ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΥΚΑΣ : ΟΜΗΡΙΚΑ ΟΜΙΛΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ – Ο ΑΓΓΛΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΜΠΟΡΙΣ ΤΖΟΝΣΟΝ ΑΠΑΓΓΕΛΕΙ ΙΛΙΑΔΑ

Ἡμέρα τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας ἡ σημερινή. Ἐπί τέλους, κάποιοι συνειδητοποίησαν στό ἁρμόδιο ὑπουργεῖο αὐτά πού γράφουμε καί λέμε, χρόνια τώρα, ἀπό τά βήματα λόγου πού μᾶς δίνουν καί τούς ἱστότοπους ὃπου ἒχουμε πρόσβαση: Ὃλος ὁ κόσμος στόν πλανήτη ὁμιλεῖ στήν πραγματικότητα ἑλληνικά. Ἡ ἂριστα νομοθετημένη ἀπό ὑπέροχα μυαλά ἀρχαία ἑλληνική γλῶσσα, ἡ μόνη πού μπορεῖ νά ἐκφράσει ὁποιαδήποτε ἒννοια, παλαιά, σύγχρονη ἢ μελλοντική, εἶναι ἡ Ἑλληνική γλῶσσα,
ἡ ὁποία ξεκίνησε ἀπό τόν αἰγαιακό χῶρο πρίν πολλές χιλιάδες χρόνια μέ διάφορες μορφές καί μετεξελίχθηκε στήν διάρκεια τῶν αἰώνων, περνῶντας σταδιακά ἀπό τήν ἱερογλυφική τοῦ Δίσκου τῆς Φαιστοῦ καί τήν μυστηριώδη γραφή τῆς πινακίδος τοῦ Δισπηλιοῦ Καστοριᾶς, πού κάποιοι φρόντισαν νά καταστραφεῖ, στίς Γραμμικές Γραφές Α´καί Β´, στήν Ἀρκαδοκυπριακή καί Κυπρομινωϊκή, στήν γραφή ἐπί τά λαιά, στήν γραφή βουστροφηδόν, στήν Ὁμηρική Ἐπική καί τήν ἀρχαιοελληνική  τῆς προκλασικῆς καί τῆς κλασικῆς ἐποχῆς, στήν Ἑλληνιστική καί στήν γλῶσσα τῶν Εὐαγγελίων, στήν μεσαιωνική τοῦ ὑπόδουλου Ἑλληνισμοῦ, στήν δημοτική, στήν καθαρεύουσα καί στήν σύγχρονη καθομιλουμένη τῶν Ἑλλήνων, ἡ ὁποία χρησιμοποιεῖ ἀρχαῖες λέξεις καί ἐκφράσεις, ἂν καί λοβοτομήθηκε μέ τό μονοτονικό, ἀποδεικνύοντας τό ἐνιαῖον τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας ἀπό τῶν ἀρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα.
Καί φυσικά, ἡ κάθε φάση ἐξελίξεως τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας συνοδευόταν ἀπό πολιτισμικές ἐξάρσεις, πέραν τῆς ἐξακτινώσεώς της διά τῆς ναυτιλίας στά τετραπέρατα τῆς οἰκουμένης, μέχρι τόν Ἰνδό ποταμό, τήν Παγχαία καί τό Μοχέντζο Ντάρο, ὃπως ἀποδεικνύεται ἀπό τίς προκεραμικές καί ἀκεραμικές ἐπιστρώσεις κατά χρονολογική σειρά:
7592-7314 π.Χ. Φράγχθι Ἀργολίδος
6500           π.Χ. Νέα Νικομήδεια (Δυτ. Μακεδονία)
6341-6100 π.Χ. Κνωσσός
6020-6100 π.Χ. Χοιροκοιτία Κύπρου
6000-5805 π.Χ. Σέσκλο Θεσσαλίας
5700           π.Χ. Ἂργισσα.  (Πηγή: <Θρακολογία>).
Σήμερα ὃλος ὁ κόσμος καί ἰδιαίτερα ἡ Εὐρώπη, ὁμιλεῖ τήν Ἑλληνική, ἡ ὁποία ἒχει παρεισφρύσει σέ ὃλες τίς Εὐρωπαϊκές γλῶσσες, ἂλλες αὐτούσιες (phenomenon, pandaimonion, crisis, economy, meteo κλπ.), ἂλλοτε μεταλλαγμένες (oil-olio,huil τό ἒλαιον, hour- heure-ora τήν ὣρα, mother-mere, madre τήν μητέρα, brother- frere- fratelo τόν φράτρην ἢτοι ἀδελφόν τοῦ Ὁμήρου, father-pere-padre τόν πατέρα καί ἐπί τό χαϊδευτικότερο papa ὃπως ἀκριβῶς τόν λέει ὁ Ὃμηρος, πάπα τόν πατερούλη,( ἐνῶ ἐμεῖς τόν λέμε ἐπί τό τουρκικότερο <μπαμπάς>). Μινύθω λέει ὁ Ὃμηρος, πού σημαίνει ἐλαχιστοποιῶ, σμικρύνω, mini λένε οἱ ξένοι, minute τό λεπτό τῆς ὣρας. Σπείζω λέει ὁ Ὃμηρος, δηλαδή ἐκτείνομαι, καί σπιδής ὁ ἐκτεταμένος καί οἱ Ἂγγλοι λένε space τό διάστημα, espace, spatial οἱ Γάλλοι.
