Τρίτη, Απριλίου 21

Μια ελεύθερη αγορά ασφάλισης/περίθαλψης θα μας έκανε όλους υγιέστερους


A medical worker wearing a protective mask and suit and a patient suffering from coronavirus disease (COVID-19) are seen in an intensive care unit at the Oglio Po hospital in Cremona, Italy March 19, 2020. REUTERS/Flavio Lo Scalzo

Μια ελεύθερη αγορά περίθαλψης βασισμένη σε κάθε άλλο μοντέλο ανάληψης ρίσκων, θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια ασφαλέστερη και υγιέστερη κοινωνία.

Του Cameron Smith
Απόδοση στα Ελληνικά: Νίκος Μαρής

Πολλές φορές, οι απλές έννοιες στη φύση παράγουν απίστευτη πολυπλοκότητα. Αυτό ισχύει για το γονιδίωμα, όπου απλά ζεύγη βάσεων έχουν εξελιχθεί για να εκφράσουν σύνθετες και πολυ-λειτουργικές οδηγίες που ο άνθρωπος θα χρειαζόταν χιλιάδες γραμμές κώδικα προγραμματισμού, για να δημιουργήσει . Το ίδιο ισχύει και για την οικονομία, όπου απλές ιδέες, όπως το σύστημα τιμών, σε μεγάλη κλίμακα καθίστανται πολύπλοκες . Οποιοσδήποτε υποστηρικτής της ελεύθερης αγοράς θα πρέπει να είναι εξοικειωμένος με αυτήν την ιδέα – οι μελετητές της Αυστριακής σχολής, για παράδειγμα, συχνά παρέχουν απλές λύσεις, επειδή καταλαβαίνουν το πώς η αναδυόμενη πολυπλοκότητα μπορεί να επιλύσει καλύτερα ένα δεδομένο πρόβλημα.
Οι σκεπτικιστές συχνά απαιτούν να εξηγήσουμε και να προδιαγράψουμε αυτή την πολυπλοκότητα, κάτι που μπορεί να έχει περιορισμένη μόνο επιτυχία. Η αναδυόμενη πολυπλοκότητα είναι ασύλληπτη και δύσκολο να προβλεφθεί και η προσπάθεια αναπαραγωγής της μέσω ανθρώπινων κανόνων είναι σχεδόν πάντα προβληματική. Αντί να βοηθούν τη λήψη αποφάσεων, οι κανόνες αυτοί εκδηλώνονται ως ανεξέλεγκτες επιθέσεις που εκδηλώνονται από εξουσιαστικά κέντρα αποφάσεων, που τελικά διευθετούνται μόνο με κάποιο αναποτελεσματικό και αυθαίρετο διάταγμα. Υποστηρίζω ότι ο δρόμος για τη βελτίωση της υγειονομικής περίθαλψης περνά μέσω της διαχείρισης κινδύνων και των αρχών της αγοράς και όχι μέσω των κυβερνητικών εντολών.
Η έννοια του ρίσκου είναι τόσο σημαντική για την ανθρώπινη δραστηριότητα, που στις περισσότερες βιομηχανίες υπάρχουν επαγγελματίες ανάληψης ρίσκου – άτομα επιφορτισμένα με τη δημιουργία προφίλ απειλών, που υπολογίζουν τους κινδύνους και εφαρμόζουν διαδικασίες και ελέγχους για τον μετριασμό τους.
Ένας άνθρωπος των επιχειρήσεων θα γνωρίσει αυτό το επάγγελμα ως αναλογιστική επιστήμη. Ως επαγγελματίας αναλυτής ρίσκων, αναδεικνύω την πιο κρίσιμη αρχή στον τομέα μου: ο κίνδυνος είναι μια επιχειρηματική παράμετρος. Σε αυτό το πλαίσιο, ο κίνδυνος μετασχηματίζεται σε επένδυση. Εάν επενδύσατε περισσότερα στην πρόληψη κινδύνων από όσα αποταμιεύσατε για τον μετριασμό τους όταν εκδηλωθούν, τότε η επιχείρησή σας έχει χάσει χρήματα και είναι πλέον σε χειρότερη θέση. Αυτή η θέαση του ζητήματος παρέχει επίσης έναν τρόπο ποσοτικοποίησης του κινδύνου: το χρήμα. Ανάλογα με το πόσο σοβαρός είναι ο κίνδυνος, μπορούμε να επενδύσουμε σε περισσότερο ή λιγότερο επακριβή ποσοτικοποίηση του. Αυτό το φάσμα χωρίζεται συνήθως στην ποσοτική αξιολόγηση του ρίσκου (αυστηρά νομισματική) και στην ποιοτική αξιολόγηση του ρίσκου (μια πιο σημαντική κατανόηση).

