Είναι λίγος καιρός τώρα, που συχνάζει ένα νεαρό παιδί στην Danforth, ζητιανεύοντας για ψιλά η για ένα τσιγάρο. Θα μου πεις, είναι ο μόνος; Όχι. Ουρές ατέλειωτες είναι.
Πρίν λίγες ημέρες, ένα περιπολικό σταμάτησε και τον πήρε μαζί του, μάλλον για επαιτεία.
Μετά 2-3 ημέρες, ξανά 'κανε την εμφάνισή του.
Αυτό όμως που μου κεντρίζει την περιέργεια στο παιδί αυτό, είναι ο τρόπος που ζητιανεύει.
Με ήρεμη, παρακλητική φωνή, και όλο ευγένεια που σε σκοτώνει, και με τρόπους που δείχνουν πως είναι παιδί κοινωνικό πάνω απ' όλα.
"Με συγχωρείτε κύριε που σας ενοχλώ, μπορείτε να μου δώσετε λίγα κέρματα για να αγοράσω να φάω; Σας υπόσχομαι πως θα αγοράσω μόνο φαγητό, τίποτε άλλο".
Και αν κάποιος του πει δεν έχω ψιλά, η δεν του δώσει τέλος πάντων, του απαντά με τον ίδιο πάντα ταπεινό τόνο, "σας ευχαριστώ κύριε, και πάλι συγνώμη που σας ενόχλησα, να έχετε μια πολύ όμορφη μέρα" και φεύγει παρά πέρα, να ζητιανέψει απο κάποιον άλλο.
Μα την αλήθεια σας λέω, μια μέρα θα του πω να καθίσει μαζί μου εκεί στο Cafe Frape και θα του ζητήσω να μου πει την ιστορία του.
Κάτι μου λέει το ένστικτό μου, πως θα είναι ενδιαφέρουσα μια τέτοια επαφή με το παιδί αυτό.
Δεν ξέρω.. μα, με πονάει όταν το βλέπω να ζητιανεύει..
Θα μπορούσε να 'ναι γιός μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .