«Τίποτα δεν χαρίζεται χωρίς αντίτιμο»Ρούλα Κορομηλά

Tο Yupiii εξασφάλισε αποκλειστικά και σας παρουσιάζει ένα απόσπασμα από τη συνεντευξη που παραχώρησε η Ρούλα Κορομηλά στο Down Town Kύπρου κ τον δημοσιογράφο Aλέξανδρο Πρίφτη.

-Θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό που ασχολήθηκε με την τηλεόραση τη «χρυσή εποχή της», τότε που δίνονταν πολλά χρήματα και υπήρχαν εκπομπές και shows με μεγάλο μπάτζετ;
-Ναι, κάτι παραπάνω από τυχερή! Η τύχη, όμως, για να έρθει κοντά μου πέρασε μέσα από συνθήκες που δημιούργησε ο χαρακτήρας μου. Άποψή μου είναι πως η τύχη αποδίδει μακροπρόθεσμα και μόνο όταν την χειρίζεσαι με σεμνότητα και
δημιουργικότητα. Τώρα, τα μεγάλα μπάτζετ έπονται και σε συνοδεύουν μέχρι ένα σημείο του δρόμου. Προηγούνται άλλα ουσιώδη συστατικά για να επιτευχθεί ο στόχος σου: Ταλέντο,  καινοτομία, ομαδικότητα, ρίσκο, σεβασμός, σεμνότητα, σοβαρότητα στις αποφάσεις, πειθαρχία, αυτοπεποίθηση, διαρκής αναζήτηση, ποτάμια ιδρώτα, θέληση, αντοχές και κάτι που με χαρακτηρίζει: Το ρηξικέλευθο του χαρακτήρα μου…Σαφώς και δεν αποδίδω την επιτυχία  των εκπομπών μου  στις «χρυσές εποχές», στα  υψηλά μπάτζετ και στις «χρυσές»  αμοιβές-που ομολογουμένως υπήρχαν και υπάρχουν. Αυτό είναι η μία ανάγνωση του «φαινομένου» Ρούλα! Αλλά σε κάτι που μοιάζει να το κερδίζεις με την αξία σου, τολμώντας και σχεδιάζοντας ουσιαστικά και ενδιαφέροντα πράγματα προσφοράς και δοτικότητας  προς τον άνθρωπο.

-Αν δεν γινόσουν παρουσιάστρια, τι άλλο θα έκανες; Τι ονειρευόσουν από μικρή;
-Πάλι παρουσιάστρια, νομίζω. Προφανώς αυτό με επέλεξε. Δεν θυμάμαι να σου πω πώς έγινε, αλλά θυμάμαι πως προέκυψε! Είπα ένα μεγάλο «ναι» και δεν το μετάνιωσα ποτέ.

-Τελικά, υφίστανται οι ανθρώπινες σχέσεις, όταν μία συνεργασία σταματάει; Ή οι σχέσεις σταματούν όταν λήξει ένα συμβόλαιο ή όταν τερματιστεί η καθημερινή επαγγελματική επαφή;
-Όλες οι επαγγελματικές σχέσεις κάποτε τελειώνουν. Είναι ένας αριθμός πεπερασμένων κινήσεων με αρχή, μέση και τέλος. Το ζητούμενο είναι η λήξη κάθε συνεργασίας να διέπεται από κανόνες αξιοπρέπειας, δεοντολογίας, ηθικής και σεβασμού-και από τις δυο πλευρές. Και αυτό ισχύει. Και ναι, διατηρούνται και οι φιλικές  σχέσεις!
-Ποια θα είναι τα επόμενα επαγγελματικά σου σχέδια;
-Πολλά και πρωτότυπα! Απλά, δεν είναι η στιγμή της ανακοίνωσής τους ακόμη. Οπωσδήποτε, όμως, θα έχουν να κάνουν με το χώρο στον οποίο ανήκω: Την τηλεόραση.

-Σου στέρησε κάποια πράγματα όλο αυτό που έζησες, όλα αυτά τα χρόνια με την τηλεόραση;
-Τίποτα δεν σου χαρίζεται χωρίς αντίτιμο. Είναι βέβαιο ότι η κάθε καριέρα, ακριβώς όπως και η κάθε σοβαρή κατάσταση, απαιτεί θυσίες. Και θυσία σημαίνει απώλεια. Μετά από απροσμέτρητες ώρες αφοσίωσης και συνέπειας σ αυτό το έργο, είναι  μακρύς ο κατάλογος πραγμάτων ή καταστάσεων που αναλώθηκαν ή χάθηκαν σ αυτή τη διαδρομή, η οποία ομολογουμένως είναι πάντα μοναχική.

-Σκέφτηκες, κάποια στιγμή, μήπως η προσωπική σου ζωή πέρασε σε δεύτερη μοίρα εκείνη την περίοδο;
-Δεν θα είχα «κατακτήσει» τίποτα απ αυτά που  κατάφερα, αν δεν ήταν ο πρώτος και μεγάλος μου έρωτας η δουλειά μου! Οι άλλοι έρωτες, οι συνηθισμένοι, οι ανθρώπινοι, όπως συνηθίζουμε να λέμε, ήταν συνοδοιπόροι μου εκείνες τις συγκεκριμένες ευτυχισμένες στιγμές που συνυπήρξαμε. Μην ξεχνάς αυτοί οι έρωτες είναι στιγμές, ενώ  ό άλλος, είναι για μια ζωή…

-Πόσες φορές κατηγόρησες τον εαυτό σου;
-Σίγουρα ποτέ. Με αγαπώ όσο πιστεύω ότι μου αξίζει. Πάρα πολύ, αλλά σου υπογραμμίζω ότι το ίδιο πολύ αγαπώ τους ανθρώπους-και ίσως αυτό είναι το μυστικό πάνω στο οποίο χτίστηκε η καριέρα μου.

-Τι πιστεύεις ότι χρωστάς σ εσένα;
-Αν χρωστάω κάτι, είναι, ίσως, λίγη περισσότερη ανεμελιά, λίγο περισσότερο ελεύθερο χρόνο, χιούμορ και χαρά. Είδες; Όλα αυτά σε μικρές δόσεις αφού η «υπερβολή» δεν με αντιπροσωπεύει καθόλου.
-Αυτό που έζησες τελικά, έτσι όπως το έζησες, στη ζωή και στην καριέρα σου, ήταν κι αυτό ένα παραμύθι;
-Αυτό που έζησα και ζω είναι η ζωή μου!

-Ο «λύκος», οι «δράκοι» και οι «πρίγκιπες» σου άφησαν πληγές που προσπάθησες να επουλώσεις, αλλά τελικά δεν τα κατάφερες;
-Κατάφερα με τον «λύκο» να είμαστε φίλοι και με τους «δράκους» να είμαστε συγγενείς. Όσο για τις όποιες «πριγκίπισσες», τις βοηθώ να πάρουν το μάθημά τους, το «βάτραχό» τους, το «γοβάκι» τους και οι «μάγισσες» τον καθρέφτη τους…

-Λένε για τους ανθρώπους που πέρασαν ή περνάνε δυσκολίες, ότι στο τέλος γίνονται καλύτεροι άνθρωποι. Αυτό συνέβη και στη δική σου περίπτωση;
-Ας τους να λένε…Για μένα, δεν έχει σημασία όλο αυτό. Το ίδιο αγαπώ. Η διαδρομή είναι που μετράει στη ζωή και αυτό καταγράφεται στο τέλος.

-Αναθεώρησες πράγματα που πίστευες για τη ζωή και τη δουλειά μέσα απ όλα όσα βίωσες; Δηλαδή, πως λειτουργούσες στα 20 σου χρόνια και πως σήμερα;
-Σε διαβεβαιώνω ότι στις βασικές αξίες, στα πιστεύω μου και σε ό,τι θεωρώ αρετές, παραμένω η ίδια. Σίγουρα, όμως, βασικός νόμος της ζωής, είναι στη ροή της, η παροδικότητα. Πολλές φορές, φαίνεται ότι αλλάζουμε γνώμες. Εκ των υστέρων, όμως, το βέβαιο είναι ότι η πρωταρχική μας υλη, αυτή η μαγιά, παραμένει ίδια. Βελτιωνόμαστε ή χειροτερεύουμε ανάλογα με τον κόπο που καταβάλουμε για το πρώτο ή για το δεύτερο.

