«Την ώρα που αμέτρητα ζευγάρια θα γιορτάσουν τον ρομαντισμό υπό
το φως των κεριών, ένα εκατομμύριο γυναίκες και άνδρες παγκοσμίως
αγωνίζονται για να ακουστούν οι φωνές κακοποιημένων γυναικών», αναφέρει σε
άρθρο του στο «Project Syndicate», ο Γιώργος Παπανδρέου. Με αφορμή των
εορτασμό των ερωτευμένων στις 14 Φεβρουάριου, ο πρώην πρωθυπουργός
στέλνει το δικό του μήνυμα ενάντια στην κακοποίηση των γυναικών.
Ο κ. Παπανδρέου, στο άρθρο το οποίο συνυπογράφει με την Quafa
Hajji, πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γυναικών, καλεί τους πολίτες
να υποστηρίξουν την καμπάνια «One Billion Rising» και να δείξουν την
υποστήριξή τους για το ένα δισεκατομμύριο γυναίκες που έχουν επιβιώσει
από τη βία και την κακοποίηση.
Στο άρθρο αναφέρεται ότι, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, μία στις τρεις γυναίκες θα κακοποιηθεί ή θα βιαστεί κάποια στιγμή στη ζωή της, ενώ σε κάποιες χώρες το ποσοστό των θυμάτων φτάνει το 70%. Μάλιστα, σε κάποιες χώρες τα θύματα αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες, και κάποιες φορές οδηγούνται ακόμα και στην εκτέλεση. Όμως ακόμα και σε χώρες του δυτικού κόσμου οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές για τις γυναίκες, αφού για παράδειγμα στη Βρετανία μόλις 1.000 κατηγορούμενοι για βιασμό καταδικάστηκαν τα τελευταία τρία χρόνια, όταν οι βιασμοί που καταγγέλθηκαν έφταναν μέχρι και τις 95.000.
Με αφορμή τον ομαδικό βιασμό της 23χρονης φοιτήτριας στο Νέο Δελχί, που ξεσήκωσε κύμα οργισμένων διαμαρτυριών σε όλη την Ινδία, ο πρώην πρωθυπουργός κάνει εκτενή αναφορά στο γεγονός, υπογραμμίζοντας τους χιλιάδες βιασμούς, παρενοχλήσεις και κακοποιήσεις.
«Όλοι οι άνθρωποι αξίζουν δικαιοσύνη, ισότητα, ελευθερία. Στις 14 Φεβρουαρίου η συμμετοχή σας θα φέρει τον κόσμο πιο κοντά στον τερματισμό αυτού του θανάσιμου πόλεμο κατά των γυναικών», καταλήγει ο κ. Παπανδρέου.
.trelokouneli.gr
Στο άρθρο αναφέρεται ότι, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, μία στις τρεις γυναίκες θα κακοποιηθεί ή θα βιαστεί κάποια στιγμή στη ζωή της, ενώ σε κάποιες χώρες το ποσοστό των θυμάτων φτάνει το 70%. Μάλιστα, σε κάποιες χώρες τα θύματα αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες, και κάποιες φορές οδηγούνται ακόμα και στην εκτέλεση. Όμως ακόμα και σε χώρες του δυτικού κόσμου οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές για τις γυναίκες, αφού για παράδειγμα στη Βρετανία μόλις 1.000 κατηγορούμενοι για βιασμό καταδικάστηκαν τα τελευταία τρία χρόνια, όταν οι βιασμοί που καταγγέλθηκαν έφταναν μέχρι και τις 95.000.
Με αφορμή τον ομαδικό βιασμό της 23χρονης φοιτήτριας στο Νέο Δελχί, που ξεσήκωσε κύμα οργισμένων διαμαρτυριών σε όλη την Ινδία, ο πρώην πρωθυπουργός κάνει εκτενή αναφορά στο γεγονός, υπογραμμίζοντας τους χιλιάδες βιασμούς, παρενοχλήσεις και κακοποιήσεις.
«Όλοι οι άνθρωποι αξίζουν δικαιοσύνη, ισότητα, ελευθερία. Στις 14 Φεβρουαρίου η συμμετοχή σας θα φέρει τον κόσμο πιο κοντά στον τερματισμό αυτού του θανάσιμου πόλεμο κατά των γυναικών», καταλήγει ο κ. Παπανδρέου.
.trelokouneli.gr
ποια κακοποιηση η γυναικα σημερα ειναι ο αντρας της παλιας εποχης ο αντρας οτι μου γουσταρει κανω ποσο εξω πεφτετε οι περισσοτεροι
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τι έλλειμμα για το 2009;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάμε τώρα στα πραγματικά, άμα και ιλαροτραγικά, περιστατικά αυτής της ιστορίας. Αφετηρία όλης της υπόθεσης είναι οι καταγγελίες της Ζωής Γεωργαντά, τέως μέλους του ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ, η οποία έχει κατηγορήσει τον Ανδρ. Γεωργίου για «φούσκωμα» των στοιχείων από 13,5% στο 15,6% με την συμπερίληψη των ΔΕΚΟ «για να μπει η χώρα στη Μνημόνιο».
Πρώτη ένσταση: Πότε μπήκε η χώρα στο Μνημόνιο; Τον Μάιο του 2010. Με τι έλλειμμα για το 2009; Με 13,5%. Πότε ανέλαβε ο Ανδρ. Γεωργίου; Τον Αύγουστο του 2010, αφού δηλαδή είχαμε μπει στο Μνημόνιο! Και πότε έγινε η τελική αναθεώρηση από 13,5% στο 15,6%; Τον Οκτώβριο του 2010! Πως λοιπόν ο Ανδρ. Γεωργίου «φούσκωσε» το έλλειμμα για να μπούμε στο Μνημόνιο, αφού τότε δεν ήταν στην ΕΛΣΤΑΤ και η χώρα είχε ήδη μπει στο Μνημόνιο;
Αυτό το μυστήριο μόνον ο αξιότιμος εισαγγελέας Πεπόνης, η ερίτιμος Ζωή Γεωργαντά και ο συνήθης καχύποπτος Παν. Καμμένος μπορούν να το λύσουν.
Στο σημείο αυτό δεν μπορεί κανείς παρά να σχολιάσει και τη φερεγγυότητα και σοβαρότητα του θηλυκού Σέρλοκ Χόλμς. Σε πρόσφατο άρθρο της, η Ζωή Γεωργαντά παρουσιάζει ολόκληρη οικονομική ανάλυση για να ισχυριστεί ότι με τους δικούς της υπολογισμούς το έλλειμμα του 2009 ήταν τελικά 3,9%!!!
Ναι, σωστά διαβάσατε, 3,9%!!!
Δηλαδή, και ο Κ. Καραμανλής τελικά, που έλεγε 6%, κι αυτός προδότης, συνωμότης, μαζοχιστής, σαδιστής και αβδηρίτης ήταν;
Συνωμότης, προδότης, αβδηρίτης, σαδιστής και μαζοχιστής είναι και ο Γ. Προβόπουλος; Ψέματα έλεγε, ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, όταν υποστήριζε ότι το έλλειμμα είναι διψήφιο; Χαλκευμένα ήταν τα στοιχεία της ΤτΕ που στο 8μηνο του 2009 ανέβαζαν το έλλειμμα στο 8,3%;
Όλοι είχαν παραφρονήσει, και μόνη η οποία έχει σώας τας φρένας είναι η ερίτιμος κυρία Γεωργαντά; Μάλιστα την άκουσα και χθες να επαναλαμβάνει ότι, σύμφωνα με τους δικούς της υπολογισμούς, το έλλειμμα ήταν 3,9%.
Δηλαδή σωστή η μέθοδος της Γεωργαντά, και λάθος όλων των άλλων. Υπάρχουν οι γενικοί και αποδεκτοί, από όλα τα κράτη μέλη, κανόνες μέτρησης του ελλείμματος και υπάρχει και ο κανόνας της Γεωργαντά!!!
Αυτόν τον ισχυρισμό βρήκαν σωστό οι οικονομικοί εισαγγελείς; Απορώ για την ευθυκρισία τους. Είναι δυνατόν αυτές οι καταγγελίες να αποτελούν τη βάση της ποινικής δίωξης που ασκεί ο εισαγγελέας Πεπόνης; Μήπως θα πρέπει της υποθέσεως, επειδή είναι πολύ σοβαρή όπως δρομολογείται, να επιληφθεί κάποιος άλλος; Μήπως θα πρέπει να παρέμβουν οι προϊστάμενοι της εισαγγελίας του Αρείου Πάγου για να ελέγξουν το πώς ακριβώς έχει η όλη υπόθεση;
Ας εξετάσουμε τώρα και την ουσία της υπόθεσης. Γιατί πήγε το έλλειμμα από το 13,5% στο 15,6%; Πρώτον, επειδή για πρώτη φορά υπολογίστηκε, και σωστά, η υποτιθέμενη «άσπρη τρύπα» των ασφαλιστικών ταμείων. Αυτή που, διαδοχικά όλες οι κυβερνήσεις, μεγάλωναν, κατά το δοκούν, για να εμφανίζεται μειωμένο το έλλειμμα και είναι μία από τις αιτίες που φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Και δεύτερον, επειδή συμπεριλήφθηκαν οι ζημιογόνες ΔΕΚΟ στο έλλειμμα. Έπρεπε; Ναι. Σαφέστατα, ναι.
Εκτός κι αν υπάρχει κάποιος, ο οποίος υποστηρίζει ότι το έλλειμμα, για παράδειγμα του ΟΣΕ, δεν το πληρώνουν οι φορολογούμενοι. Το πληρώνουν ή δεν το πληρώνουν; Το πληρώνουν. Αφού λοιπόν το πληρώνουν γιατί δεν πρέπει να περιληφθεί; Επειδή δήθεν υπάρχουν χώρες στην Ευρώπη που δεν το περιλαμβάνουν; Θέλουμε να εξυγιάνουμε την οικονομία ή να κρύβουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί; Αυτό δεν κάναμε τόσα χρόνια και το βρήκαμε μπροστά μας; Να συνεχίσουμε στο ίδιο βιολί;
Ο πρωθυπουργός δεν πρέπει να παραδεχθεί και οίκαδε αυτό που παρεδέχθη στη Wall Street Journal, ό,τι δηλαδή το έλλειμμα ήταν 15%; Την σιωπηρή αποδοχή των στοιχείων, όπως έχουν αποτυπωθεί από την ΕΛΣΤΑΤ και την Eurostat, δεν πρέπει να την κάνει και δημόσιο λόγο; Σε τι τον ωφελούν πλέον τα κομματικά παίγνια με το παρελθόν;
Δεν θέλει μήπως να «αδειάσει» την κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή;
Δεν επιθυμεί να φανεί ανακόλουθος με αυτά που υποστήριζε όταν ήταν ο ίδιος υπουργός;
Ο Γ . ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ !...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα, 38 χρόνια από την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια μεγάλη κρίση, που υπερβαίνει κατά πολύ την οικονομική της διάσταση.
Οι Έλληνες βρίσκονται αντιμέτωποι με ιστορικής σημασίας προκλήσεις. Το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας, το μέλλον της Πατρίδας, απαιτεί γενναίες αποφάσεις, αλλά πολύ περισσότερο βούληση, υπευθυνότητα και σοβαρότητα, ακόμη και τολμηρές υπερβάσεις από τις μέχρι σήμερα κρατούσες αντιλήψεις, προκειμένου να οδηγηθούμε με ασφάλεια σε μια διαφορετική και πάνω απ' όλα δικαιότερη κοινωνία, σε μια βιώσιμη οικονομία, όπου το δημόσιο συμφέρον θα αποτελεί τον οδηγό στην καθημερινότητα μας, στις μικρές και μεγάλες αποφάσεις. Στα 38 χρόνια που μεσολάβησαν, οι Έλληνες πέτυχαν μεγάλες κατακτήσεις.
Η Δημοκρατία ισχυροποιήθηκε, οι ανισότητες μειώθηκαν, η διεθνής θέση της χώρας ενισχύθηκε. Δυστυχώς όμως, δεν διαχειριστήκαμε δημιουργικά τις ημέρες της ευημερίας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να κυριαρχήσουν οι στρεβλώσεις και οι κακές πρακτικές ενός πελατειακού κράτους. Να επικρατήσουν αντιλήψεις, νοοτροπίες και στάσεις ζωής, που δεν συνάδουν με το δημόσιο συμφέρον, που σπατάλησαν το δημιουργικό απόθεμα της χώρας και των ανθρώπων της.
Όλα αυτά τα φαινόμενα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου αντί να τα αντιμετωπίσει, τα υπηρέτησε, μας οδήγησαν στο χείλος της καταστροφής. Σήμερα, σε αυτές τις προκλήσεις καλούμαστε να απαντήσουμε και μάλιστα, μέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον αυξανόμενων δυσκολιών, όπου κυριαρχούν συντηρητικές απόψεις σχετικά με τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπιστεί μια γενικευμένη, όχι ελληνική κρίση, που αφορά την Ευρώπη, το ευρώ, το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η συνθετότητα των προβλημάτων, απαιτεί ακόμη και υπερεθνικές λύσεις και όχι ακραίες θέσεις, άκριτες απλουστεύσεις και διλήμματα χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο.
Η απάντηση στις προκλήσεις, δεν μπορεί να έρθει από δυνάμεις που επικαλούνται σωτήρες πάσης φύσεως, ανελεύθερα καθεστώτα και κρατικιστικές αντιλήψεις. Σήμερα, σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη, αρχίζουν να εμφανίζονται φαινόμενα εθνικιστικά, ρατσιστικά, φασιστικά, που επιδιώκουν με τη βία να αντιμετωπίσουν δήθεν τα προβλήματα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, οι εκφραστές της βίας συμπορεύονται στην ουσία με τους νοσταλγούς της ανομίας και καλλιεργούν το έδαφος πάνω στο οποίο αναμένουν οι ισχυροί να αναπτύξουν τις δικές τους επιδιώξεις, τα δικά τους συμφέροντα.
Οι προκλήσεις απαιτούν δημοκρατικές απαντήσεις. Τα τελευταία δύο χρόνια, οι Έλληνες με τους κόπους και τις θυσίες τους κράτησαν την Ελλάδα όρθια και μέσα στο ευρώ. Αφού καταφέραμε να μη λυγίσουμε ως Έθνος μέσα στις πιο εφιαλτικές συνθήκες της προηγούμενης διετίας, μπορούμε να φτάσουμε την προσπάθεια μέχρι τέλους με το ποθητό για όλους αποτέλεσμα: μια Ελλάδα που στηρίζεται στις δικές της και όχι σε δάνειες δυνάμεις, με μια κοινωνία απελευθερωμένη από το φόβο ενός αβέβαιου αύριο, πιο δίκαιη, πιο δημιουργική.
Κανείς δεν δικαιούται να απολέσει το ευρωπαϊκό εθνικό κεκτημένο της χώρας. Παρά τις εύκολες λύσεις που ακούστηκαν, οι Έλληνες κατανοούν ότι η μόνη ασφαλής οδός προς το μέλλον θα έρθει από τις μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που θα αντιμετωπίσουν τις αιτίες των προβλημάτων. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα για να αλλάξουμε.
Ο αγώνας για την οριστική υπέρβαση της κρίσης ταυτίζεται με τον αγώνα για την αλλαγή της χώρας. Έτσι τιμούμε όσους αγωνίστηκαν για την ανατροπή του χουντικού καθεστώτος, όσους αγωνίστηκαν για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.