Τα δικαιώματα των μεταναστών τα οποία διαρκώς καταπατούνται βρέθηκαν στο επίκεντρο της εκδήλωσης του Ελληνικού Φόρουμ Μεταναστών.
Στη σκιά της παγκόσμιας σύσκεψης του ΟΗΕ για τους «μετανάστες», ένα διοικητικό μέλος του εν λόγω Φόρουμ, η Ίρα Λόντο, δήλωσε πως «η εκάστοτε κυβέρνηση οφείλει να ασχοληθεί με το
πραγματικό πρόβλημα, το οποίο είναι η έλλειψη ουσιαστικής μεταναστευτικής πολιτικής και η παντελής απουσία της Ευρωπαϊκής πλευράς, υποστήριξης, πολιτικής.
Συνέχισε λέγοντας μεταξύ των άλλων πως παρόλο που η κατάσταση των προσφύγων φαίνεται πως είναι περισσότερο γνωστή στο πανελλήνιο, σε ό,τι αφορά τα θέματα των μεταναστών επικρατεί άγνοια».
Όπως ειπώθηκε, από τους 550.822 μετανάστες που κατέχουν άδεια διαμονής, προερχόμενοι από περίπου 150 διαφορετικά κράτη προέλευσης όπως καταγράφηκαν έως στις 31/10/2019, οι 5 πολυπληθέστερες κοινότητες μεταναστών είναι από: Αλβανία 357.472, Γεωργία 22.869, Πακιστάν 19.009, Ουκρανία 18.328 και Ρωσία 14.878.
Από την πλευρά της η διευθύντρια του γραφείου του Ελληνικού Φόρουμ Μεταναστών, Άντλα Σασάτη αναφέρθηκε στο ζήτημα της δεύτερης γενιάς και της ιθαγένειας καθώς όπως είπε, «σχεδόν σε όλα τα ζητήματα που αφορούν την δεύτερη γενιά, εξακολουθούμε να εντοπίζουμε προβλήματα. Και εδώ, υπάρχει έλλειψη στρατηγικής και σχεδιασμού κοινωνικής ένταξης και συμπερίληψης των παιδιών που έρχονται στην χώρα σε πολύ μικρή ηλικία».
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο θέμα της ιθαγένειας, λέγοντας πως η ψήφιση του αυτονόητου αυτού νόμου (3838/10) προκάλεσε πολιτικές συγκρούσεις στη χώρα που οδήγησαν στην αμφιλεγόμενη απόφαση του ΣτΕ που έκρινε τις διατάξεις που αφορούσαν την δεύτερη γενιά αντισυνταγματικές τον Φεβρουάριο του 2013. Από τότε και παρά την ψήφιση του νόμου 4332/15 η συζήτηση παραμένει ανοιχτή», σημείωσε.
Το δεύτερο ζήτημα που έθιξε ήταν ο εγκλωβισμός των μεταναστών σε μία άδεια αναμονής. «Αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν είναι τι σημαίνει για έναν μετανάστη να παραμένει σε…«αναμονή της απόλαυσης των δικαιωμάτων του». Συνηθίσαμε να ζούμε «μισές» ζωές, και αυτό είναι ένα πρόβλημα που δεν αφορά μόνο εμάς, αφορά την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της», ανέφερε χαρακτηριστικά η κ. Σασάτη.
«Σήμερα, την Παγκόσμια Ημέρα Μεταναστών, διεκδικούμε να είμαστε ξανά στο προσκήνιο και ζητάμε την χάραξη ουσιαστικής μεταναστευτικής πολιτικής, καθώς και τη δημιουργία ενός σχεδίου κοινωνικής ένταξης, ως μία πολιτική ανθρωπισμού και ισοπολιτείας. Έτσι μόνο διασφαλίζονται τόσο τα ανθρώπινα δικαιώματα κάθε άνδρα, γυναίκας και παιδιού, που περνούν τα σύνορα αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο, όσο και η κοινωνική συνοχή της ελληνικής κοινωνίας», κατέληξε.
Κατόπιν τον λόγο πήρε ο ειδικός σύμβουλος του γενικού γραμματέα Μεταναστευτικής Πολιτικής, Υποδοχής και Ασύλου, Α. Αθανασόπουλος, ο οποίος αναφέρθηκε στην ανάγκη ύπαρξης ενός ουσιαστικού και συνολικού σχεδίου ένταξης των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία.
«Περίπου από τις 600.000 ενεργές άδειες διαμονής που έχουμε μέχρι στιγμής οι περισσότεροι είναι ενταγμένοι στην κοινωνία τους. Πρέπει να δούμε ένα πραγματικό σχέδιο ένταξης και ενσωμάτωσης. Θα ακολουθήσουμε την Εθνική Στρατηγική για την Ένταξη, θα την επικαιροποιούμε μέσα από συζητήσεις ωστόσο πρέπει σε επίπεδο προγραμμάτων να δούμε τι μπορεί να γίνει και πώς θα υπάρξουν συγκλίσεις», σημείωσε.
Από τον Α.Αθανασόπουλο τη σκυτάλη πήρε ο πρώην γενικός γραμματέας Μεταναστευτικής Πολιτικής, Μιλτιάδης Κλάπας, ο οποίος αναφέρθηκε στις ευκαιρίες που προσφέρει στην ανάπτυξη και στην εξέλιξη μιας χώρας η ένταξη των μεταναστών.
Όπως είπε «η μετανάστευση μπορεί να αποτελέσει μία ευκαιρία για την ανάπτυξη και την εξέλιξη μιας χώρας. Η δυνατότητα να ρθουν σε επαφή διαφορετικοί πολιτισμοί, συνήθειες , γνώσεις εμπλουτίζει μία κοινωνία. Η ένταξη δεν είναι μόνο προγράμματα, είναι η λείανση της κοινωνίας υποδοχής απέναντι στο φαινόμενο- που έρχεται σε επαφή μαζί του, έρχεται να το φιλοξενήσει, να το εντάξει. Πρέπει η ελληνική κοινωνία να εκπαιδευθεί για να αναπτύξει σχέσεις ισοτιμίας, συνεργασίας , ισοπολιτείας, με τα ”μεταναστευτικά κύματα”. Σήμερα έχουμε αναζωπύρωση μίας αντιμεταναστευτικής πολιτικής», επισήμανε.
Διαβάζοντας αυτά τα λόγια, κρίνουμε σημαντικό να αναφερθούμε στους δυο τρόπους προσέγγισης του μεταναστευτικού ζητήματος.
Αν μια χώρα πρέπει να δεχθεί μετανάστες, τότε μπορεί να ακολουθήσει δυο δρόμους. Ο πρώτος είναι αυτός της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης, στον οποίο, κυριολεκτικά όποιος θέλει έρχεται στη χώρα, ασχέτως των ικανοτήτων του, του ποινικού του μητρώου κτλ. Ο δεύτερος δρόμος είναι εκείνος στον οποίο η χώρα δέχεται μεν έναν αριθμό μεταναστών ΑΛΛΑ, υπό συγκεκριμένα αυστηρά κριτήρια.
Δείτε το βίντεο που ακολουθεί.