Δαμάω λέει ὁ Ὃμηρος τό δαμάζω καί δάμαρ τήν σύζυγο καί οἱ Γάλλοι λένε τήν κυρία τους la dame, ἢτοι ἡ δαμασμένη.
Ὁ Ἂγγλος gendleman δέν θά ὑπῆρχε ἂν ὁ Ὃμηρος δέν ἐπινοοῦσε τήν λέξη γενεά, γένος, (ρίζα GEN-ΓΕΝΟΣ).
Κανείς δέν μπορεῖ νά φανταστεῖ ὃτι οἱ λέξεις cup, cupa, massage, ischemia, giga, terra τῶν ὑπολογιστῶν, kiss, auto, pollution, associate καί χιλιάδες ἂλλες εἶναι ὁμηρικές.
Παῦρος λέει ὁ Ὃμηρος τόν φτωχό καί οἱ Ἂγγλοι λένε poverty τήν πτωχεία, poor τόν φτωχό, οἱ Γάλλοι pauvre τόν φτωχό καί pauvrete τήν πτωχεία.
Ὁ γλυκής τοῦ Ὁμήρου προσδιορίζει διεθνῶς στήν ἰατρική, ἐκτός τῶν ἂλλων, τήν σημασία τῆς γλυκόζης στό αἷμα καί τά οὖρα, δημιουργῶντας σωρεία λέξεων, ὃπως glucaemia, glucogenesis, glucosuria, glycerin, glycoprotein κλπ.
Ἡ γλῶσσα πάλι τοῦ Ὁμήρου, ἐκτός τῶν ἂλλων, ὃπως glossary, glossology, glossoplast, glossolalia κλπ., χρησιμοποιεῖται εὐρύτατα στήν ἰατρική μέ λέξεις ὃπως glossectomy, glossalgic, glossopathy, glossalgia καί πολλές ἂλλες.
Μήπως ὁ γέρων τοῦ Ὁμήρου μένει ἀνεκμετάλλευτος; Ἒχομε στά ἀγγλικά: Geriatric, gerocomia, gerodermia, gerodontia, gerondomorphism, gerondocracy κ.ἂ., ὃπου καί οἱ δύο συνθετικές λέξεις εἶναι ἐπίσης ὁμηρικές.
Ἡ γάστρη (γάστρα) τοῦ Ὁμήρου δημιουργεῖ ἂλλον ὀρμαθό λέξεων: Gaster, gastradenitis, gastralgia, gastrasthenia, gastritis, gastroenteric, gastroysterectomy, gastrology, gastropathy, gastrorrhagia κλπ. Οἱ σύνθετες λέξεις καί κατά τά δύο σκέλη τους εἶναι ὁμηρικές.

Μήπως τό ἒθνος τοῦ Ὁμήρου, πού σημαίνει σμῆνος, ὃπως ἒθνεα μελισσάων, ἒθνεα μυϊάων ξεφεύγει ἀπό τήν προσοχή τῶν Ευρωπαίων ἀδελφῶν μας; Καθόλου μάλιστα: Ethnic, ethnical, ethnarch, ethnikon, ethnology, ethnography, ethnomaniac, ethnohistory κ.ἂ.

Ἐκεῖνο τό ὁμηρικόν εἲδωλον; Γεμίζει μέ λέξεις τά εὐρωπαϊκά λεξιλόγια: Idol, idolater, idolatrise, idolatrous, idolize, idoloclast, idolomania κλπ.
Μήπως ξεχάσανε  τό ἣδομαι καί τήν ἡδονή τοῦ Ὁμήρου; Σωπᾶτε καλέ. Hedonia (κρατοῦν καί τήν δασεία πού ἐμεῖς καταργήσαμε μέ τό μονοτονικό), hedonic, hedonism, hedonomania, hedomometer κλπ.
Αὐτό τό ἢλεκτρον τοῦ Ὁμήρου ἒχει γίνει τό σῆμα κατατεθέν (μαζί μέ τό τῆλε) τοῦ σύγχρονου πολιτισμοῦ: Πλῆθος οἱ λέξεις μέ πρῶτο συνθετικό τό electro: Electrical, electricity, electroacoustics, electroanalysis, electrocardiograph, electrodiagnosis, electrodiaphany, electodynamometer, electrokinesia, electrokymograph, elecrolysis, electron, electrophone καί ἑκατοντάδες ἂλλες λέξεις σέ ὃλες τίς γλῶσσες τοῦ κόσμου.
Νά μή σᾶς πῶ γιά τίς ὁμηρικές λέξεις μικρός, πολύς, ἲσος, μέγας, ἂλλος, ἓτερος, ἡμι, θαῦμα, Θεός, θερμαίνω, ἲδιος, κακός, καρδία, καί χιλιάδες ἂλλες, πού μέ τήν σειρά τους σχηματίζουν ἂλλες χιλιάδες λέξεις πού χρησιμοποιοῦν οἱ Ἂγγλοι, οἱ Γάλλοι, οἱ Ἰταλοί, οἱ Γερμανοί, οἱ Σκανδιναυοί, οἱ Ρῶσοι καί γενικά ὃλοι οἱ λαοί τοῦ κόσμου.
Ἂν θέλετε νά μάθετε περισσότερα γιά τό πόσες χιλιάδες λέξεις πῆραν ἀπό τόν Ὃμηρο οἱ ξένοι λαοί, δέν ἒχετε παρά νά διαβάσετε τό  ΛΕΞΙΚΟΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ, τοῦ ὑποφαινομένου (ἂν τό βρῆτε) πού γιά πρώτη φορά ἐξέδωσε ὁ  Ἂδωνις Γεωργιάδης, ἀλλά ἒκτοτε δέν ἐξεδήλωσε κανένα ἐνδιαφέρον γιά τήν ἐπανέκδοσή του καί χρειάσθηκε νά ἀναζητήσω ἂλλον ἐκδοτικό οἶκο, γιά τήν δεύτερη ἒκδοση, καί τώρα ἀναζητῶ τρίτο.
Μόνο ἐμεῖς οἱ Ἓλληνες ὂχι μόνο δέν ἐκτιμοῦμε τήν σπουδαία γλῶσσα μας, ἀλλά τήν κακοποιοῦμε κι ὃλας, κυρίως ἀπό τά ἠλεκτρονικά ΜΜΕ.
Ἡμέρα τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας λοιπόν ἡ σημερινή. Ἀφυπνίσθηκε καί τό ἲδιο ἀκόμη τό κράτος πού ἒπραξε τό κατά δύμαμη (καί ἐξακολουθεῖ νά πράττει) γιά νά ὑποβαθμίσει τό πνευματικό ἐπίπεδο τῶν Ἑλληνοπαίδων, περιορίζοντας δραστικά ἢ καί καταργῶντας ἀκόμη, τήν ἀρχαιοελληνική γραμματεία, ἀλλά καί μιᾶς ὁλόκληρης γενεάς Ἓλλήνων, συμπεριλαμβανομένων καί τῶν πολιτικῶν, πού σολοικίζουν καθημερινά στόν δημόσιο λόγο τους, ὃπως οἱ ἀρχαῖοι Ἀθηναῖοι, οἱ ὁποῖοι ὁποῖοι μετανάστευσαν στούς Σόλους τῆς Κιλικίας καί ξέχασαν τήν γλῶσσα τους, μιλῶντας την λανθασμένα. Ἐξ οὗ καί ὁ ὃρος <σολοικισμός>.
Ὡστόσο θά πρέπει νά ἀναφερθῶ, κλείνοντας τό σημερινό ἂρθρο, στόν Βρεταννό πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον, ὁ ὁποῖος σέ δημόσια ἐμφάνισή του στήν Μελβούρνη, ἂρχισε ξαφνικά νά ἀπαγγέλει Ἰλιάδα, τηρῶντας τόν δακτυλικό ἑξάμετρο, ἂν καί μέ ἀγγλική προφορά, ὃπως δηλαδή διδάχθηκε τά Ὁμηρικά ἒπη στό πανεπιστήμιο, καθώς σπούδασε  κλασική φιλολογία, γεγονός πού κατέπληξε ὃλους ὃσους τόν ἂκουσαν νά ἀπαγγέλει χωρίς σταματημό τούς 26 πρώτους στίχους τῆς ραψωδίας Α τῆς Ἰλιάδος. Αὐτά νά βλέπουν οἱ σύγχρονοι Ἓλληνες καί νά παραδειγματίζονται. Καί νά ἐκτιμοῦν τήν γλῶσσα τους. Καί νά τήν σέβονται.
Καθώς καί τό Ἑλληνικό κράτος, νομίζω. Καλοί οἱ ἑορτασμοί, ἀλλά δέν ἀρκοῦν. Ἀς χρησιμοποιήσει δυναμικά τό συγκριτικό πλεονέκτημα τῆς παγκόσμιας Ἑλληνικῆς γλώσσας. Τῆς γλώσσας τοῦ Ὁμήρου.
ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΥΚΑΣ

 .triklopodia.gr