CretanPatriot
aftoptis martysΝΑΙ ΜΑΚΑΡΙ, ΤΟ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ !!! ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΛΕΒΕΝΤΕΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ???
ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΟΙ ΛΟΧΙΕΣ ΠΟΥ ΝΑ’ΧΟΥΝ ΤΣΑΓΑΝΟ ΚΑΙ ΓΕΜΑΤΑ Τ’ @ΡΧΙΔΙΑ ΣΤΑ ΣΚΕΛΙΑ
ΤΟΥΣ!!! ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΝΑΝΤΙ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ “21ης Απριλίου 1967″:
ΑΦΟΥ ΣΗΜΕΡΑ, ΑΝ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ, ΟΛΟΣ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΘΕΩΣΕΙ, ΠΡΑΓΜΑ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΤΟΤΕ!!! ΑΣ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΟΙ ΕΠΑΪΟΝΤΕΣ ΚΙ ΑΣ
ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΟΥΝ ΤΟ ΜΕΓΑ ΕΥΕΡΓΕΤΗΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ
ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ, ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟ ΛΑΟ ΤΗΣ …
ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ, ΑΝ ΟΧΙ ΓΙΑ …ΚΡΕΜΑΣΜΑ!
ΚΙ ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ ΟΛΟΙ, ΕΝΟΟΥΜΕ ΟΛΟΙ, ΜΗΔΕΝΟΣ ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΟΥ…
ΖΗΤΩ ΟΙ ΧΙΤΕΣ ΚΙ ΟΙ ΤΑΓΜΑΤΑΣΦΑΛΗΤΕΣ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΖήτω οι χίτες και οι ταγματασφαλίτες φώναζαν οι μαύροι μπράβοι της νύχτας στο Μελιγαλά.
Ζήτω δηλαδή, οι φονιάδες χίτες, και οι κουκουλοφόροι ρουφιάνοι ταγματασφαλίτες.
Ζήτω οι φονιάδες της Ελλάδας !
Ζήτω ο νέος εμφύλιος για να επιβιώσει ο νέος εφιάλτης του 93 ! και οι παλιοί φίλοι στις φωτογραφίες.
Σήμερα ζεί το έργο του. Σήμερα απολαμβάνει την μεθοδευμένη παρουσία των ΝΕΟΝΑΖΙ στην ζωή της Ελλάδας, της δημοκρατίας, της ηθικής, , της θρησκείας των ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ !
Ο άνθρωπος είναι πολύ επικίνδυνος για τους Έλληνες . Περνά η ομπρέλα δίπλα του και εκείνος ..τραγουδάει !!!
ΙΕΡΟ ΠΟΛΕΜΟ ΝΑ ΦΥΓΕΙ Ο ΝΕΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ.
ΖΗΤΩ ΟΙ ΧΙΤΕΣ ΚΙ ΟΙ ΤΑΓΜΑΤΑΣΦΑΛΗΤΕΣ,
ΔιαγραφήΠοιος πίστευε ότι θα έφερνε στη Βουλή τους Μεϊμαράκηδες, τους Στυλιανίδηδες , τους Παυλόπουλους ,όλη δηλαδή την αφρόκρεμα της καταστροφής και ταυτόχρονα τους σατανιστές της χρυσής αυλής.
Αυτός ήταν, αυτός είναι ο Αντώνης Σαμαράς. Μία ..απρόσωπη μάσκα που το μόνο που θυμάται και σκέπτεται είναι ο καθρέφτης της..παιδικής του Πρωθυπουργίας.
Εμπαθής και κομπλεξικός, έδειξε από τα πρώτα του βήματα πόσο αδίστακτος είναι. Δίπλα στον Αβέρωφ της προδοσίας της Κύπρου ήπιε αχόρταγα το φασιστοβότανο.
Σήμερα που του δόθηκε η ευκαιρία, έδειξε ποιος είναι και τι πιστεύει.
Κι όμως επί 45 χρονιά ο προϋπολογισμός ήταν ελλειμματικός,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τραγικό στην περίπτωση της χώρας είναι η αποκάλυψη της αποβλάκωσης του Ελληνικού λαού.
Παριστάνουν όλοι τους έκπληκτους και τους οργισμένους με το μνημόνιο και τη χρεωκοπία που οδήγησε σ αυτό.
