Οι χρόνιες ασθένειες της αρχομανίας, του κυβερνητισμού, της νομής εξουσίας και της παρέας με την… κακή έννοια κυριαρχούν στο ΠΑΣΟΚ την επομένη των ευρωεκλογών.
Το γεγονός ότι το κόμμα τους σώθηκε την ύστατη στιγμή με τα παρακάλια και τους εκβιασμούς στο εκλογικό σώμα προφανώς βάζει κάτω από το χαλί τα προβλήματα που το έφεραν από κόμμα εξουσίας της τάξης του 40% σε κόμμα μπαλαντέρ. Δεν τους διδάσκει και δεν τους παραδειγματίζει.
Οι δημόσιες δηλώσεις τους δείχνουν ότι το μήνυμα των εκλογών που έλαβαν μάλλον απέχει από αυτό που τους έστειλε ο...
Ελληνικός λαός.
Αρχικά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος ο οποίος πράγματι έριξε μια ζαριά που του έσωσε πρόσκαιρα τουλάχιστον την παρτίδα, βγήκε το ίδιο βράδυ των ευρωεκλογών και εξήγγειλε ιδρυτικό συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης αιφνιδιάζοντας τα στελέχη του κόμματός του που στα τηλεοπτικά πάνελ προσπαθούσαν να εξηγήσουν τι ακριβώς εννοεί, χωρίς όμως οι ίδιοι να το γνωρίζουν. Όχι μόνον δεν τους ρώτησε, αλλά και δεν τους ενημέρωσε.
Αρχηγίσκοι, ομαδάρχες φύλαρχοι
Και από εκείνη τη στιγμή, μέσα σε μία μόλις εβδομάδα ο κάθε αρχηγίσκος, ομαδάρχης και φύλαρχος καταθέτει τη δική του άποψη, δημόσια ατεκμηρίωτα και αποσπασματικά.
Για παράδειγμα, το πρωί της Δευτέρας, ο πάλαι ποτέ κραταιός Κώστας Σκανδαλίδης που σήμερα στηρίζει οπισθοφυλακές χωρίς περιεχόμενο, με άρθρο του στην εφημερίδα τα Νέα πρότεινε να συνεργαστεί το ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Συγκεκριμένα, ζήτησε να «διακηρύξει το ΠΑΣΟΚ το οριστικό τέλος του ιστορικού του συμβιβασμού με τη δεξιά στις ερχόμενες εκλογές. Να ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με όλες τις δυνάμεις του χώρου, συμπεριλαμβανομένων των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ».
Δηλαδή, κατά την άποψή του το ΠΑΣΟΚ έως τις εκλογές θα ψηφίζει νόμους για την εφαρμογή των υποχρεώσεων της χώρας απέναντι στους δανειστές και μετά, αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτο κόμμα να γυρίσει τον διακόπτη, να αλλάξει μάσκα και να δηλώσει «παρών» στα νέα… αφεντικά.
Το γεγονός ότι το κόμμα τους σώθηκε την ύστατη στιγμή με τα παρακάλια και τους εκβιασμούς στο εκλογικό σώμα προφανώς βάζει κάτω από το χαλί τα προβλήματα που το έφεραν από κόμμα εξουσίας της τάξης του 40% σε κόμμα μπαλαντέρ. Δεν τους διδάσκει και δεν τους παραδειγματίζει.
Οι δημόσιες δηλώσεις τους δείχνουν ότι το μήνυμα των εκλογών που έλαβαν μάλλον απέχει από αυτό που τους έστειλε ο...
Ελληνικός λαός.
Αρχικά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος ο οποίος πράγματι έριξε μια ζαριά που του έσωσε πρόσκαιρα τουλάχιστον την παρτίδα, βγήκε το ίδιο βράδυ των ευρωεκλογών και εξήγγειλε ιδρυτικό συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης αιφνιδιάζοντας τα στελέχη του κόμματός του που στα τηλεοπτικά πάνελ προσπαθούσαν να εξηγήσουν τι ακριβώς εννοεί, χωρίς όμως οι ίδιοι να το γνωρίζουν. Όχι μόνον δεν τους ρώτησε, αλλά και δεν τους ενημέρωσε.
Αρχηγίσκοι, ομαδάρχες φύλαρχοι
Και από εκείνη τη στιγμή, μέσα σε μία μόλις εβδομάδα ο κάθε αρχηγίσκος, ομαδάρχης και φύλαρχος καταθέτει τη δική του άποψη, δημόσια ατεκμηρίωτα και αποσπασματικά.
Για παράδειγμα, το πρωί της Δευτέρας, ο πάλαι ποτέ κραταιός Κώστας Σκανδαλίδης που σήμερα στηρίζει οπισθοφυλακές χωρίς περιεχόμενο, με άρθρο του στην εφημερίδα τα Νέα πρότεινε να συνεργαστεί το ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Συγκεκριμένα, ζήτησε να «διακηρύξει το ΠΑΣΟΚ το οριστικό τέλος του ιστορικού του συμβιβασμού με τη δεξιά στις ερχόμενες εκλογές. Να ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με όλες τις δυνάμεις του χώρου, συμπεριλαμβανομένων των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ».
Δηλαδή, κατά την άποψή του το ΠΑΣΟΚ έως τις εκλογές θα ψηφίζει νόμους για την εφαρμογή των υποχρεώσεων της χώρας απέναντι στους δανειστές και μετά, αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτο κόμμα να γυρίσει τον διακόπτη, να αλλάξει μάσκα και να δηλώσει «παρών» στα νέα… αφεντικά.
Ο γραμματέας που θέλει να γίνει Τσίπρας
Ένα άλλο παράδειγμα αποτελεί ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ και ευρωβουλευτής –πλέον- Νίκος Ανδρουλάκης ο οποίος μιλώντας στον ΒΗΜΑ Fm διατήρησε προφανώς ηθελημένα μια ομιχλώδη κατάσταση σε σχέση με τις προσωπικές του επιλογές.
Στη Χαριλάου Τρικούπη γνωρίζουν όλοι πως ο βασικός του στόχος είναι να γίνει ο Τσίπρας της κεντροαριστεράς. Τον ρώτησαν λοιπόν αν θα πάει στις Βρυξέλλες παραιτούμενος από το κόμμα και δεν απάντησε. Ούτε όμως και για το ακριβώς αντίθετο. Το μόνο που έκανε είναι να… αποθεώσει τον εαυτό του: «Θέλω, όμως, να ξέρουν και τα μέλη και στελέχη του ΠΑΣΟΚ ότι πήρα μια απόφαση να στηρίξω το κόμμα σε μια κρίσιμη στιγμή και δεν θυμάμαι να υπάρχει προηγούμενο εν ενεργεία γραμματέα που να πηγαίνει στο σταυρό σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή».
Μάλιστα, δεν αισθάνθηκε καμία αναστολή στο να υποσκάψει τον πρόεδρό του λέγοντας μεταξύ άλλων: «Έχει γίνει μια εξαγγελία ότι θα συνεδριάσουν τα θεσμικά όργανα του ΠΑΣΟΚ και να δούμε τι ακριβώς είναι αυτό που έχει προαναγγείλει ο πρόεδρος. Το θέμα της Κεντροαριστεράς δεν είναι καλσόν, να το τραβάει ο ένας από εδώ και ο άλλος από εκεί και στο τέλος να είναι μια σούπα που οδηγεί σε μια νεοφιλελεύθερη ατζέντα. Πρέπει να δομηθεί ένας πολιτικός, προγραμματικός λόγος και εκεί πιστεύω ότι μπορεί να συμβάλλει πολύ η ΔΗΜΑΡ, ώστε να μπορέσει να έχει συγκεκριμένες αιχμές για το πώς η χώρα θα σταθεί στα πόδια της μετά το Μνημόνιο».
Η πορφυρογέννητη Φώφη
Στο ίδιο μήκος κύματος είχε κινηθεί χθες και η κυρία Φώφη Γεννηματά η οποία πιστεύει εδώ και καιρό ότι θα είναι η επόμενη αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Το πιστεύει μάλιστα καθώς διάφοροι μεγαλόσχημοι μέσα στο κόμμα την ενθαρρύνουν και της υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια για την μετά Βενιζέλο εποχή.
Βγήκε λοιπόν η κυρία Γεννηματά και ανακοίνωσε ως πορφυρογέννητη διάδοχος ότι δεν την ικανοποιεί το 8% της Ελιάς και ότι θέλει πολύ περισσότερο. Δηλαδή, υποστηρίζει κάτω από τις γραμμές ότι αν ήταν αυτή το ΠΑΣΟΚ, ως ΠΑΣΟΚ και όχι ως «πατέ» τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Και μετά πήρε τον κ. Βενιζέλο τηλέφωνο να τον ρωτήσει αν θα είναι υπουργός.
Και στο βάθος όλων αυτών ο Γιώργος Παπανδρέου που ζει με το όνειρο της εκδίκησης και της αναγνώρισης της μεγάλης αδικίας που του έγινε καθώς του χρέωσαν όλα τα κακά του κόσμου (μνημόνια), τον έριξαν πριν προλάβει να εφαρμόσει έστω και μία διάταξή τους και μετά τα εφήρμοσαν από κοινού οι δύο άσπονδοι φίλοι του υπό την μπαγκέτα της Άνγκελας Μέρκελ.
Περιμένει λοιπόν. Δοκιμάζει. Κάνει ένα βήμα μπρος και ένα πίσω σαν πλέι μέικερ που ψάχνει στο κέντρο του γηπέδου τη χαραμάδα στην άμυνα του αντιπάλου είτε για να κάνει μπάσιμο, είτε για να κάνει ασίστ.
Πολλοί τα καταφέρνουν, υπάρχει όμως και το ενδεχόμενο να τους μείνει η μπάλα στα χέρια αν λήξει ο χρόνος των 24 δευτερολέπτων.
Το καλοκαίρι αναμένεται να είναι μακρύ και ζεστό.
[koolnews]
Μέσω "lougantina"