Παρασκευή, Δεκεμβρίου 13

Ποιον δρόμο να πάρω και να μην ακουμπήσω σε χνάρια σου..--Εκδόσεις Οσελότος -Μονοπάτια μνήμης και νοσταλγίας

Που να βρεις λόγια και τι να πεις στις στοιχειωμένες σκιές του χρόνου που ακόμη και ο αντίλαλος της σιωπής έχει τη χροιά της φωνής σου...  Χρόνια απουσίας... μια  μονότονη βροχή που μουσκεύει τη ψυχή κι απλώνετε παντού και γύρω μου...Ποιον δρόμο να πάρω και να μην ακουμπήσω σε χνάρια σου...
ποιο μονοπάτι να διαβώ και να μη ματώσω από σημάδια της απουσία σου; .....
Στεναχώρια που δε περνά ποτέ λένε είναι η απόσταση ανάμεσα σ' αυτό που βιώνεις, και σ' αυτό που επιθυμείς, κι  εγώ κουράστηκα τόσα χρόνια ν΄αφουγκράζομαι τους αναπάντητους μονολόγους μου....
Μαρίζα Τσιτμή