«Όσοι μείναμε θα βγούμε μια βραδιά στην ερημιά να σπείρουμε χορτάρι»!

Του Άγγελου Πυριόχου

«Εμείς που μείναμε στο χώμα το σκληρό - για τους νεκρούς θ’ ανάβουμε λιβάνι - κι όταν μακριά το καραβάνι - του Χάρου του μεγάλου πεχλιβάνη - στη μνήμη τους θα στήσουμε χορό. Εμείς που μείναμε να τρώμε το πρωί - μια φέτα από του ήλιου το καρβέλι - ένα τσαμπί σταφύλι από τ’ αμπέλι - και δίχως πια του φόβου το τριβέλι - μπροστά θα προχωράμε στη ζωή. - Εμείς που μείναμε θα βγούμε μια βραδιά - στην ερημιά να σπείρουμε χορτάρι - και πριν για πάντα η νύχτα να μας πάρει -

θα κάνουμε τη γη προσκυνητάρι - και κούνια για τ’ αγέννητα παιδιά». 

Στίχοι του Νίκου Γκάτσου από το «Νυν και αεί» του Σταύρου Ξαρχάκου. Ισως ο πλέον επίκαιρος σήμερα κύκλος πολιτικών τραγουδιών, με την έννοια ότι πολιτική είναι η σκληρή καθημερινότητά μας. 

Εχει κολλήσει στο μυαλό μου αυτό το τραγούδι: «Εμείς που μείναμε θα βγούμε μια βραδιά στην ερημιά να σπείρουμε χορτάρι». Οχι, όχι, δεν έγινα ξαφνικά επαναστάτης, δεν παίρνω άρματα να πάω στα βουνά, στο χορτάρι παραμένω, πείτε με και βόδι. Προσπαθώ να διασκεδάσω τον πανικό. Έναν πανικό τον έχουμε όλοι. Χρεοκοπία!!! 

Εβγαιναν οι χρεοκοπολόγοι με παραδείγματα. Αυτό, εκείνο, το άλλο θα πάθουμε αν η χώρα χρεοκοπήσει. Να ο στίχος του Γκάτσου ξανά το μυαλό μου. Εντάξει. Αν ήμουν 25, 30 χρονών, θα πάθαινα κατάθλιψη. Βλέπω συνεχώς καταθλιπτικούς τελευταία. Βλέπω και νέους γονείς σε απελπισία. «Τι θα γίνουν τα παιδιά μας;». Το ίδιο έλεγε ο πατέρας μου στη μάνα. «Τι θα γίνουν τα παιδιά μας;». Πολλά - πολλά χρόνια πριν. Δύσκολα χρόνια. Σκληρά. Λάμπα πετρελαίου γιατί δεν είχαμε λεφτά για ρεύμα. Σήμερα δεν έχουμε λεφτά για πετρέλαιο. Συσσίτιο στο σχολείο και ντοματόσουπα στο σπίτι. Με κριθαράκι. Για να βουτήξουμε ό,τι ξερό ψωμί είχε μείνει. 

Τίποτα δεν πετούσαμε. «Φάε την μπουκιά σου, μη σε κρίνει ο Θεός». Κατοχικά σύνδρομα γονέων. Δεν ξέρω πώς εννοούν την ελληνική τεμπελιά οι Γερμανοί, όλα τα παιδιά της γειτονιάς από 6 ετών δουλεύαμε κι ακόμα δουλεύουμε. Είχαμε ένα καλό όπλο. Το χαμόγελο, το κέφι της φυλής και την αισιοδοξία. «Θα κάνουμε τη γη προσκυνητάρι - και κούνια για τ’ αγέννητα παιδιά».

.katoci.com