-Κάθε φορά που κοιτάζεις στον καθρέφτη, τι σκέφτεσαι;
-Όταν κοιτάζω στον καθρέφτη μου, διορθώνω ή απολαμβάνω…(γελάει). Δεν σκέφτομαι!

-Ποιο ήταν το τελευταίο ψέμα που είπες;
-Επάγγελμα λέγεται αυτό! Σε πολύ μικρή ηλικία, λέγοντας ένα ψέμα, μπροστά σε κόσμο, μου κόστισε ακριβά. Μπερδεύτηκα  όταν χρειάστηκε να επαναλάβω την φανταστική ιστορία μου και, πριν φτάσω στο φινάλε, κλαίγοντας γοερά, αποκάλυψα την αλήθεια! Η τιμωρία; Αδιάφοροι οι γονείς μου, κάθε φορά που επιχειρούσα να διηγηθώ κάτι. Σιωπή και παγωνιά…Το ξανακάνεις; Ποτέ! Την αλήθεια, λοιπόν, και ό,τι προκύψει. Έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν ξέρω να λέω ψέματα και αυτό, ευτυχώς, μου έκανε καλό! Ξέρω, όμως, να λέω ωραίες συγκινητικές ή χιουμοριστικές ιστορίες στις οποίες συμμετέχω και γελάω κι εγώ.

-Έχεις παρατηρήσει δικά σου χαρακτηριστικά, σε κάποιο νέο παιδί που βγαίνει τώρα στην τηλεόραση ή σ ένα αρκετά επιτυχημένο παρουσιαστή;
-Έχασα το μέτρημα! Αστειεύομαι…Κοίτα, μπορεί να υπάρχουν και κάποιοι που να με έχουν ξεπεράσει. Αυτό εσείς θα το κρίνετε…

-Μετά από τόσα χρόνια και λαμπερές επιτυχίες στο προσκήνιο, είναι εύκολος ο ρόλος πίσω από τις κάμερες;
-Στο ρόλο μου πίσω από τις κάμερες, εμπράκτως απέδειξα πως με αφορά μόνο η επιτυχής πορεία αρκετών συναδέλφων και συγκεκριμένα όσων βρίσκονταν υπό την επίβλεψη, την στήριξη και την καθοδήγησή μου! Στόχος μου ήταν και είναι η  καθιέρωσή και η επαγγελματική ανέλιξή τους. Το εγχείρημα πέτυχε και σε αυτό θα σταθούμε.

-Σκέφτηκες ποτέ αν έχεις πραγματικούς φίλους στη ζωή σου, Ρούλα;
-Κατ’ εξακολούθηση! Αλλά τελικά οδηγούμαι πάντα στο ίδιο συμπέρασμα: Έχω αγαπημένους φίλους, οι οποίοι με αποδέχονται όπως είμαι.

-Λένε πως ο πραγματικός και απόλυτος έρωτας μία φορά συμβαίνει στη ζωή του ανθρώπου. Φοβάσαι μήπως αυτό που έζησες στο παρελθόν δεν επαναληφθεί, τόσο συνταρακτικά και μοναδικά;
-Η έννοια του απόλυτου έρωτα δεν υφίσταται, παρά μόνο σαν ψευδαίσθηση στα ερωτικά μας. Εξάλλου, είμαι βεβαία ότι  ακολουθεί ο επόμενος, ο καλύτερος έρωτας. Μπορώ να δηλώσω ερωτευμένη και τώρα. Είναι τεράστια η γκάμα των ερώτων μου, άλλωστε.

-Ποιος ήταν ο άντρας της ζωής σου; Μήπως ήταν ο εαυτός σου;
-Όχι βέβαια! Ποτέ και σε καμία περίπτωση. Οι ρόλοι ήταν πάντα διακριτοί. Ο δικός μου, της γυναίκας που χρειάζεται τρυφερότητα, φροντίδα, σεβασμό, ενδιαφέρον, πάθος, στήριξη, χιούμορ και γενναιόδωρες δόσεις αγάπης. Της ευαίσθητης γυναίκας, που δίνει χωρίς να απαιτεί και δεν επαιτεί  όσα της αξίζουν για να αγαπιέται και να ζει ευτυχισμένες στιγμές. Αυτόν το ρόλο προτιμώ, αυτός μου ταιριάζει και αυτόν επιλέγω! Στον άλλο ρόλο, πρωταγωνιστεί ο άντρας. Νομίζω πως οφείλει να αποδώσει τα μέγιστα, χωρίς υποδείξεις, παρεμβατισμούς, σκονάκια και υποβολείς. Μπαίνοντας στο πετσί του ρόλου του, ας τον διαχειριστεί όπως επιθυμεί, αρκεί η ερμηνεία του να κερδίσει θαυμασμό και τη θέση του δίπλα μου.

-Σου λείπει  μια αγκαλιά το βράδυ;
-Όλο το βράδυ; Ε, κι εσύ! Κουραστικό…Να ξέρες πώς  στριφογυρνάω στο κρεβάτι σαν τη σβούρα πέρα δώθε και δεν βολεύομαι συνέχεια στην αγκαλιά του άλλου (γελάει)! Τι κακό κι αυτό…Ειλικρινά, δεν μου λείπει η αγκαλιά! Είναι ζεστή, μεγάλη και ανοιχτή για μένα, όποτε την χρειάζομαι, απλά δεν την εκμεταλλεύομαι και προσέχω να μην την κουράζω.

-Ποιο χαρακτηριστικό ενός άντρα μπορεί να σε «χαλάσει»;
-Πολλά! Το μεταλλαγμένο ύφος του όταν πιάνεται στη φάκα, όταν ανεβαίνουν οι τόνοι, όταν ακολουθούν τσουβάλια με ανώριμες δικαιολογίες και  όρκους…Διασκεδάζω αφάνταστα! Η στιγμή δε της συγνώμης μετά από το show, είναι κορυφαία.  (γέλια). Με χαλάει πολύ ό,τι άτολμο, ανειλικρινές, επιτηδευμένο και αναμενόμενο. Με χαλάει η παντελής έλλειψη χιούμορ, η γκρίνια και η μιζέρια. Με χαλάει η ματαιοδοξία, η πονηριά  και η εμφανής διάθεση βολέματος σε εικονικές καταστάσεις.

-Μέσα στις σχέσεις σου, ο ρόλος της τηλεπερσόνας και όλης αυτής της λάμψης που έχεις, κάλυψε ποτέ την ύπαρξη του εκάστοτε συντρόφου σου;
-Ομολογουμένως, δεν διέκρινα πρόσωπα θαμπά και σκοτεινά. Αντιθέτως, θυμάμαι λαμπερούς και φωτεινούς, τώρα που το λες…Αυτόφωτους! Η λάμψη μου, όπως τη χαρακτηρίζεις, σε καμία περίπτωση ούτε διάθεση αλλά ούτε και πρόθεση είχε να επισκιάσει την ακτινοβολία και την ύπαρξη κανενός! Όσο για τον ρόλο μου ως παρουσιάστρια, τον υποδύομαι και τον περιορίζω μόνο εντός των τηλεοπτικών πλατό. Άλλωστε, γνώριζαν και γνωρίζουν εξ αρχής τι «αγοράζουν»! Εξάλλου,  είναι και μεγάλα παιδιά…

-Πως θα ήθελες να είναι ο μελλοντικός σου σύντροφος; Ποια χαρακτηριστικά θα ήθελες να έχει;
-Ρίχνεις «άδεια»; Εντάξει, λοιπόν, Αλέξανδρέ μου! Να κρατήσει τα χαρακτηριστικά του λέω-έτσι κι αλλιώς δικά του είναι. Ας σκεφτεί σοβαρά και ας αποφασίσει μόνος του, πώς εκείνος θέλει να είναι μαζί μου και ποια από τα χαρακτηριστικά του  επιθυμεί να αναδείξει ή να αποχωριστεί. Διαφορετικά δεν θα έχει καμία τύχη (γελάει). Οι υποδείξεις είναι περιττές! Άντε, ας μην αποχωριστεί και την ελευθερία του, αλλά ας της δώσει νόημα.

yupiii.gr/