Συγγραφέας: Γεράσιμος Χρ. Σαλτός
Κατά κανόνα, κάθε "θύτης" κρύβει μέσα του θράσος, ανηθικότητα και δειλία.
Τρία στοιχεία που καταδεικνύουν την έλλειψη ηθικής, παιδείας και πραγματικής (πνευματικής και ψυχικής) δύναμης .
Το μέγεθος της ξεδιαντοπιάς, ανομίας και παραλογισμού ενός "θρασύδειλου" που απειλεί ή επιτίθεται, εξαρτάται από τη δυναμική της αντιδράσεως αυτού, που δέχεται την απειλή ή την επίθεση.
Κάθε "θρασύδειλος" ποντάρει στην ανοχή, στον πολιτισμό (κουλτούρα) ή στην αποστροφή βίας του υποψηφίου "θύματος".
Οι κινήσεις διασποράς φόβου και εκβιασμού του θρασύδειλου -συνήθως- είναι προσεκτικά προσχεδιασμένες και σταδιακά αυξανόμενες, ελέγχοντας -κάθε φορά- την ανοχή του υποτιθέμενου "θύματος".
Ο φόβος του είναι -κατά πολύ- μεγαλύτερος από τον πιθανό φόβο του υποψηφίου θύματος διότι γνωρίζει πολύ καλώς, ότι η ευγένεια και η ανοχή έχουν και τα όριά τους..καθώς μπορεί υπό το καθεστώς αγανάκτησης και οργής, ακόμη και "το αρνί να μεταμορφωθεί σε τσακάλι"...και αλλοίμονο τότε στους "γιαλαντζί" λύκους και γκριζωπά λιοντάρια.
Ο θρασύδειλος φοβάται πάντα την οργή του "αθώου"...και τρέμει στην ιδέα της ταπείνωσής του και των δυσμενών, γι' αυτόν, αποτελεσμάτων από μια πιθανή "σύγκρουση".
Την ίδια ακριβώς τακτική του "θύτη" και του υποτιθέμενου "θύματος" τηρούν και τα Κράτη.
Απλά ο κάθε αρχηγός γνωρίζει τη "δύναμη" και το υλικό που διαθέτει.
Κι όπως έχει αποδειχθεί...η πραγματική δύναμη -πρωτίστως- κρύβεται στο φρόνημα και στην ψυχή του κάθε Λαού...κάτι που όλοι το γνωρίζουν.
Κάτι που το έχει αποδείξει περίτρανα ο Ελληνικός Λαός στη μακραίωνη Ιστορία του.
Κάτι που θα το κάνει...ξανά, εάν απαιτηθεί.
Κάτι που το γνωρίζει κι ο αρχηγός της γείτονος χώρας (με τα τσιράκια του)...που παρόλο παίζει τα πολιτικά του παιχνίδια, φοβάται την ώρα που θα τελειώσει η "ανοχή" του Έλληνος, στο αυθαίρετο του παραλόγου και της ανομίας και θα δείξει το πρόσωπο που αξίζει σε κάθε επιβουλέα της κυριαρχίας του.
Ε! Διότι τότε ξέρει...ότι θα "τον πάρει και θα τον σηκώσει"...κι εάν δεν σταματήσει τις βουλημικές του διαθέσεις...αυτό και θα γίνει..θα "φάει το κεφάλι του"...
Και να μου το θυμηθείτε!
Υ.Γ. Και όπως το πας φίλτατε γείτονα Μογγόλε, μάλλον θα καταλήξουν οι απόγονοί σου ή εσύ, να σου υπενθυμίζουν, όπως άλλοτε στον βασιλέα των Περσών Ξέρξη:"Μέμνησο των Αθηναίων", φιρί φιρί το πας Μεγαλειώτατε!
Σημείωση:
1. Ο Λεωνίδας στη μάχη των Θερμοπυλών, έπρεπε να πεθάνει όρθιος...κι συτό έγινε.. και κοιμήθηκε ήρεμος.
Ένας άλλος, την ίδια μέρα, δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Ήταν ο Θεμιστοκλής, που παραπονιόταν: «Ουκ εά με καθεύδειν το Μιλτιάδου τρόπαιον» (“δε μ’ αφήνει να κοιμηθώ το τρόπαιο του Μιλτιάδη»). Κι εννοούσε τη μάχη του Μαραθώνα.
Θα κοιμόταν ήρεμος, μόλις θα νικούσε στη Σαλαμίνα.
Όμως, κι ένας άλλος δεν μπορούσε να κοιμηθεί εξαιτίας του Μιλτιάδη: Ο βασιλιάς των Περσών Ξέρξης.
Ο πατέρας του, Δαρείος, ήταν ο μεγάλος νικημένος στον Μαραθώνα, το 490 π.Χ., έστω κι αν δεν βρισκόταν στην Ελλάδα, όταν έγινε η μάχη. Ετοίμαζε νέα εκστρατεία αλλά τον σταμάτησαν οι επαναστάσεις στην Αίγυπτο και στη Βαβυλωνία, το 486 π.Χ.
Κάθε πρωί τον ξυπνούσαν με την ίδια υπενθύμιση: «Μέμνησο των Αθηναίων» («να θυμάσαι τους Αθηναίους»).
Πέθανε πριν να προλάβει να εκδικηθεί.
Gerasimos Saltos/14-08-2020.
Καλημέρα σας...Καλή δύναμη σε όλους τους απανταχού Έλληνες και Ελληνίδες!
Τρία στοιχεία που καταδεικνύουν την έλλειψη ηθικής, παιδείας και πραγματικής (πνευματικής και ψυχικής) δύναμης .
Το μέγεθος της ξεδιαντοπιάς, ανομίας και παραλογισμού ενός "θρασύδειλου" που απειλεί ή επιτίθεται, εξαρτάται από τη δυναμική της αντιδράσεως αυτού, που δέχεται την απειλή ή την επίθεση.
Κάθε "θρασύδειλος" ποντάρει στην ανοχή, στον πολιτισμό (κουλτούρα) ή στην αποστροφή βίας του υποψηφίου "θύματος".
Οι κινήσεις διασποράς φόβου και εκβιασμού του θρασύδειλου -συνήθως- είναι προσεκτικά προσχεδιασμένες και σταδιακά αυξανόμενες, ελέγχοντας -κάθε φορά- την ανοχή του υποτιθέμενου "θύματος".
Ο φόβος του είναι -κατά πολύ- μεγαλύτερος από τον πιθανό φόβο του υποψηφίου θύματος διότι γνωρίζει πολύ καλώς, ότι η ευγένεια και η ανοχή έχουν και τα όριά τους..καθώς μπορεί υπό το καθεστώς αγανάκτησης και οργής, ακόμη και "το αρνί να μεταμορφωθεί σε τσακάλι"...και αλλοίμονο τότε στους "γιαλαντζί" λύκους και γκριζωπά λιοντάρια.
Ο θρασύδειλος φοβάται πάντα την οργή του "αθώου"...και τρέμει στην ιδέα της ταπείνωσής του και των δυσμενών, γι' αυτόν, αποτελεσμάτων από μια πιθανή "σύγκρουση".
Την ίδια ακριβώς τακτική του "θύτη" και του υποτιθέμενου "θύματος" τηρούν και τα Κράτη.
Απλά ο κάθε αρχηγός γνωρίζει τη "δύναμη" και το υλικό που διαθέτει.
Κι όπως έχει αποδειχθεί...η πραγματική δύναμη -πρωτίστως- κρύβεται στο φρόνημα και στην ψυχή του κάθε Λαού...κάτι που όλοι το γνωρίζουν.
Κάτι που το έχει αποδείξει περίτρανα ο Ελληνικός Λαός στη μακραίωνη Ιστορία του.
Κάτι που θα το κάνει...ξανά, εάν απαιτηθεί.
Κάτι που το γνωρίζει κι ο αρχηγός της γείτονος χώρας (με τα τσιράκια του)...που παρόλο παίζει τα πολιτικά του παιχνίδια, φοβάται την ώρα που θα τελειώσει η "ανοχή" του Έλληνος, στο αυθαίρετο του παραλόγου και της ανομίας και θα δείξει το πρόσωπο που αξίζει σε κάθε επιβουλέα της κυριαρχίας του.
Ε! Διότι τότε ξέρει...ότι θα "τον πάρει και θα τον σηκώσει"...κι εάν δεν σταματήσει τις βουλημικές του διαθέσεις...αυτό και θα γίνει..θα "φάει το κεφάλι του"...
Και να μου το θυμηθείτε!
Υ.Γ. Και όπως το πας φίλτατε γείτονα Μογγόλε, μάλλον θα καταλήξουν οι απόγονοί σου ή εσύ, να σου υπενθυμίζουν, όπως άλλοτε στον βασιλέα των Περσών Ξέρξη:"Μέμνησο των Αθηναίων", φιρί φιρί το πας Μεγαλειώτατε!
Σημείωση:
1. Ο Λεωνίδας στη μάχη των Θερμοπυλών, έπρεπε να πεθάνει όρθιος...κι συτό έγινε.. και κοιμήθηκε ήρεμος.
Ένας άλλος, την ίδια μέρα, δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Ήταν ο Θεμιστοκλής, που παραπονιόταν: «Ουκ εά με καθεύδειν το Μιλτιάδου τρόπαιον» (“δε μ’ αφήνει να κοιμηθώ το τρόπαιο του Μιλτιάδη»). Κι εννοούσε τη μάχη του Μαραθώνα.
Θα κοιμόταν ήρεμος, μόλις θα νικούσε στη Σαλαμίνα.
Όμως, κι ένας άλλος δεν μπορούσε να κοιμηθεί εξαιτίας του Μιλτιάδη: Ο βασιλιάς των Περσών Ξέρξης.
Ο πατέρας του, Δαρείος, ήταν ο μεγάλος νικημένος στον Μαραθώνα, το 490 π.Χ., έστω κι αν δεν βρισκόταν στην Ελλάδα, όταν έγινε η μάχη. Ετοίμαζε νέα εκστρατεία αλλά τον σταμάτησαν οι επαναστάσεις στην Αίγυπτο και στη Βαβυλωνία, το 486 π.Χ.
Κάθε πρωί τον ξυπνούσαν με την ίδια υπενθύμιση: «Μέμνησο των Αθηναίων» («να θυμάσαι τους Αθηναίους»).
Πέθανε πριν να προλάβει να εκδικηθεί.
Gerasimos Saltos/14-08-2020.
Καλημέρα σας...Καλή δύναμη σε όλους τους απανταχού Έλληνες και Ελληνίδες!