Πέμπτη, Μαΐου 14

Η βαριά βιομηχανία της Ελλάδος ΔΕΝ είναι ο τουρισμός

Η βαριά βιομηχανία της Ελλάδος ΔΕΝ είναι ο τουρισμός
Image by Alexander Hood from Pixabay Η βαριά βιομηχανία της Ελλάδος ΔΕΝ είναι ο τουρισμός

Η βαριά βιομηχανία της Ελλάδος ΔΕΝ είναι ο τουρισμός

Αειφόρος τουρισμός σ’ ένα κατεστραμμένο περιβάλλον
Μέσα σε ενάμιση μήνα η κυβέρνηση κατάφερε να εφαρμόσει δύο αντικρουόμενες πολιτικές στον τομέα του τουρισμού και του περιβάλλοντος από τα αντίστοιχα αρμόδια υπουργεία,
  • από τη μια υπογράφοντας διεθνές σύμφωνο συνεργασίας για τον αειφόρο τουρισμό και
  • από την άλλη ψηφίζοντας ένα περιβαλλοντικό νομοσχέδιο που, ουσιαστικά, καταστρατηγεί την προστασία περιοχών που θα μπορούσαν να αποτελέσουν αειφόρους τουριστικούς προορισμούς.

Τελικό χτύπημα για το περιβάλλον το οπισθοδρομικό νομοσχέδιο του ΥΠΕΝ 

Στις 16 Μαρτίου το υπουργείο Τουρισμού υπέγραψε σύμφωνο συνεργασίας με το Παγκόσμιο Συμβούλιο Αειφόρου Τουρισμού (ΠΣΑΤ/GSTC). Σύμφωνα με το υπουργείο, η υπογραφή του συμφώνου σηματοδοτεί την πρόθεσή του για την εναρμόνιση του τουριστικού κλάδου με τα διεθνή πρότυπα της αειφόρου τουριστικής ανάπτυξης.
Το ΠΣΑΤ έχει θέσει κριτήρια για τους αειφόρους προορισμούς, ως τις ελάχιστες ανειλημμένες υποχρεώσεις που θα πρέπει να επιδιώκει να φτάσει οποιοσδήποτε οργανισμός διαχείρισης του τουρισμού κατά την εξέταση της αειφορίας στις πρακτικές του.
Σε έναν από τους τέσσερις κύριους στόχους για την υλοποίηση αυτών των κριτηρίων αναφέρεται ρητά: «Να μεγιστοποιούν τα οφέλη για το περιβάλλον και να ελαχιστοποιούν τις αρνητικές επιπτώσεις».
Από την πλευρά του, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Τουρισμού (WTTC) καταγράφει ως ένα από τα τέσσερα βασικά ζητήματα που σχετίζονται με την άμεση επίπτωση της τουριστικής δραστηριότητας στο περιβάλλον, την υποβάθμιση των οικοσυστημάτων, της βιοποικιλότητας και των τοπίων.
Περίπου ενάμιση μήνα μετά την υπογραφή του συμφώνου, το υπουργείο Περιβάλλοντος κατέθεσε ένα νομοσχέδιο που θα επιφέρει πλήρη υποβάθμιση των προστατευόμενων περιοχών και του περιβάλλοντος γενικότερα με την υπεραπλουστευμένη και την εξπρές περιβαλλοντική αδειοδότηση έργων και δραστηριοτήτων που στρέφονται κατά της βιοποικιλότητας, του φυσικού περιβάλλοντος και του τοπίου αυτών των περιοχών, κάποιες εκ των οποίων είναι καταγεγραμμένοι, είτε εν δυνάμει αειφόροι τουριστικοί προορισμοί.

Τί σόι “πράσινη ανάπτυξη” είναι αυτή που καταστρέφει το περιβάλλον; 

Είναι χαρακτηριστικό ότι στις περιοχές που καθορίζονται ως «Ζώνες διαχείρισης οικοτόπων και ειδών» μέσα σε περιοχές Natura επιτρέπονται –εκτός των εξορυκτικών δραστηριοτήτων (ορυχεία, λατομεία, μεταλλεία, αμμοληψία, αναζήτηση, έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων)-
η κατασκευή και η λειτουργία υπεραγορών τροφίμων και ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων έως και 1.500 τ.μ., πάρκων κεραιών τηλεπικοινωνιών, ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών και στρατιωτικών εγκαταστάσεων.
Η «Πράσινη ανάπτυξη», ο βωμός των επενδύσεων και τα 10 εγκλήματα του νέου νομοσχεδίου 

Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν γνωρίζει το ένα υπουργείο τι ποιεί το άλλο,

αφού η αντίφαση που προκύπτει δείχνει ότι όταν το υπουργείο Τουρισμού υπέγραφε σύμφωνο συνεργασίας για τον αειφόρο τουρισμό δεν γνώριζε ότι το υπουργείο Περιβάλλοντος προωθεί την ψήφιση νόμου που καταστρέφει περιοχές που αναγνωρίζονται ως αειφόροι τουριστικοί προορισμοί.
Απορίας άξιο παραμένει αν τα γνωρίζει όλα αυτά κι αν ξέρει σε τι σύμφωνο συνεργασίας έβαλε την υπογραφή του το Παγκόσμιο Συμβούλιο Αειφόρου Τουρισμού.
Πηγή: www.efsyn.gr

Η βαρειά βιομηχανία της Ελλάδος ΔΕΝ είναι ο τουρισμός

Η Ελλάδα δεν είναι ξαπλώστρα του κάθε τουρίστα…
Όσοι αποφοιτούν ως ιατροί, από τα πανεπιστήμια της υδρογείου, να έρχονται στην Κω να ορκιστούν, στην αρχαία διάλεκτο, στον ελληνικό όρκο του Ιπποκράτους
Του οικονομολόγου Τζανή Γκούσκου
Μία από τις πολλές έννοιες και εκφράσεις που έχουν διαστρεβλωθεί σ’ αυτή την Χώρα είναι και η παραπάνω, και αν ρωτήσεις 100 Έλληνες ποια είναι η βαρειά βιομηχανία της Ελλάδος, οι 99 θα πουν …ο τουρισμός!
Την 10ετία του ’70 όντας φοιτητής, δούλευα τα Καλοκαίρια στο εργοστάσιο της ΙΖΟΛΑ στην Καλλιθέα.
Εκείνη την περίοδο, όπου ο τουρισμός ήταν ακόμα ανύπαρκτος, η βιομηχανία ηλεκτρικών συσκευών στην Ελλάδα (ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, ΕΣΚΙΜΟ) κάλυπταν το 90% της εγχώριας ζήτησης και πραγματοποιούσαν εξαγωγές σε Μ. Ανατολή, Β. Αφρική και σε κάποιες Βαλκανικές χώρες.
Στα μέσα της 10ετίας του ’80 η εγχώρια βιομηχανία άρχισε να καταρρέει.

Αιτία οι Τράπεζες και τα υψηλά επιτόκια, αλλά όχι μόνον.

Θυμάμαι έναν Κρητικό φωνακλά εργοδηγό που είχα στην γραμμή παραγωγής των πλυντηρίων και αργότερα εξελίχθηκε σε αρχισυνδικαλιστή, ο οποίος κατέβαζε κάθε τρεις και λίγο τους εργαζόμενους σε απεργία. Τα συνθήματα γνωστά, αυξήσεις, το μεγάλο κεφάλαιο, που ξεζουμίσει τον εργάτη κλπ….
Το εργοστάσιο έκλεισε, οι εργάτες πήγαν σπίτι τους και ο συνδικαλιστής βρέθηκε μετά από λίγα χρόνια με ξενοδοχείο στην Κρήτη…
Παράλληλα οι γερμανικές εταιρείες, Siemens, AEG, Telefounken, κλπ. έβαλαν πόδι και κυριάρχησαν στην Ελλάδα…
Θα μπορούσαν να αναφερθούν πολλά παραδείγματα για το πώς κατάντησαν την Ελλάδα, από μια ήπια βιομηχανική χώρα – που δεν υστερούσε όμως σε πρωτογενή παραγωγή – σε ξαπλώστρα του κάθε Ευρωπαίου, και να σου λέει ο καθ’ ένας σήμερα ότι, η βαρειά μας βιομηχανία είναι ο τουρισμός!
Σαν να λέμε ότι, οι γραμμές παραγωγής μας είναι για να φτιάχνεις φραπέδες και μουσακά και κάνα μπουζούκι για συρτάκι ντανς.
Αυτήν, λοιπόν, την αντίληψη προσπαθώ ν’ ανατρέψω και ας είμαι ο ένας στους 100 που ρωτήθηκαν και απάντησαν όχι.

Όχι βέβαια!

Δεν είναι ο τουρισμός η βαρειά βιομηχανία της Ελλάδος.
Είναι ο Πολιτισμός της Ελλάδος, ανά τους αιώνες.
Είναι το μοντέλο – υπόδειγμα – τρόπου σκέψης και ζωής.
Είναι να πιάνεις το μάρμαρο της Πεντέλης και να το κάνεις κίονες και Καρυάτιδες.
Είναι να βρίσκεις την χρυσή τομή λόγου και πράξης.
Αυτό είναι το ανταγωνιστικό μας πλεονέκτημα διεθνώς!
Και αυτόν τον Μέγιστο Πολιτισμό δεν μπορεί να τον καπελώνει το υποδεέστερο – ο τουρισμός – και ο κάθε ξενοδόχος που πουλάει “θέα Ακρόπολη” ή να τον προσβάλει ο κάθε λετσοτουρίστας, που πατάει Ελλάδα και δεν καταλαβαίνει πού βρίσκεται.
“Τροφή-Φάρμακο”: Εδώ έχω μία ένσταση. Τι μπορώ να περιμένω από τον κάθε τουρίστα που έρχεται, την στιγμή που ΕΜΕΊΣ ΟΙ ΊΔΙΟΙ δεν ξέρουμε (στην “καλλίτερη”) και δεν εκτιμάμε (στη χειρότερη) την τεράστια αξία αυτού του τόπου που έχουμε την τύχη να πατάμε!
Είναι θέμα αντίληψης, αλλά και φαντασίας για να αντιστραφεί η κακοποιημένη έννοια της βαρειάς βιομηχανίας της Ελλάδος.

Θα αναφέρω ένα παράδειγμα:

Πόσοι γιατροί αποφοιτούν κάθε χρόνο στα πανεπιστήμια της υδρογείου; Εκατοντάδες χιλιάδες, που θα ήθελαν να έλθουν στην Κω και να ορκιστούν, στην αρχαία διάλεκτο, στον Ελληνικό Όρκο του Ιπποκράτη…
Αυτά έπρεπε να είχε φροντίσει ένα υπουργείο Πολιτισμού, αν ήθελε να ονομάζεται τέτοιο…
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 9.5.2020.
Το ανέλαβε η… ιατρική πρώτη με ολέθριες συνέπειες: Η σύγχρονη ιατρική απαρνήθηκε τον Ιπποκράτη και τον όρκο του
Όμως η Ελλάδα έχει τεράστιες δυνατότητες, το θέμα είναι ότι μένουν αναξιοποίητες καθώς εδώ και δεκαετίες “καλλιεργείται” συστηματικά το δημοσιο-υπαλληλίκι, το αραλίκι, η ευκολία, η αρπαχτή και η τεμπελιά, αφήνοντας όλα τα πλεονεκτήματα του τόπου αναξιοποίητα: Επιδοτήσεις με σκοπό τη… μείωση της παραγωγής
Οι Οικονομικές δυνατότητες της Ελλάδας 
Ανεκμετάλλευτα φαρμακευτικά φυτά της Ελλάδας ως μέσο ανάπτυξης 
Ελλάδα: Η χώρα των εισαγωγών και των… ελληνοποιήσεων 
Οι δυνατότητες της Ελλάδας στην εκτροφή αιγοπροβάτων. Μερινός-Μοχαίρ-Πειραϊκή Πατραϊκή-Βυρσοδεψία 
Σβήνει παράδοση χιλιάδων ετών: Καταστροφή παραδοσιακών ελληνικών καϊκιών, με δόλο από την ΕΕ  
Ολιγοπωλιακή βιομηχανική γεωργία αποφασίστηκε στο Eurogroup για την Ελλάδα
Πηγή πλούτου οι χιλιάδες τόνοι φρούτων που πετιούνται στις χωματερές
Ελληνικά λεμόνια σαπίζουν στα δέντρα και εισάγουμε Τούρκικα 
Στην πατρίδα του Διόνυσου ακόμη και αμπελόφυλλα εισάγουμε από Κίνα;; 
Τα Ελληνικά προϊόντα ως μέσο ανάπτυξης και γκρεμίσματος μνημονίων 
Παραμελημένο Ελληνικό προϊόν γίνεται ανάρπαστο στο εξωτερικό ως φάρμακο
ΟΙ ΕΠΙΔΟΤΉΣΕΙΣ ΘΑ ΜΑΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙΏΣΟΥΝ: Θέλεις ένα ψάρι σήμερα ή να μάθεις να ψαρεύεις;