Να με θυμάσαι,να με θυμάσαι χωρίς φωτογραφίες και σημειώματα...
Χωρίς ζωγραφιές και στιχάκια... Να με θυμάσαι γι' αυτό που σήμαινα για σένα... Για όσα, μέσα από 'μένα, απέκτησαν αξία..
Να με θυμάσαι, όπως σε θυμάμαι. Σαν μια ανάσα που δεν ήθελες να εκπνεύσεις...σαν ένα στοίχο μόνιμο σε κασέτα του μυαλού σου, να με θυμάσαι, σαν το πιο όμορφο όνειρο της ζωής σου ….
Μαρίζα Τσιτμή
Θα σε παρακαλούσα πάρα πολύ, την επόμενη φορά που θα χρησιμοποιήσεις κάτι απο κάποιο άλλο blog, να γράφεις και την πηγή και όχι να το οικειοποιείσαι σα να είναι δικό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ.