ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΣΙΠΡΑ;ΜΠΑΑΑΑ...ΜΑΛΛΟΝ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ ΜΕΡΚΕΛ!
Γράφει ο Τάσος Αναστασόπουλος
Την Κατερίνα Σακελλαροπούλου, την υπερμνημονιακών πεποιθήσεων πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας - παλαιό στέλεχος, στα νειάτα της, της Ελληνικής Κομμουνιστικής Οργάνωσης Νεολαίας (ΕΚΟΝ) "Ρήγας Φεραίος" και του "φιλοευρωπαϊστικού" Κ.Κ.Ε. (Εσωτερικού) του Λεωνίδα Κύρκου και στην συνέχεια, επιστήθεια φίλη του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου -, επέλεξε
ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης να προτείνει και φυσικά, να εκλέξει, ως διάδοχο του Προκόπη Παυλόπουλου, στην προεδρία του κράτους.
Την Κατερίνα Σακελλαροπούλου, την υπερμνημονιακών πεποιθήσεων πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας - παλαιό στέλεχος, στα νειάτα της, της Ελληνικής Κομμουνιστικής Οργάνωσης Νεολαίας (ΕΚΟΝ) "Ρήγας Φεραίος" και του "φιλοευρωπαϊστικού" Κ.Κ.Ε. (Εσωτερικού) του Λεωνίδα Κύρκου και στην συνέχεια, επιστήθεια φίλη του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου -, επέλεξε
ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης να προτείνει και φυσικά, να εκλέξει, ως διάδοχο του Προκόπη Παυλόπουλου, στην προεδρία του κράτους.
Με την άνετη πλειοψηφία των ψήφων, που διαθέτει η Νέα Δημοκρατία, στην βουλή, η οποία πλειοψηφία του είναι υπεραρκετή, για να προβεί σε αυτή την εκλογή, μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος, που έγινε τον περασμένο Δεκέμβριο, εξ αιτίας της βλακείας του Αλέξη Τσίπρα και της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, (Σημ Οίμου-Αθήνας:ή κινήσεως επιβεβλημένης άνωθεν) να περιλάβουν στις αναθεωρητέες διατάξεις του Συντάγματος και αυτές, που αφορούσαν την εκλογή του προέδρου του κράτους, προκειμένου να αποφεύγεται η ενδιάμεση προσφυγή, σε βουλευτικές εκλογές.
Όλον αυτόν τον καιρό, που είχε φουντώσει η προεδρολογία, το όνομα της Κατερίνας Σακελλαροπούλου είχε ακουστεί, ως πιθανή επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη, αν και η αλήθεια είναι ότι δεν φαινόταν να είναι μέσα στις πρώτες επιλογές του.
Τελικά, ο πρωθυπουργός κατέληξε, σε αυτήν, όχι χωρίς σκοπιμότητες και πολιτικούς υπολογισμούς, αν και επίσης, αλήθεια είναι ότι μπορούσε, άνετα, να την αγνοήσει.
Τελικά, ο πρωθυπουργός κατέληξε, σε αυτήν, όχι χωρίς σκοπιμότητες και πολιτικούς υπολογισμούς, αν και επίσης, αλήθεια είναι ότι μπορούσε, άνετα, να την αγνοήσει.
Έτσι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης βάζει, στην άκρη, τους βαρώνους του κόμματός του, οι οποίοι (δηλαδή ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς) δεν μπορούν να έχουν καμμία επιρροή και κανέναν έλεγχο, στο τρέχον κυβερνητικό έργο, όπως και τους αντιπάλους του, στην αντιπολίτευση, ακόμη και εάν αυτοί αποφασίσουν, σήμερα, να ψηφίσουν την κυβερνητική υποψήφιο, για την προεδρία του κράτους, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η οποία αποδέχτηκε, χωρίς επιφυλάξεις, την πρόταση του πρωθυπουργού και δεν απαίτησε (ούτε περίμενε) την συμφωνία κάποιου άλλου κόμματος - π.χ. του ΣΥΡΙΖΑ, ή του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ -, για την υποψηφιότητα της.
(Βέβαια, με τους δικαστικούς, που αναλαμβάνουν την προεδρία του κράτους, τα πράγματα είναι περίεργα, όπως έχει δείξει η εμπειρία που έχουμε, με την εκλογή, τον Μάρτιο του 1985, του Χρήστου Σαρτζετάκη, ύστερα από σχετική πρόταση του Ανδρέα Παπανδρέου, την οποία αποδέχτηκε και το ΚΚΕ του Χαρίλαου Φλωράκη, αφού ο πρώην αρεοπαγίτης, ουκ ολίγες φορές, στήλωσε τα πόδια πονοκεφαλιάζοντας την, τότε, κυβέρνηση.
(Σημ Οίμου-Αθήνας:άλλο ο Σαρτζετάκης που τα έβαλε με το σύστημα και άλλο η Σακελαροπούλου που την έβαλε το σύστημα)
Ως εκ τούτου, με δεδομένες τις ιδιοτροπίες των δικαστικών, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του είναι πολύ πιθανό να βρεθούν προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Βέβαια ο πρόεδρος του κράτους είναι αποψιλωμένος από εξουσίες, αλλά, εάν και όταν θελήσει, μπορεί να προξενήσει τριβές και να φέρει πολλά προσκόμματα, στο κυβερνητικό έργο).
(Σημ Οίμου-Αθήνας:άλλο ο Σαρτζετάκης που τα έβαλε με το σύστημα και άλλο η Σακελαροπούλου που την έβαλε το σύστημα)
Ως εκ τούτου, με δεδομένες τις ιδιοτροπίες των δικαστικών, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του είναι πολύ πιθανό να βρεθούν προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Βέβαια ο πρόεδρος του κράτους είναι αποψιλωμένος από εξουσίες, αλλά, εάν και όταν θελήσει, μπορεί να προξενήσει τριβές και να φέρει πολλά προσκόμματα, στο κυβερνητικό έργο).
Με την επιλογή του αυτή, ο πρωθυπουργός είναι αλήθεια ότι στριμώχνει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον σύρει στο να αποδεχθεί την υποψηφιότητα της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, αφού είναι ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του, αυτοί που, το 2018, την επέλεξαν και την τοποθέτησαν ως πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας και ως εκ τούτου, έχουν μια τεράστια δυσκολία, στο να αιτιολογήσουν την άρνησή τους να αποδεχθούν την πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος, επίσης, με την παραίτηση της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, από την θέση του προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, διευκολύνεται τα μέγιστα, αφού, στην θέση αυτή θα επιλέξει ένα πρόσωπο της αρεσκείας του.
(Σημ Οίμου-Αθήνας: Ήδη ο Σύριζα ανακοίνωσε ότι θα την ψηφίσει.)
Αλλά αυτά τα διαδικαστικά, που αφορούν το τρέχον πολιτικό παιχνίδι, δεν είναι αυτά, που έχουν σημασία. Σημασία έχει το ίδιο το πρόσωπο, που ο πρωθυπουργός επέλεξε και αυτό το πρόσωπο είναι που πρέπει να κριθεί.
Έτσι, με δεδομένα τα έργα και τις ημέρες της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, ως δικαστού, στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά και στο Ειδικό Δικαστήριο του νόμου περί ευθύνης υπουργών, η επιλογή της, ως επόμενης προέδρου του κράτους, είναι μια πολύ κακή επιλογή.
Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου είναι εκείνη, η οποία μαζύ με άλλους ανώτατους δικαστικούς, πρωταγωνίστησε, στην παρασυνταγματική νομιμοποίηση, από το Συμβούλιο της Επικρατείας και το λοιπό δικαστικό σύστημα της χώρας, του κατοχικού μνημονιακού καθεστώτος, το οποίο επιβλήθηκε, στην χώρα μας, μετά την ελληνική κρατική χρεωκοπία του Απριλίου του 2010, από τους ξένους δανειστές και το υποτακτικό, σε αυτούς πολιτικό προσωπικό.
Με δεδομένη την ευρωκομμουνιστική πολιτική παιδεία της και την μεταγενέστερη πολιτική προσκόλλησή της, στον Ευάγγελο Βενιζέλο και στο ΠΑΣΟΚ, αυτή η εξέλιξή της δεν αποτελεί κάποια έκπληξη. Είναι οργανική συνέχεια της πολιτικοϊδεολογικής και της ευρύτερης πνευματικής παιδείας της.
Και φυσικά, η περαιτέρω, στην πράξη, συνέχιση της κατοχύρωσης της συνταγματοποίησης και της νομιμοποίησης αυτού του παραθεσμικού κατοχικού καθεστώτος, πρόκειται να αποτελεί τον κύριο σκοπό της προσεχούς, επί μία πενταετία, παρουσίας της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, στην προεδρία του κράτους.
Και φυσικά, η περαιτέρω, στην πράξη, συνέχιση της κατοχύρωσης της συνταγματοποίησης και της νομιμοποίησης αυτού του παραθεσμικού κατοχικού καθεστώτος, πρόκειται να αποτελεί τον κύριο σκοπό της προσεχούς, επί μία πενταετία, παρουσίας της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, στην προεδρία του κράτους.
Πέραν τούτων, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου παρουσιάζεται, από την κυβέρνηση και τα καθεστωτικά ΜΜΕ, ως μία δικαστής, η οποία έχει οικολογικές και περιβαλλοντικές ευαισθησίες. Πράγματι, είναι να μειδιά κανείς, με αυτούς τους ωραιοποιητικούς ισχυρισμούς.
Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της αναλήθειας αυτών των ισχυρισμών και της υποκρισίας, που επιδεικνύεται, αρκεί να θυμηθούμε τα ολέθρια πεπραγμένα της δικαστού Κατερίνας Σακελλαροπούλου, στην εμβληματική υπόθεση της περιβαλλοντικής καταστροφής, στις Σκουριές της Χαλκιδικής, από τις δραστηριότητες της καναδικής μεταλλευτικής εταιρείας "ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ", με την πλήρη δικαίωση της εταιρείας.
Αλλά η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, συμμετείχε και στην σύνθεση του Ειδικού Δικαστηρίου του άρθρου 86 του Συντάγματος, περί ευθύνης υπουργών, το οποίο, το 2015, καταδίκασε τον πρώην υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου, για την νόθευση της περιβόητης λίστας Lagarde, με την αφαίρεση, από αυτήν, των ονομάτων των δύο εξαδελφων του.
Σε εκείνη την δική, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου είχε ψηφίσει, υπέρ της αθώωσης του καταδικασθεντος υπουργού, αν και ήταν ολοφάνερο ότι είχε διαπράξει το αδίκημα, για το οποίο δικαζόταν.
Σε εκείνη την δική, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου είχε ψηφίσει, υπέρ της αθώωσης του καταδικασθεντος υπουργού, αν και ήταν ολοφάνερο ότι είχε διαπράξει το αδίκημα, για το οποίο δικαζόταν.
Αυτή είναι η απλή και ωμή πραγματικότητα, που αφορά την Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Αυτή την απλή και ωμή αλήθεια πρόκειται να αντιμετωπίσουμε, αφού και με την επιλογή της σημερινής προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, για την πλήρωση της θέσης του προέδρου του κράτους, το μνημονιακό καθεστώς συνεχίζει την, σφοδρότατα, καταθλιπτική, αλλά και θριαμβευτική πορεία του.
Δυστυχώς.
Έτσι, ερχόμαστε να κλείσουμε το παρόν κείμενο, με την απλή επανάληψη του τίτλου του.