Στις 24 Ιουνίου, οι γυναίκες λιάζανε τα νυφικά τους ρούχα, τα νυφαδιακά τους.
Χαρακτηριστικό και πανάρχαιο έθιμο, που διατηρείται και στις μέρες μας, ήταν να
ανάβουν φωτιές έξω από τα σπίτια και να πηδάνε από πάνω για να διώξουν τα κακά
και να έχουν υγεία. Το πιο σημαντικό έθιμο εκείνων των ημερών ήταν αυτό του
Κλήδονα.
Τη νύχτα της 23ης Ιουνίου, όλες οι ανύπαντρες κοπέλες
έβαζαν σε ένα πήλινο δοχείο από ένα προσωπικό τους κόσμημα. Έδιναν το δοχείο σε
ένα πρωτότοκο παιδί το οποίο το γέμιζε νερό από επτά διαφορετικά πηγάδια. Το
νερό το έλεγαν αμίλητο, γιατί αυτός που γέμιζε το δοχείο δεν έπρεπε να μιλήσει
σε κανένα σε όλη τη διαδρομή.
Την επόμενη μέρα, συγκεντρώνονταν τα κορίτσια γύρω από το
δοχείο που κρατούσε μια παντρεμένη γυναίκα και έλεγε... Σε πρωτικάρ’ κορίτζ’,
χάλα καλορίζικος και έβγαλ’ το ριζικό
σου. Την ώρα που κάθε κοπέλα έβγαζε από το δοχείο ένα κόσμημα, η άλλη έλεγε ένα
δίστιχο που αντιστοιχούσε στην κοπέλα στην οποία ανήκε το κόσμημα και που ήταν
σχετικό με το γάμο, τον αρραβώνα, τον έρωτα, το ταξίδι κλπ.
Πηγή:
εφημ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ,