Βέβαια, δεν ξέρω τι εννοούσαν όταν μιλούσαν για πνευματικό κόσμο και ποιους είχαν στο μυαλό τους. Αντέδρασαν πολλοί και με διάφορους τρόπους. Μέχρι και οι Ακαδημαϊκοί στο τέλος έδειξαν ένα ίχνος προβληματισμού για την κατάσταση.
Δηλαδή, τι άλλο θέλετε από τους ανθρώπους του πνεύματος;
Να κατέβουν στις εκλογές;
Ε, αυτό θα κάνουν, για να μάθετε.
Ήταν ένα ανοιξιάτικο πρωινό, όπου εγώ αγουροξυπνημένη και απορροφημένη από τα δικά μου ζόρια (έχουμε και μια επιβίωση να κοιτάξουμε σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς) μαθαίνω ότι ο Θανάσης Χειμωνάς θα είναι υποψήφιος με το ΠΑΣΟΚ. Γενικά, ο Χειμωνάς είναι πολύ πλακατζής τύπος. Τον βλέπεις χαλαρό και κουλ και όταν σου λέει το κουλό, ψάχνεις να δεις από πού σου ήρθε. Το ότι το ανακοίνωσε με τρόπο κουλό, σαν να κάνει πλάκα με τον εαυτό του, και χωρίς ίχνος επισημότητας, σε συνδυασμό με τις πολιτικές του θέσεις και απόψεις, με έκανε να πιστέψω ότι πρόκειται για πραγματικό γεγονός.
Ήταν ένα ανοιξιάτικο βράδυ κι εγώ, μετά από μία κουραστική μέρα (ο αγώνας για επιβίωση που λέγαμε) ενημερώθηκα ότι ο Νίκος Ζερβός θα είναι υποψήφιος με τη ΝΔ. Ο Ζερβός των Εξαρχείων, ο εμμονικός λάτρης του πολιτικού κινηματογράφου του Γκοντάρ και του Μάη του ’68, αυτός που πριν από λίγες μέρες, με απογοήτευση μιλούσαμε για τις ιδέες που γίνονται εμπόρευμα, που η κατάσταση τον τρέλαινε και, έτσι ασυγκράτητος όπως είναι, τα ‘χωνε σε ό,τι στραβό έβλεπε μπροστά του. Πιστεύω πως πραγματικά θέλει να αλλάξει τον κόσμο. Αλλά δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει παρέα με μπουμπούκους και τραμπούκους.
Ήταν ένα ανοιξιάτικο πρωινό που σκεφτόμουν τι γίνεται με τον πνευματικό κόσμο. Θα προτιμούσα να τους δω όλους μαζί (κάτι σαν τους Ακαδημαϊκούς που εξέφρασαν όλοι μαζί τον προβληματισμό τους) να τα βρίσκουν μεταξύ τους και να μας δίνουν τα φώτα τους. Δεν ήταν η απογοήτευση που είδα δυο ανθρώπους που εκτιμούσα (σε καλλιτεχνικό και προσωπικό επίπεδο) να συμπορεύονται με κόμματα που έχω απορρίψει προ πολλού. Δικαίωμά τους. Είναι η ανησυχία μου για την εφευρετικότητα των κομμάτων.
Τελικά αυτό είναι η πολιτική.
Η μαγκιά να βάζεις στο μαγαζί σου αυτό που θέλουν οι ψηφοφόροι. Τον πνευματικό κόσμο αναζητούσαν, αυτούς προσέγγισαν, τώρα που βρίσκονται στα μεγάλα ζόρια. Γιατί είναι ηρωισμός για κάποιον να στηρίζει με την υποψηφιότητά του το κόμμα που μας βούτηξε στα σκατά. Και είναι μεγάλη μαγκιά για αυτό το κόμμα να βρίσκει ανθρώπους που έχουν αφήσει το στίγμα τους σε κάποιο χώρο. Τώρα βέβαια, κάποια κόμματα αρπάζουν το Θανάση Χειμωνά και κάποια τη Βάνα Μπάρμπα. Κάποια το Νίκο Ζερβό και κάποια την «αγαπημένη του» Τζούλια Αλεξανδράτου. Πάντα φρόντιζαν να στολίσουν με τέτοια ονόματα τα ψηφοδέλτιά τους. Το θέμα είναι ότι τα ονόματα αυτά, πολλοί θα βγουν να τα στολίσουν για τις επιλογές τους. Πράγμα που συνέβη.
Ήταν ένα ανοιξιάτικο απόγευμα. Ομολογώ πως δεν είχα ταλαιπωρηθεί και πολύ για την επιβίωση, όταν έμαθα ότι ο Πέτρος Τατσόπουλος θα είναι υποψήφιος με το ΣΥΡΙΖΑ. Σύριζα κόντεψε να μου φύγει το μαλλί που με τόσο κόπο προσπαθώ να μακρύνω. Η αλήθεια είναι ότι έπρεπε να το περιμένω, μετά από τόσες εμφανίσεις και τοποθετήσεις. Αλλά είχε εκφράσει τον προβληματισμό του για την αριστερά και τα κολλήματά της, αυτά που με προβληματίζουν κι εμένα. Που όταν ο κόσμος καίγεται, η αριστερά διαλύεται γιατί έχει να λύσει τα υπαρξιακά της.
Παρ’ όλα αυτά, ο Τατσόπουλος με ξάφνιασε λιγότερο απ’ όλους. Τουλάχιστον δε στηρίζει μνημονιακούς. Το ξανασκέφτηκα. Του έχω μια αδυναμία, είναι κι ότι με βοήθησε ως νέο συγγραφάκι κι εμείς οι αριστεροί τα πάμε καλά με την αλληλεγγύη, ήταν και η μέρα (Μεγάλη Πέμπτη), χτυπούσε η καμπάνα (κι ας μην τα πάμε καλά οι αριστεροί με τις θρησκείες) και μου ήρθε στο μυαλό: «Άρον άρον, σταύρωσον αυτόν».
Μετά το ξανασκέφτηκα. Ψηφίζω στην Α Αθηνών. Έχασε.
Όπως και να ‘χει, ο πνευματικός κόσμος είναι εδώ, για όσους τον ψάχνουν. Και επέλεξε αυτόν τον τρόπο για να μιλήσει. Βέβαια, οι μεν κράζουν τους δε και όλοι μαζί τους υπόλοιπους. Οι Έλληνες δεν ικανοποιούνται με τίποτα. Απορρίπτουν τους πάντες. Από τη μια τους αναζητούν κι από την άλλη τους απορρίπτουν.
Εγώ πάλι το βλέπω αλλιώς. Ίσως ως εκλεγμένοι, θα έχουν τη δυνατότητα να περνάει περισσότερο ο λόγος τους. Από όποια πλευρά κι αν βρίσκονται. Και ελπίζω αυτές οι υποψηφιότητες να μη λειτουργήσουν με τρόπο που θα στηρίξουν τα κόμματα, αλλά με τρόπο που θα τα ταρακουνήσουν.
Είμαι πιο απαιτητική από αυτούς που κράζουν τους υποψήφιους. Ελπίζω σε σεισμούς. Αυτούς που ήρθαν μετά τη σταύρωση και λίγο πριν την Ανάσταση (μέρες που είναι).
Νάντια Κατσαρού
.tsantiri.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .