Σάββατο, Φεβρουαρίου 27

πόσο πολύ σ' αγάπησα....Μονοπάτια μνήμης και νοσταλγίας

Δεν θα μάθεις ποτέ πόσο πολύ σ' αγάπησα
δεν θα μάθεις ποτέ, για σένα, πόσο μάτωσα
δεν θα σου πω ποτέ, όσο κι αν υποφέρω
δεν θα σου πω ποτέ.... για σένα πως πεθαίνω

Όχι, δεν θα σου δώσω αυτή τη χαρά
για να με περιφρονήσεις και πάλι ξανά
όχι, δεν θα σου πω πως ακόμα σ' αγαπώ
για να ικανοποιήσω τον τρελό σου εγωισμό

Εσύ θα με βλέπεις πάντα να χαμογελώ
ενώ μέσα μου θα κλαίω και θα πονώ
τυχαία όταν συναντιόμαστε θα δείχνω ξένοιαστη, ευτυχισμένη
κι ας νιώθω τη ψυχή απ΄το κορμί μου να βγαίνει...

Μαρίζα Τσιτμή