Ἡ Ἀριστερὰ στὴν πατρίδα μας, μετὰ καὶ τὴν ψήφιση τοῦ ἐγκληματικοῦ ἀσφαλιστικοῦ πολυνομοσχεδίου, και προ της ψήφισης του "δικού της Μνημονίου, πέταξε ἀπὸ πάνω της διὰ παντὸς τὸ προσωπεῖο τῆς κοινωνικῆς εὐαισθησίας, τῆς ἀλληλεγγύης καὶ τῶν ἄλλων, πολυπληθῶν ἀλογόμυγων, μὲ τὶς ὁποῖες τσιμπᾶ καὶ δαγκώνει τὸ σώμα τῆς Ἑλλάδος ἐδῶ καὶ δεκαετίες.
Πολλοὶ ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ ἀριστερὰ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ δὲν εἶναι ἡ πραγματικὴ ἀριστερά.
Τεράστια πλάνη!
Δυστυχῶς γιὰ κάποιους, αὐτὴ εἶναι ἀριστερά.
Ἡ νεότερη ἑλληνικὴ ἱστορία βρίθει ἀποδείξεων γιὰ τὸ ποιόν τῆς ἀριστερᾶς.
Ἡ προδοσία, ὁ δοσιλογισμός, ἡ ἀρνησιπατρία, ἡ ἀθεΐα, οἱ τραμπουκισμοί, ἡ ἰδεολογικὴ τρομοκρατία, ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι προνόμια τοῦ κόκκινου καὶ ρὸζ φασισμοῦ.
Καὶ σὲ αὐτὰ νὰ προσθέσουμε καὶ τὴν συμπόρευση μὲ τὴν, ἐπίσης ἀνθελληνικὴ Δεξιά, στὸν δρόμο τῆς ὁλοκληρωτικῆς ὑποδούλωσης τοῦ ἔθνους κάτω ἀπὸ τὴν μπότα τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Παρ’ ὅτι ἡ ἀριστερὰ δὲν κυβέρνησε ποτὲ τὴν Ἑλλάδα, παρὰ μόνο ἐπὶ ΣΥΡΙΖΑ, ἐν τοῦτοις τὴν κυβέρνησε σκιωδῶς.
Ὅλες οἱ κυβερνήσεις, δεξιὲς καὶ σοσιαλιστικές, ἔδωσαν γῆ καὶ ὕδωρ στὴν κόκκινη ἰδεολογικὴ σαπίλα.
Ἔδωσαν τόση ἐλευθερία κινήσεων, ποὺ τελικῶς αὐτὴ ἡ σαπίλα κατέκλυσε τοὺς ἐγκεφάλους τῆς πλειοψηφίας τῶν ἰδεολογικῶν ἀντιπάλων.
Ἔτσι, οἱ δεξιοὶ κατήντησαν ἀριστερο-δεξιοὶ καὶ οἱ σοσιαλιστὲς, ἀφοῦ ἀπώλεσαν τὴν χρυσὴ κότα ποὺ τὴν ἔλεγαν ΠΑΣΟΚ, προσχώρησαν στὸν ΣΥΡΙΖΑ.
Ἡ δικτατορία
τοῦ Γ.
Παπαδόπουλου καὶ ὁ διωγμὸς ποὺ ὑπέστη ἡ κομμουνιστικὴ ἀσθένεια, θυματοποίησε τὰ ἀριστερὰ κινήματα ( ΚΚΕ, Μαοΐκοὶ, Ρῆγας Φεραῖος, κ.ἄ. ), τὰ ὁποῖα μὲ τὴν ἔλευση τοῦ Κων. Καραμανλῆ στὴν ἐξουσία καὶ τὴν νομιμοποίηση τοῦ ΚΚΕ, ἄρχισαν νὰ ἐξαπολύουν τὴν ἐκδικητική τους μανία.
Ξεκίνησαν ἕναν πόλεμο χαμηλῆς τάσης, μὲ κύριο σκοπὸ τὴν ἄλωση ὅλων τῶν δραστηριοτήτων τῆς κοινωνικῆς ζωής.
Σχολεῖα, Πανεπιστήμια, Μουσική, Θέατρο,
Ραδιοτηλεόραση πέρασαν στὸν ἰδεολογικὸ ἔλεγχο τῆς ἀνθελληνικῆς ἀριστερᾶς, μὲ τὴν ἀνοχὴ τῆς ἐξ ἵσου προδοτικῆς ψευδο-δεξιᾶς.
Αὐτὸς ὁ ἔλεγχος διαρκεῖ ὣς τῖς μέρες μας.