2.000.000 πτυχιούχοι δεν μπόρεσαν να καταλάβουν έγκαιρα ότι επί 45 χρονιά ο προϋπολογισμός ήταν ελλειμματικός, το ισοζύγιο εισαγωγών -εξαγωγών καταστροφικό, δεν κατάλαβαν ότι όλοι οι συγγενείς τους και οι γείτονες παρίσταναν ότι δούλευαν στο δημόσιο, δεν έμαθαν ότι στην πολυκατοικία τους ζούσαν μόνο πρόωρα συνταξιούχοι.
Δεν άκουσαν ότι ο ταχυδρόμος και οι καταμετρητές της ΔΕΗ παίρναμε 2 και 3 φορές όσα οι υπεύθυνοι λειτουργιάς βιομηχανιών.
Δεν ξεράνω ότι στη χωρά κάποιοι δούλευαν 3 και άλλοι 60 ώρες την εβδομάδα, ότι στη σύνταξη έβγαινες μεταξύ 38 και 70 και ότι όσο περισσότερο δουλευες τόσο λιγότερα έπαιρνες.
Ευχαριστώ το ΓΑΠ. που άνοιξε το καπάκι αυτού του βόθρου και βρώμισε ο κόσμος μήπως και
ξεβρωμίσουμε.
Κι όμως το 1975 αμέσως μετά τη χούντα , προσφύγαμε στο ΔΝΤ ! Κι όμως πολλοί το ξέρουν και κάνουν πως δεν θυμούνται.
Τον Σεπτέμβριο του 1975 προσφύγαμε στο ΔΝΤ. ( Δεν πιστεύω να ζητήσει κανείς αποδείξεις;..υπάρχουν)
«Λαμόγια» ... στο χακί - Τα απίστευτα σκάνδαλα της χούντας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια εξωφρενική «μόδα» των τελευταίων ετών τείνει να περιβάλλει με ιδιότυπο φωτοστέφανο τους πραξικοπηματίες της 21ης Απριλίου 1967!
Απόρροια του αναπόφευκτου θυμού, αναμεμειγμένου όμως με άγνοια ή και σκοπιμότητα, η πολιτική (;) αυτή «μόδα» παράγει τη θεωρία ότι κατά την επταετή δικτατορία τέθηκε σε γύψο και... η διαφθορά. Ότι η χούντα φρουρούσε, σαν κέρβερος, το δημόσιο χρήμα και τις αρχές της «χριστής διοίκησης»...
Οι ίδιοι οι συνταγματάρχες δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι στον 21ο αιώνα έμελλε να μνημονεύονται με ... επαίνους. «Εκείνοι τουλάχιστον δεν έκλεψαν», «δεν έκαναν περιουσίες», «ε, ρε Παπαδόπουλο που χρειάζονται τα σημερινά λαμόγια»... Από το 2010 κι εντεύθεν οι έπαινοι επεκτάθηκαν και στα της οικονομίας: «Επί χούντας ο κόσμος έτρωγε ψωμάκι», «αν δεν μιλούσες ζούσες καλά», «τότε δεν υπήρχε οικονομική κρίση στην Ελλάδα, όπως σήμερα». Λες και γνώρισε η μεταπολεμική Ευρώπη γενική κρίση ανάλογη της σημερινής, μέχρι το 1973...
Θα ασχοληθούμε με τον πρώτο μύθο, αυτόν που σχετίζεται με τη διαφθορά. Για το δεύτερο επιφυλασσόμαστε – όλο και κάποια επέτειος θα μας δώσει αφορμή.
Εν αρχή μια παρατήρηση: Οι ισχυρισμοί περί «λιτού» βίου των δικτατόρων και περί «αδιάφθορης» χούντας βασίζονται αποκλειστικά και μόνο στην εικόνα παρακμής που εξέπεμπαν αυτοί οι άνθρωποι έπειτα από την αποκαθήλωσή τους. Δεν είναι αυτό επιτομή των εννοιών «αφέλεια» ή «υποκρισία» - κατά περίπτωση;
Παρατήρηση δεύτερη: Όντως, «τα λαμόγια χρειάζονται έναν Παπαδόπουλο»- τουλάχιστον τα εκκολαπτόμενα. Χρειάζονται, για να πάρουν ... μαθήματα ταχύτητας, τόσο στη λήψη αποφάσεων, όσο και στη σύναψη καλών «κοινωνικών σχέσεων»...
Προτού καλά- καλά προλάβουν να ... ζεστάνουν τις καρέκλες των πολιτικών αξιωμάτων που κατέλαβαν, οι συνταγματάρχες νομοθέτησαν την αύξηση των αποδοχών τους. Σχεδόν διπλασίασαν τον πρωθυπουργικό μισθό: Από τις 23.600 τον ανέβασαν στις 45.000 δρχ, προς μεγάλη χαρά του πρώτου χουντικού πρωθυπουργού, του Κωνσταντίνου Κόλλια. Ο ίδιος ο Γιώργος Παπαδόπουλος ανέλαβε πρωθυπουργικά καθήκοντα αργότερα, το Δεκέμβριο του 1967.
