Κατά τη διάρκεια των πιο κρίσιμων εκλογών στην ιστορία της χώρας [της
αρχαίας συμπεριλαμβανομένης] τον περασμένο Ιούνιο, τότε λοιπόν που υπήρχε η δυνατότητα μιας αιφνιδιαστικής και αναίμακτης ανατροπής, είχα προτείνει μέσω του επαναληπτικού μου ημερολογίου, την έκτακτη και προσωρινή είσοδο των αντιμνημονιακών κομμάτων στο όχημα του συριζα. Η παραίνεση μου ήταν αγωνιώδης και το σκεπτικό της το εξής:
Μπείτε ρε παιδιά στο όχημα, διεισδύστε στο οχυρό, υλοποιείστε ένα βασικό
σχέδιο πέντε-δέκα κοινών σημείων που να άπτεται της ικανοποίησης των
πιο άμεσων, γενικών και αντικειμενικών αιτημάτων, εδραιώστε έπειτα την απλή αναλογική και μετά σχηματίστε ανεξάρτητες κοινοβουλευτικές ομάδες μέχρι τις επόμενες εκλογές. Η απλή αναλογική θα σας δώσει την ευκαιρία και να εισέρχεστε στη βουλή συνεχώς και να διατηρήσετε την θεμιτή πολιτική σας ανεξαρτησία και να διασφαλίσετε την αντιμνημονιακή πορεία της χώρας και, προεξαρχόντως, να συμβάλλετε στην ιστορική ανατροπή του μνημονίου δημιουργώντας ένα υπέροχο ιδιόνιο.
Η παραίνεση αφορούσε τους οικολόγους, το επάμ, την ανταρσυα, την Κατσέλη, το κκε και φυσικά τους ανελλ και η σειρά αναφοράς είναι τυχαία. Επρόκειτο για μια άγρια και ατελέσφορη φαντασίωση.
Οι δυνάμεις του μνημονίου ανησύχησαν λίγο αλλά άντεξαν, οι αναπόφευκτες συσπειρωτικές τάσεις σχεδόν εκμηδένισαν τα μικρότερα κόμματα [η φυσική επιλογή ισχύει και στην πολιτική], ο συριζα κατέληξε να είναι, είτε ο στόχος λυσσαλέων επιθέσεων άπ'τους πάντες, μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς [με την αιχμή του δόρατος των επιθέσεων να είναι το κκε-αν δεν το θυμάστε βάλτε και δείτε τα βίντεο των τηλεοπτικών συζητήσεων] είτε, ο δέκτης πολύ-μα πάρα πολύ-εξειδικευμένων αρνήσεων συνεργασίας που, εκτός από σύγχυση, δημιούργησαν οχληρές υποψίες ακόμα και στους αγαθότερους και ήταν, αν μη τι άλλο, τουλάχιστον άκαιρες.
Το αποκορύφωμα αυτών των αρνήσεων, κατά τη γνώμη μου, ήταν οι περισσότερες διευκρινήσεις που ζήτησε η κ. Κοντούλη, που με εξέπληξε, παρότι γνώριζα τους πολιτικούς δεσμούς του κόμματος με έναν απ'τους μεγαλύτερους πολιτικούς αριβίστες της Ευρώπης, τον μεσιέ κον-πετίτ. Ομοιώς με εξέπληξε και η άρνηση του Μίκη αλλά δεν είναι της ώρας η ανάλυση της. Έκλεισα εκείνο το κείμενο με την πικρόχολη διαπίστωση... "ξανανίκησαν οι χαμένοι... " .
Από τότε μέχρι σήμερα, πρέπει να εχουν δημιουργηθεί τουλάχιστον καμιά δεκαριά καινούρια πολιτικά σχήματα και το όλο πράγμα έχει αρχίσει να γίνεται κωμικοτραγικό, θυμίζοντας τις διάφορες εξουσιαστικές φατρίες των φυλακών που ανταγωνίζονται για επιρροή...
Λίγο μετά τις εκλογές κι ενώ η κυβέρνηση άρχισε τις απανωτές [και αναμενόμενες] επιθέσεις στα δικαιώματα, τη νοημοσύνη και τα πορτοφόλια των πολιτών, άρχισα να σκέφτομαι μήπως θα ήταν καλύτερα ο συριζα να κινιόταν για να υπερκεράσει όλες τις υπόλοιπες αντιμνημονιακές δυνάμεις και να τις εξαφανίσει πολιτικά.
Μη το πάρετε προσωπικά όσοι τις προτιμάτε: ο λόγος που το σκεφτόμουν αυτό ήταν προκειμένου να υπάρξει ένα μεστό αντιμνημονιακό αποτέλεσμα. Ήμουν όμως τσαντισμένος και η διορατική σκέψη δεν ευδοκιμεί εκεί που καλλιεργείται η οργή.
Σκέφτηκα λοιπόν:
Γιατί να αναλάβει μόνος του ο συριζα αυτόν τον τόσο δύσκολο αγώνα; Για να τον ''σταυρώσουν''; Και τι θα ακολουθήσει αν καταρρεύσει; Οι φασίστες. Θυμόμουν τι άκουσε ο συριζα πριν τις εκλογές [εντός και εκτός χώρας] και μόλις προσπάθησα να φανταστώ τι είχε ν'ακούσει στην περίπτωση που γινόταν κυβέρνηση, αηδίασα. Επίσης σκέφτηκα ότι στα άλλα αντιμνημονιακά κόμματα υπάρχει πληθώρα ικανών προσώπων και πληθώρα καλών ιδεών.
Οπότε... γιατί να τις αποκλείσουμε απ'το παιχνίδι; Κάτι τέτοιο θα ήταν παράλογο. Όχι λοιπόν, να τις βάλουμε στο παιχνίδι-ιδίως αν ο αντικειμενικός μας σκοπός είναι ο εκδημοκρατισμός του πολιτεύματος, η ανακοπή της καταστροφής και η έναρξη της προόδου.
Σκέφτηκα μετά: Η αποχή ειναι κοντά στα 3 εκατομμύρια. Τι σημαίνει αυτό; Πολλά και διάφορα που χρήζουν ξεχωριστής ανάλυσης αλλά και πως έχουν ήδη ξεκινήσει οι πολιτικές διεργασίες είτε για την εμφάνιση νέων παπαδόπουλων και ιωαννίδιδων [η Κρήτη είναι στρατηγικά υπερπολύτιμη και το πραγματικό ανατολικό ζήτημα εξακολουθεί να ισχύει-αν πιάνετε τι εννοώ] είτε για την εμφάνιση ενός ντόπιου μπερλουσκονί διότι η ειρωνεία είναι πράγματι πολυ σκληρή για να πεθάνει.
Είπα λοιπόν: να βάλουμε και όλους τους πολίτες στο παιχνίδι των αποφάσεων. Δημοψηφίσματα. Πανεθνικά και τοπικά. Με μέτρο στην αρχή και παράλληλη αντιμνημονιακή πολυσυνθετική διακυβέρνηση μέχρι να αρχίσει να δουλεύει καλά το νέο σύστημα που θα προετοιμάσει ακόμα πιο διαλεκτικές καταστάσεις και την περιλάλητη άμεση δημοκρατία.
Θα μου ήταν πολύ εύκολο να προτείνω σε όσους εξαθλιώνονται να... κάνουν ότι νομίζουν για να αποφύγουν το μέλλον που τους σχεδιάζουν. Αλλά η ζωή δεν είναι ταινία του χόλιγουντ και κανείς δεν είναι πραγματικά έτοιμος να ζήσει αυτό το σενάριο, αυτό το ξέσπασμα της βίας των απεγνωσμένων που θα ξεπεράσει την φαντασία μας. Θα μου ήταν προσέτι πολύ εύκολο να προτείνω... εξέγερση. Έχω υπηρετήσει στις ειδικές δυνάμεις και θα μπορούσα να πλειοδοτήσω άνετα σε αυτά τα ζητήματα.
Ποιός όμως θα ευνοηθεί απ'την καραμπόλα; θα υπάρξει αντιμνημονιακό αποτέλεσμα; Πόσο πιθανή είναι η έναρξη μιας ακόμα εμφύλιας διαμάχης; Μπορούμε να ανατρέψουμε την σημερινή πολιτική αποφεύγοντας την αιματοχυσία;
Φίλοι μου, δεν είναι η ώρα των εφηβικών λεονταρισμών. Δεν είναι η ώρα για κινήσεις απελπισίας. Ο αντίπαλος είναι σκληρός, μακιαβελικός, με διεθνείς συμμαχίες και δεν σκοπεύει να σταματήσει. Δεν πρέπει οι φτωχοί ν'αλληλοξεκοιλιαστούν για άλλη μια φορά ενόσω οι πλούσιοι με τα παιδία τους και τα εγγόνια τους θα κάνουν πάρτι στις βίλες τους, ή στις βίλες τους στο εξωτερικό.
Η δράση μας πρέπει να είναι συνδιαστική. Ξαναπροτείνω λοιπόν όσα πρότεινα κατά τη διάρκεια της προηγούμενης εκλογικής αναμέτρησης με την προσθήκη της ψηφιδωτής αντικατάστασης δομών με τη χρήση του πολιτικού μηχανισμού της δημοψηφισματικής δημοκρατίας απλής αναλογικής.
Πάντα μαζί σας [όσο είστε ωραίοι και διαλεκτικοί τύποι]
Σωτήρης Ανέστης
Πηγή: - RAMNOUSIA