Δεν συνειδητοποιούμε πάντοτε πόσο βαθειά έχει χαραχτεί στην πολιτική ζωή –και στην κοινωνία– η διάκριση μνημόνια /αντίθεση προς τα μνημόνια. Η εμφάνιση στο πολιτικό προσκήνιο του κ. Στ. Θεοδωράκη και της κίνησής του μας δίνει την ευκαιρία να το συνειδητοποιήσουμε.
Έδωσε χθες στη δημοσιότητα τα ονόματα των στενών συνεργατών του και, παρότι διεκδικεί ρόλο ανανέωσης του πολιτικού σκηνικού και της πολιτικής ζωής, στον κατάλογο αυτό αδυνατεί κάποιος να διακρίνει αντιπάλους της πολιτικής των μνημονίων.
Αν και συναντούμε κάθε καρυδιάς καρύδι, από τη Βάσω Κιντή ως τον Νίκο Μαραντζίδη και από τον Τάσο Τέλογλου ως τον Γ. Μαυρωτάς, έναντι της πολιτικής των μνημονίων η στάση είναι κοινή. Το πολύ πολύ να κινείται μεταξύ της αποδοχής τους ως αναγκαίων και της θεωρίας ότι, αν δεν μας τα είχαν υποδείξει άλλοι, θα έπρεπε να τα είχαμε επινοήσει εμείς οι ίδιοι.
Πίσω από το φρέσκο πρόσωπο που επιχειρείται να προβληθεί πάνω στο έδαφος της κυρίαρχης ως τώρα πολιτικής, υπάρχει η αποσιώπηση του ουσιαστικού πολιτικού ζητήματος: χρειάζεται ή όχι ανατροπή της πολιτικής των περικοπών, των ιδιωτικοποιήσεων, της κατάργησης του κοινωνικού κράτους, της ύφεσης, της ανεργίας, της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων;
Ο κ. Στ. Θεοδωράκης, πάντως, μας είχε προειδοποιήσει. Στην πρώτη του κιόλας εμφάνιση στα «Νέα» ως επικεφαλής πολιτικής κίνησης, το όραμα που περιέγραψε ήταν το όραμα της συνεργασίας Κ. Καραμανλή και Γ. Παπανδρέου για τη σωτηρία της χώρας.
Γι’ αυτό βρήκε να τους ψέξει ως… νέους και ευέλπιδες πολιτικούς. Δεν τον απασχόλησε, άραγε, το γεγονός ότι, για να υπάρξει οποιαδήποτε συνεργασία, χρειάζεται οπωσδήποτε η απαραίτητη κοινή πολιτική βάση;
Εκείνο που ξεχνάει, βέβαια, είναι ότι το όραμά του έχει γίνει εδώ και χρόνια πραγματικότητα. Μπορεί να μην υλοποιήθηκε από τον Κώστα και τον Γιώργο, αλλά από τον Αντώνη και τον Βαγγέλη, ωστόσο η κοινή βάση έχει ήδη βρεθεί. Δεν περίμεναν να τη φέρει το Ποτάμι.
Τις συνέπειες αυτής της πραγματικότητας ήδη τις βιώνουμε – και φαίνεται ότι θα μας βαρύνουν για πολύ ακόμα, κι όταν θα έχουμε καταφέρει να στρίψουμε ως λαός το τιμόνι και να επιχειρήσουμε να εφαρμόσουμε μια πολιτική στον αντίποδα της μνημονιακής.
Χ. Γεωργούλας - epohi.gr