεντρώσεις, χορούς και γλέντια, γιορτές και γενέθλια.
Πρόσωπα, τοπία και γλυκές αναμνήσεις.
Αντικρίζεις και ανθρώπους δικούς σου που ίσως να μην υπάρχουν πια στη ζωή.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν θα τους ξεχάσεις. Μπορείς να δεις το πρόσωπό τους, το σχήμα των ματιών τους, τις ρυτίδες στο μέτωπό τους, την απόχρωση των μαλλιών τους, τις κινήσεις των χεριών τους. Όλα παγωμένα στη στιγμή. Κι αυτή η στιγμή της φωτογραφίας μένει για πάντα. Μια φωτογραφία θα επιβεβαιώνει την πραγματικότητα της στιγμής που απαθανατίζει.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν θα τους ξεχάσεις. Μπορείς να δεις το πρόσωπό τους, το σχήμα των ματιών τους, τις ρυτίδες στο μέτωπό τους, την απόχρωση των μαλλιών τους, τις κινήσεις των χεριών τους. Όλα παγωμένα στη στιγμή. Κι αυτή η στιγμή της φωτογραφίας μένει για πάντα. Μια φωτογραφία θα επιβεβαιώνει την πραγματικότητα της στιγμής που απαθανατίζει.
Ναι, τους έζησες αυτούς τους ανθρώπους, υπήρξες σε αυτά τα μέρη, απήλαυσες τον ήλιο εκείνη την ημέρα, πήρες την αγκαλιά που τόσο ήθελες.
Ναι, γέλασες με την ψυχή σου εκείνο το δειλινό, φιλήθηκες με πάθος, πήρες πτυχίο, παντρεύτηκες, γέννησες…
Σε κάθε όμορφη στιγμή της ζωής μας υπάρχει πάντα κάποιος που θα κρατάει μια φωτογραφική μηχανή.
Με τις φωτογραφίες προσπαθούμε να κρατάμε ζωντανές τις πιο σημαντικές στιγμές μας. Όχι μόνο για να θυμόμαστε τα γεγονότα, αλλά και για να μπορούμε να ζούμε, κάθε φορά που θα τις κοιτάμε, το ίδιο συναίσθημα.
Το αίσθημα της χαράς, της ικανοποίησης, της πληρότητας.
Με τις φωτογραφίες προσπαθούμε να κρατάμε ζωντανές τις πιο σημαντικές στιγμές μας. Όχι μόνο για να θυμόμαστε τα γεγονότα, αλλά και για να μπορούμε να ζούμε, κάθε φορά που θα τις κοιτάμε, το ίδιο συναίσθημα.
Το αίσθημα της χαράς, της ικανοποίησης, της πληρότητας.
Προσπαθούμε με αυτό τον τρόπο να παραμείνουμε σε συνθήκες ευτυχίας. Να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι υπήρξαν στιγμές ευτυχίας στη ζωή μας. Και ήταν πολλές.
Ας γυρίσουμε λίγο το χρόνο πίσω κι ας πάμε στη στιγμή της φωτογραφίας που χαζεύεις και αναπολείς.
Και σε ρωτάω, “πώς νιώθεις τώρα; Είσαι ευτυχισμένος;”
“Ωραία περνάω τώρα, εδώ που είμαι”
“Και γιατί κρύβεις μια θλίψη στο βλέμμα σου;”
“Έχω διάφορα άγχη που με ταλαιπωρούν αυτό τον καιρό”
“Ωραία περνάω τώρα, εδώ που είμαι”
“Και γιατί κρύβεις μια θλίψη στο βλέμμα σου;”
“Έχω διάφορα άγχη που με ταλαιπωρούν αυτό τον καιρό”
Και πάμε πάλι στο τώρα. Πώς σου φαίνεται η απάντηση που έδωσες; Μήπως τώρα που ακούς τι λες, διαφωνείς; Μήπως τώρα που αισθάνεσαι την ίδια χαρά αναπολώντας εκείνη τη στιγμή, μετανιώνεις για κάτι;
Εγώ μετανιώνω.
Μετανιώνω που δεν άφησα ελεύθερο τον εαυτό μου να ζήσει πλήρως τη χαρά εκείνης της στιγμής. Της στιγμής με τους φίλους μου, της στιγμής με τον άνθρωπό μου, την οικογένεια μου, της στιγμής στην ξεχωριστή αυτή βόλτα… Πίσω από το γέλιο μου στη φωτογραφία, κρύβεται μια ανησυχία, μια ανασφάλεια για το «έπειτα». Αγωνία για την καθημερινότητα, άγχος για την εργασία και, στην τελική, φόβος για το πόσο θα διαρκέσει άραγε αυτή η ευτυχία;
Κι έτσι έχασα αυτές τις στιγμές, που ευτυχώς τις κράτησα σα φυλαχτό τυπωμένες σε ένα κομμάτι χαρτί ή αποθηκευμένες στο αρχείο του υπολογιστή μου. Όχι μόνο για να αναπολώ τα συναισθήματα που δεν με άφησα να βιώσω με όλο μου το είναι, αλλά για να θυμάμαι πως ευτυχισμένες στιγμές υπάρχουν κάθε μέρα. Είτε μικρής διάρκειας είτε μεγάλης. Αλλά τι σημασία έχει η διάρκεια; Το ζήτημα είναι να τις ζεις εξ ολοκλήρου, για όσο διαρκέσουν.
Ξέχνα για λίγο την καθημερινότητα που τόσο σε πιέζει και αφέσου σε αυτή τη στιγμή χαράς. Μην είσαι εκεί μόνο για να τραβήξεις τη φωτογραφία. Να είσαι εκεί για να κάνεις ένα δώρο σε εσένα. Αυτές τις στιγμές χαράς.
Και να είσαι σίγουρος πως οι επόμενες φωτογραφίες που θα τραβήξεις δε θα εκπέμπουν σε εσένα, που ξέρεις τι συμβαίνει μέσα στις σκέψεις σου κάθε στιγμή, το αίσθημα ανικανοποίητου, αλλά μια βεβαιότητα, μια πληρότητα.
Κι έτσι θα είσαι πανέτοιμος για τις επόμενες όμορφες στιγμές της ζωής σου.
Η ευτυχία δεν κρατάει για πάντα. Έτσι δε λένε; Κι αν κρατούσε, δε θα την εκτιμούσαμε όπως τώρα, που έρχεται σε μικρές ή μεγάλες, αλλά τακτικές, δόσεις. Οι δόσεις αυτές είναι οι στιγμές στις φωτογραφίες που έβγαλες και που θα βγάλεις. Μη το ξεχνάς!
loveletters.gr
loveletters.gr