Μοντελοποίηση Ασφάλισης Υγείας

Η υγειονομική περίθαλψη μπορεί να χωριστεί σε διάφορες κατηγορίες, τις οποίες θα περιγράψω θεωρητικά ως έρευνα και ανάπτυξη (Ε&Α), θεραπεία, και ασφάλιση. Ο σκοπός της Ε&Α είναι να κατανοήσουμε καλύτερα τις απειλές και να δημιουργήσουμε θεραπείες. Ο σκοπός της θεραπείας είναι η να μειώσει και να επιλύσει τους κινδύνους, και με αυτόν τον τρόπο να παραγάγει καλύτερα αποτελέσματα για την υγεία. Η ασφάλιση, η οποία για τον σκοπό που εξετάζουμε, μπορεί να είναι η πιο ενδιαφέρουσα κατηγορία, διευκολύνει την, σε σωστή αναλογία, επένδυση απέναντι στους πιθανούς κινδύνους.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η ασφάλιση αυτοκινήτου λειτουργεί ως μια σχετικά ελεύθερη αγορά και χρησιμεύει ως ένα εξαιρετικό παράδειγμα προς μελέτη. Οι οδηγοί αξιολογούνται με διάφορα κριτήρια και, στη συνέχεια, υπολογίζεται ο κίνδυνος. Αυτός ο κίνδυνος προσδιορίζεται ποσοτικά με την εκτίμηση της πιθανότητας και του αντίκτυπου του κινδύνου, και αθροίζεται σε ένα εξάμηνο προσδόκιμο ζημίας. Οι προσδοκίες ζημίας αλλάζουν ανάλογα με την απόδοση του οδηγού, την τοποθεσία, την ασφάλεια του οχήματος, τα χιλιόμετρα (έκθεση σε κίνδυνο) κ.λπ. Τα ασφάλιστρα προκύπτουν από το προσδόκιμο ζημίας (φυσικά με περιθώριο κέρδους). Τα ασφάλιστρα μπορεί να αλλάξουν καθώς αλλάζει η στάση του οδηγού έναντι του κινδύνου, και οι οδηγοί μπορούν να επηρεάσουν τα ασφάλιστρα με πολλούς ακόμα τρόπους. Η αποφυγή επικίνδυνης οδηγικής συμπεριφοράς, η μείωση των χιλιομετρικών αποστάσεων, η αγορά ασφαλέστερης τεχνολογίας ή η ασφαλέστερη τοποθεσία, θα μπορούσαν να μειώσουν όλα τα ασφάλιστρα. Η ασφάλιση θα καλύψει ζημιές και τραυματισμούς, αλλά σπάνια την συντήρηση. Όλα αυτά διαφέρουν σημαντικά από το πώς λειτουργεί το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης των ΗΠΑ [σ.σ. αλλά και της Ελλάδας].
Η υγειονομική περίθαλψη δεν λειτουργεί ελεύθερα στις ΗΠΑ εδώ και αρκετό καιρό. Ως αποτέλεσμα, η ασφάλιση υγείας λειτουργεί περισσότερο σαν ένα είδος συνδρομής. Το 1943 οι ΗΠΑ πέρασαν τις φορολογικές μεταρρυθμίσεις που οδήγησαν σε απαλλαγές για την ασφάλιση υγείας που παρέχεται από τον εργοδότη. Αυτές οι φορολογικές απαλλαγές ενθάρρυναν την μετατόπιση προς την ασφάλιση υγείας που παρέχεται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Εκείνη την εποχή, οι ΗΠΑ συμμετείχαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και είχαν εφαρμόσει σαρωτικούς ελέγχους τιμών και μισθών. Αυτό δυσκόλευε τους εργοδότες να προσφέρουν ανταγωνιστικές αμοιβές. Οι εργοδότες άδραξαν την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν την ασφάλιση υγείας ως αμοιβή, κάτι που σήμερα έχει γίνει ο κανόνας.
Το 1944 οι ειδικές ανάγκες περιλαμβάνονται στην Κοινωνική Ασφάλιση, και το 1965 ψηφίζονται οι νόμοι ιατρικών υπηρεσιών Medicare και Medicaid . Αυτά τα προγράμματα λειτουργούν ως επιδοτούμενη φροντίδα, χωρίς να εξαρτώνται ή να ανταποκρίνονται σε εξατομικευμένο ρίσκο. Ως αποτέλεσμα αυτών των μεταρρυθμίσεων, αλλά και άλλων, η υγειονομική περίθαλψη στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει αποσυνδεθεί από τον καταναλωτή,αλλά και από την ανάλυση κινδύνου. Οι μισθοί που χάνονται λόγω του κόστους ασφάλισης υγείας είναι δύσκολο να υπολογιστούν. Οι διογκωμένες χρεώσεις είναι δύσκολο να εντοπιστούν. Η ασφάλιση υγείας έχει γίνει μια συνδρομητική υπηρεσία, που καλύπτει την συντήρηση ρουτίνας την αγορά φαρμάκων και κάποιων υπηρεσιών. Ποιοι είναι οι κίνδυνοι για την υγεία σας και πώς ποσοτικοποιούνται; Πώς τα πηγαίνει η επένδυσή σας στην υγεία ως προς την μείωση αυτών των κινδύνων, και κατά πόσο;
Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, το σύστημα που έχουμε τώρα δεν παρέχει ούτε ανιχνευσιμότητα, ούτε έλεγχο, ούτε δικαιολογείται.