Καταλήψεις πανεπιστημιακῶν αἰθουσῶν καὶ ἰδεολογικὴ τρομοκρατία, θολοκουλτούρα, μουσικὸ μονοπώλιο (ἂν δὲν ἔχεις διαπιστευτήρια ἀριστεροσύνης δὲν γίνεσαι δεκτὸς στὴν κλίκα ), κλπ.
Ὁ Ἀ. Παπανδρέου ἀφουγκράστηκε καὶ ἐν συνεχείᾳ ἐκμεταλλεύτηκε τὶς ὑφέρπουσες ἀριστερὲς τάσεις. Χρησιμοποίησε, ἐν πολλοὶς τὰ συνθήματα τῆς ἀριστερᾶς γιὰ νὰ τὴν ἀποψιλώσει ἐκλογικῶς, ἀλλὰ αὐτὸ ἦταν τὸ μοιραῖο λάθος·
Οἱ ἰδεοληψίες τῆς ἀριστερᾶς, ὡς μεταδοτικὸς ἰός, ἐμόλυναν τὸ μεγαλύτερο τμῆμα τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος καὶ κατ’ ἐπέκταση τῆς ἴδιας τῆς κοινωνίας.
Ἡ ἀριστεροσύνη, σταδιακῶς, μετετράπη σὲ μόδα καὶ κάθε τι ποὺ παρέπεμπε σὲ Ἑλλάδα καὶ Ἔθνος ἦταν ἄξιο γελοιοποιήσεως καὶ κατακρίσεως.
Ἡ κύβερνηση τοῦ Κων. Μητσοτάκη ποὺ ἀκολούθησε τὴν πράσινη λαίλαπα τοῦ ΠΑΣΟΚ, προσπάθησε νὰ ἐφαρμόσει τὴν νεοφιλελεύθερη πολιτική της,
χρησιμοποιώντας καὶ τὸ ΚΚΕ τοῦ Χ. Φλωράκη, κατὰ τὴν περίοδο τῆς Οἰκουμενικῆς.
Ὅμως, οἱ βουτυρομπεμπέδες τῆς Δεξιᾶς δὲν εἴχαν ἀντιληφθεῖ τὸ μέγεθος τοῦ κόκκινου παρακράτους ποὺ εἶχε καλύψει σὰν βλέννα ὅλον τὸν Δημόσιο τομέα.
Τὴν ἀριστεροσύνη τοῦ «συνδικαλιστικοῦ» κινήματος τὴν ἔνιωσαν στὸ πετσί τους, ὅταν τόλμησαν νὰ ἰδιωτικοποιήσουν τὰ Μαζικὰ Μἐσα Μεταφορᾶς.
Ὅταν οἱ – ἀλήστου μνήμης – Σταμουλοκολλάδες
ξεβράκωναν καὶ ἔσερναν στοὺς δρόμους τῆς Ὁμονοίας τοὺς ὁδηγούς τοῦ νέου ἰδιωτικοῦ φορέα. Ἦταν θέμα χρόνου νὰ καταρρεύσει ἡ κυβέρνηση Μητσοτάκη καὶ αὐτὸ ἐπετεύχθη μὲ τὴν ἀποστασία Σαμαρᾶ.
Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Ἀ. Παπανδρέου, ὁ Σημίτης ἀκολούθησε τὸν κίβδηλο δρόμο τοῦ «ἐκσυγχρονισμοῦ».
Ἡ ἀριστεροσύνη ὅμως δὲν ἐκσυγχρονίστηκε· συνέχισε νὰ κατατρώγει τὰ σωθικὰ τῆς πατρίδος.
Μεγάλη πλειοψηφία τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ – ἀφοῦ προηγουμένως εἶχε ἀπωλέσει τὴν ψυχή της – ἐστράφη στὸν ἄκρατο καταναλωτισμό, στὴν μαλθακότητα, στὰ Χρηματιστήρια, στὴν πολυτέλεια, στὰ διακοποδάνεια καὶ στὰ ἑορτοδάνεια.
Ὁ Καραμανλῆς ὁ νεότερος, βίωσε κι αὐτὸς τὴν ἐπαναστατική γυμναστικὴ τοῦ ἀριστεροῦ παρακράτους, μὲ τὰ νεότερα Δεκεμβριανὰ τοῦ 2008, μὲ ἀφορμὴ τὸν φόνο ἑνὸς ἔφηβου ψευτοἐπαναστάτη, τοῦ Γρηγορόπουλου, ἀπὸ τὶς σφαῖρες ἕνