Μνήμη ,πληγή επίπονη και μάταιη

Αναμνήσεις ζωής...Εικόνες, φωνές, αρώματα της παιδικής μας ηλικίας, που με τα χρόνια όλο και ξεθωριάζουν...Ανθρώπινες φιγούρες που κάποτε πλαισίωναν τη ζωή μας, και που στη πορεία χάθηκαν. Αναζητήσεις στα βάθη του χρόνου ,θύμησες που σιγά σιγά θαμπώνουν στο πλάνο της μνήμης, κι όσο κι αν προσπαθούμε να τις ζωντανέψουμε σαν εικόνες η σκόνη του χρόνου δε μας αφήνει...Σαν τις παλιές φωτογραφίες που κοιτάμε ξεφυλλίζοντας ένα άλμπουμ...στιγμές παγωμένες στο χρόνο που μας θυμίζουν όσα
ήμασταν, όσα ζήσαμε,όσα δε μπορούμε να έχουμε πια....Μικρές θαμπές ψηφίδες μνήμης, απομεινάρια μιας ολόκληρης ζωής είναι τελικά οι μόνες αποσκευές μας ....για το μεγάλο ταξίδι...

 Μαρίζα Τσιτμή