Με την ίδια ρύθμιση αυξήθηκαν οι αποδοχές των υπουργών και υφυπουργών, από τις 22.400 στις 35.000 δρχ. Θεσπίστηκαν επίσης και ημερήσια «εκτός έδρας»- χίλιες δρχ για τον πρωθυπουργό και 850 για υπουργούς και υφυπουργούς
Μακντόναλντ Η μεγάλη ευεργεσία προς τον κύριο Μακντόναλντ
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν αδύνατον φυσικά να υπολογιστεί πόσοι ... αστέρες του καθεστώτος έλαβαν μέρος – με τους ευνοούμενούς τους- σε αυτό το τρομακτικών διαστάσεων φαγοπότι. Την «επίβλεψη» πάντως την είχε - όπως προείπαμε- σύσσωμη η ... αφρόκρεμα του καθεστώτος. Εάν υποτεθεί ότι το «Τάμα» κλήθηκε να άρει ... μια εκκρεμότητα 139 ετών (1829 – 1968), τότε το ποσό που εξαφάνισαν τα αρπαχτικά της χούντας αντιστοιχεί σχεδόν σε τρία εκατομμύρια δρχ για κάθε χαμένο χρόνο! Καθόλου άσχημα...
Κάποιοι ενδεχομένως διερωτώνται πώς «βγήκαν στη φόρα» τα οικονομικά στοιχεία του «Τάματος», προτού καταρρεύσει η χούντα. Η απάντηση είναι απλή: Είχε ήδη αποκαθηλωθεί - προ δυο μηνών- ο Παπαδόπουλος κι ο Ιωαννίδης δεν είχε κανένα λόγο να κρύβει τη «φαυλοκρατία» των «άλλων».
Τρίτο «ορόσημο»: Το 1969 φαίνεται πως οι ... μίζες της Litton είχαν ξεκοκαλιστεί. Ήταν λοιπόν ώρα για μία ακόμη μεγάλη, αποικιοκρατική σύμβαση, απ' αυτές που όταν υπογράφονται τρία τινά μπορεί να «μαρτυρούν» για τους διαχειριστές δημόσιου χρήματος: Αν δεν είναι ηλίθιοι, αν δεν νιώθουν - για κάποιο λόγο- εξαναγκασμένοι, τότε σίγουρα κάτι άλλο περιμένουν. Οι δυο τελευταίες εκδοχές φυσικά μπορούν να συνυπάρξουν...
Ο Μακαρέζος υπέγραψε με τον εργολάβο Ρόμπερτ Μακντόναλντ, από τις ΗΠΑ, σύμβαση για την κατασκευή της Εγναντίας Οδού (ΦΕΚ 1969/Α/15). Ποια ήταν η κατάληξη; Ο Αμερικανός πήρε τα μπογαλάκια του κι έφυγε, ενώ το Δημόσιο είχε επιβαρυνθεί σε βαθμό απίστευτο.
Μοιραίο ήταν να συμβεί αυτό. Το έργο υπολογίστηκε στα 150 εκ. δολάρια, εκ των οποίων σχεδόν το 1/3 θα το κάλυπτε το ελληνικό κράτος. Οι ... χακί φύλαρχοι της στρατοκρατούμενης ελληνικής Μπανανίας, όμως, δεν χαλιναγώγησαν τη γαλαντομία τους. Εγγυήθηκαν τα δάνεια του Μακντόναλντ, τον «διευκόλυναν» με αμέτρητα ομόλογα, του έδωσαν 4,5 εκ. δολάρια ως προκαταβολή και όρισαν την αμοιβή του επί των εξόδων, συνυπολογίζοντας σε αυτά τη χρηματοδότηση του ... Δημοσίου!
Το φοβερό ήταν ότι θα διεκπεραίωναν το έργο γηγενείς υπερεργολάβοι – ο Αμερικανός απλώς θα μεριμνούσε για μελέτες και δάνεια.Εάν ο Μακντόλαντ διαπίστωνε πως δεν επαρκούσαν τα 150 εκ. δολάρια, είχε δυο επιλογές. Να ψάξει για περισσότερα ή «να θεωρηθή εκτελέσας την σύμβασιν άμα τη συμπληρώσει της κατασκευής τμήματος της οδού, ούτινος η αξία ανέρχεται εις 150 εκ. δολάρια».
Ο Μακντόναλντ δεν εξασφάλισε καμία χρηματοδότηση – ίσως να μην είχε και λόγους να το κάνει. Αποχαιρέτησε, λέγοντας ίσως νοερά κάποιο «thanks folks» για τα 4,8 εκ. δολάρια συν τα 33,4 εκ. σε ομόλογα ελληνικού δημοσίου που πρόλαβε να τσεπώσει.
NIΞΟΝ Χρηματοδότησαν και την εκστρατεία του ... Νίξον!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Τομ Πάππας ήταν διαπρύσιος υποστηρικτής της χούντας. Τόσο γρήγορα συντελέστηκε η μεταξύ τους οικονομική – πολιτική διαπλοκή, ώστε το 1967, στην κυβέρνηση Κόλλια , διορίστηκε υπουργός Δημόσιας Τάξης ένας προσωπάρχης του επιχειρηματία, ο Παύλος Τοτόμης. Στη συνέχεια ο Τοτόμης ανέλαβε καθήκοντα προέδρου της ΕΤΒΑ. Ο Τομ Πάππας ήταν παράλληλα υποστηρικτής και βασικός χρηματοδότης της προεκλογικής εκστρατείας του Νίξον, για τις αμερικανικές εκλογές του 1968.
«Παράλληλα»; ....Όχι ακριβώς. Κατά τα φαινόμενα ο Πάππας βρήκε τρόπο να ενώσει τις δυο μεγάλες ... συμπάθειές του, την ελληνική χούντα και το Νίξον. Με δεσμούς ... χρήματος. Κάτι πολύ ενδιαφέρον κατέθεσε στο αμερικανικό Κογκρέσο ο Έλληνας δημοσιογράφος Ηλίας Δημητρακόπουλος, που ζούσε στην Ουάσιγκτον: Ότι η χούντα ενίσχυσε το ταμείο της προεκλογικής εκστρατείας του Νίξον με 549.000 δολάρια. Μετρητά, ζεστά- ζεστά... Είχαν «ζεσταθεί» από τη συνεχή κίνηση!
Τα χρήματα αυτά τα είχε διοχετεύσει η CIA στην ΚΥΠ, με σκοπό να «αναβαθμιστεί» η δράση της ελληνικής Υπηρεσίας, να γίνει πιο αποτελεσματικό το αντικομουνιστικό της έργο, κλπ. Στη συνέχεια, κατ' εντολή Παπαδόπουλου και με μοχλό το Ρουφογάλη, γινόταν η «ανακύκλωση» και τα χρήματα όδευαν προς το Νίξον.
Έβδομο «ορόσημο»: Πέμπτη, 21 Σεπτεμβρίου 1972. Ο Παττακός έδωσε εντολή να «διατεθούν το ταχύτερον εις την κατανάλωσιν» τα κρέατα. Ποια κρέατα; Της Αργεντινής. Αυτά που «μαύριζαν», αυτά που θα «ξέμεναν». Τα γνωστά και ως «κρέατα Μπαλόπουλου». Μαζί με το «Τάμα», ίσως το πιο ... εμβληματικό σκάνδαλο της χούντας!
Ο Μιχάλης Μπαλόπουλος ήταν υφυπουργός Εμπορίου. Αυτός κι ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου, ο Ζαφείρης Παπαμιχαλόπουλος, κάθισαν στο εδώλιο για το σκάνδαλο των κρεάτων. Σκάνδαλο ... πολυεπίπεδο, με κατηγορητήριο πλούσιο!
Η σοβαρότερη κατηγορία σε βάρος των δυο, ήταν πως χρηματίζονταν «κατά συρροήν» από μεγαλέμπορους της Ροδεσίας που επεδίωκαν να αποκτήσουν μονοπωλιακά προνόμια στην εισαγωγή κρέατος. Αποτέλεσμα της συγκέντρωσης αδειών εισαγωγής σε χέρια λίγων ήταν οι ανατιμήσεις στις τιμές του κρέατος – ίσως, ακόμη, οι ευνοημένοι έμποροι να ήθελαν έτσι να καλύπτουν και τα έξοδα των δωροδοκιών...
Απαγορεύτηκε, επίσης, για κάποιο διάστημα η διάθεση ντόπιου κρέατος, ώστε να προωθηθούν στην αγορά τα προβληματικά, εκείνα της Αργεντινής. Η προαναφερθείσα εντολή του Παττακού ήταν γραπτή και αναγνώστηκε στο δικαστήριο.