Ασφάλιστρα και ρίσκα

Σε μια αγορά ασφάλισης υγείας που βασίζεται πραγματικά στην εκτίμηση κινδύνου, ο κίνδυνος υπολογίζεται παρόμοια με ό,τι ισχύει για την ασφάλιση αυτοκινήτων. Οι παράγοντες περιλαμβάνουν την υγεία του ατόμου, τις συνήθειές του και τις λεγόμενες εξωτερικότητες, όπως η τοποθεσία και οι κίνδυνοι που θέτει ο περίγυρος. Τα άτομα που παρουσιάζουν καλύτερη φυσική υγεία (ή έχουν λάβει μέτρα όπως ο εμβολιασμός) χρειάζονται λιγότερες επενδύσεις στην υγεία. Τα άτομα που καπνίζουν ή κάνουν χρήση ουσιών παρουσιάζουν μεγαλύτερο κίνδυνο. Σε περιόδους πανδημίας, τα άτομα που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο είναι αυτά που χρειάζονται τη μεγαλύτερη επένδυση.
Παρόλο που ορισμένα ασφάλιστρα για την υγεία μπορεί να φαίνονται άδικα σε ορισμένους, υπάρχουν πολλοί τρόποι για τη διαχείριση του κόστους. Αξίζει να σημειωθεί ότι όσοι έχουν καλύτερη υγεία είναι συχνά νέοι, ιδιαίτερα εκείνοι που δεν βρίσκονται ακόμα στην κορυφή των επαγγελματικών και μισθολογικών τους δυνατοτήτων. Οι νέοι δίνουν προτεραιότητα σε άλλες επενδύσεις, και τα χαμηλότερα ασφάλιστρα για αυτούς θα μπορούσαν να σημαίνουν περισσότερη επένδυση πόρων για εκπαίδευση και κατάρτιση, στέγαση, αλλά και για το ξεκίνημα μιας οικογένειας. Καθώς οι άνθρωποι μεγαλώνουν, γίνεται όλο και πιο σημαντικό να αφιερώνουν χρήματα για την υγεία τους. Εάν τα άτομα με υψηλότερο κίνδυνο θέλουν να μειώσουν το κόστος, υπάρχουν διάφορες επιλογές. Η αγορά μπορεί να αναζητήσει έναν πάροχο ασφάλισης που χρεώνει λίγο περισσότερο για τους υγιείς και ελαφρώς λιγότερο για τους μη υγιείς. Αυτό το σύστημα θα ήταν ελκυστικό για τυχόν φιλανθρωπική δράση, εξομαλύνοντας έτσι τα κόστη. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν ασφαλιστικές ομάδες [pools] για τη μείωση του κόστους. Οι μεγαλύτερες ομάδες ομαλοποιούν όλο και περισσότερο το κόστος. Ένα απλό παράδειγμα θα ήταν η ομαδοποίηση [pooling] των μελών μιας οικογένειας για να μειωθούν τα κόστη.
Οι προσωπικές συνήθειες του ατόμου – για παράδειγμα το κάπνισμα, η ατμόσφαιρα, ή η χρήση ναρκωτικών – θα συνυπολογίζονταν στα ασφάλιστρα, οδηγώντας σε ενδιαφέροντα πολιτικά επακόλουθα. Προκειμένου να προσδιοριστεί ο κύριος αντίκτυπος, πρέπει να διεξαχθεί Έρευνα & Ανάπτυξη. Αυτό θα παρείχε αντικειμενικά δεδομένα σχετικά με τους κινδύνους των ψυχοτρόπων ουσιών, δεδομένα που είναι συχνά αναξιόπιστα στο τρέχον σύστημά μας. Δεν θα μπορούσε πλέον να δικαιολογηθεί ένα αυθαίρετο σύστημα προγραμματισμού και δεν θα βασιζόταν πλέον η χάραξη πολιτικής σε αυθεντίες που πιθανολογούν.
Τέλος με τον πόλεμο του CDC εναντίον του ηλεκτρικού τσιγάρου. Τα άτομα που κάνουν χρήση επικίνδυνων ουσιών αντιμετωπίζουν υψηλότερα ασφάλιστρα ή μειωμένη κάλυψη, γεγονός που θα ενθάρρυνε καλύτερες επιλογές υγείας, αλλά και θα επέτρεπε στα άτομα να κάνουν τις δικές τους επιλογές σχετικά με το σώμα τους. Επανακατευθύνοντας την πολιτική για τα ναρκωτικά προς την βιομηχανία υγείας, ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών θα εκλείψει. Ορισμένα έσοδα που σχετίζονται με τους κινδύνους των ναρκωτικών θα επενδυθούν για τη μείωση αυτών των κινδύνων, επιτρέποντας στην κοινωνία να διαθέσει αποτελεσματικότερα πόρους για τη μείωση και την αποκατάσταση των βλαβών.

Πανδημίες και COVID-19

Τα δεδομένα για τον COVID-19 είναι κακής ποιότητας. Κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο επιβάλλουν πολιτικές και μέτρα που είναι αδύνατο να ποσοτικοποιηθούν, να δικαιολογηθούν, ή να ελεγχθούν. Πολλά από αυτά τα μέτρα φαίνεται να έχουν τρομακτικές οικονομικές συνέπειες και φαίνεται πως οδηγούν σε καθεστώς λιγότερης ελευθερίας και ευημερίας. Λόγω της αλληλεξάρτησης, μια αδύναμη οικονομία είναι ασθενέστερη σε όλους τους τομείς. Η υγειονομική περίθαλψη είναι πιθανό να υποβαθμιστεί λόγω των λιγότερων διαθέσιμων πόρων για την περίθαλψη, λόγω των προβληματικών αλυσίδων εφοδιασμού, της ανεπάρκειας προϊόντων, και ενός καταπονημένου πληθυσμού με επιλογές προσανατολισμένες πλέον στην εξοικονόμηση, και όχι την υγεία. Η ασφάλιση υγείας βάσει εκτίμησης κινδύνων θα μπορούσε να λύσει όλα αυτά τα προβλήματα.
Για τη σωστή χρέωση και την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών, πρέπει να λαμβάνονται ποιοτικά δεδομένα. Αυτό σημαίνει τεστ και σκιαγράφηση του προφίλ του κινδύνου κατά την εμφάνιση μιας νόσου. Το κοινό θα έχει κίνητρο για να κάνει τεστ, μιας και εκείνοι που δεν παρουσιάζουν κάποιον άγνωστο κίνδυνο θα δικαιούνται καλύτερα ασφάλιστρα. Μόλις προσδιοριστεί και ελεγχθεί η ασθένεια, θα εντοπίζονται οι πελάτες με τον μεγαλύτερο κίνδυνο. Τα ασφάλιστρά τους (ή της ομάδας/pool όπου ανήκουν) θα αυξάνονται. Τα ασφάλιστρα υψηλού κινδύνου θα μπορούσαν να μειωθούν μέσω μιας συμπεριφοράς που μειώνει τον κίνδυνο – εθελούσια καραντίνα, μειωμένη κοινωνική δραστηριότητα κ.λπ.
Το να μεταδώσει κανείς σε άλλους σοβαρές ή θανατηφόρες ασθένειες θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί παρόμοια με ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, με τις ανάλογες αξιώσεις να διευθετούνται μέσω ασφάλισης. Αυτός ο παράγοντας ενθαρρύνει περαιτέρω την αποφυγή μετάδοσης του ιού. Οι άνθρωποι που χάνουν περισσότερα μέσω της μείωσης του κινδύνου από ό,τι από την αύξηση των ασφαλίστρων, είναι ελεύθεροι να επιλέξουν να παραμείνουν επαγγελματικά παραγωγικοί. Τέλος, η ασφάλιση θα επενδύσει στη μείωση του κινδύνου, διαθέτοντας τα κατάλληλα ποσά για τη θεραπεία και τον εμβολιασμό. Οι άνθρωποι θα είναι ελεύθεροι να αρνηθούν τον εμβολιασμό, αλλά είναι πιθανό να δουν τα ασφάλιστρά τους να αυξάνονται.

Συμπέρασμα

Αυτό το σύστημα είναι προφανώς εφαρμόσιμο πολύ πέρα ​​από τον COVID-19. Προκειμένου να διατίθενται σωστά οι πόροι υγειονομικής περίθαλψης, αυτή πρέπει να ανταποκρίνεται στον κίνδυνο. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όσον αφορά την ασφάλιση υγείας. Εάν θέλουμε να είμαστε σε θέση να δομήσουμε τον κλάδο με αυτόν τον τρόπο, οι λύσεις θα είναι απροσχεδίαστες κι όχι κατ’ εντολήν. Σε αυτές τις περιόδους φόβου, μειωμένης ελευθερίας και απαιτήσεων για εθνικοποίηση της υγειονομικής περίθαλψης σε όλο τον κόσμο, μοιάζει απίθανο να δούμε αυτές τις βελτιώσεις σύντομα. Μέχρι να απελευθερωθούν οι αγορές, θα συνεχίσουμε να βλέπουμε υψηλά κόστη, αυθαίρετους ελέγχους και κακής ποιότητας αποφάσεις. Αυτό που προκύπτει από τον κρατικό αυταρχισμό είναι φτωχότερα αποτελέσματα για την υγεία. Αυτό που προκύπτει από την ελευθερία είναι μια βιομηχανία που έχει κάθε κίνητρο για να μας διατηρήσει υγιείς.

***
Ο Cameron Smith είναι επαγγελματίας στον τομέα της ασφάλισης και ανάληψης ρίσκου με έδρα τη Βαλτιμόρη του Μέριλαντ. Έχει εργαστεί στον συγκεκριμένο τομέα για σχεδόν 10 χρόνια, σε διάφορους ρόλους, όπως η ομαδοποίηση αυξημένου κινδύνου, η ασφάλιση διαδικτύου, η φυσική ασφάλιση, η αποκατάσταση καταστροφών και η αρχιτεκτονική ασφάλισης επιχειρήσεων. Οι πελάτες του είναι τόσο ιδιωτικοί όσο και κρατικοί οργανισμοί.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Ludwig von Mises

Βρίσκετε ενδιαφέροντα τα άρθρα στην «Ελεύθερη Αγορά»; Εκτιμάτε την προσπάθεια μας; Κάντε τώρα μια δωρεά 5 ευρώ και ενισχύστε μας.



eleytheriagora.gr/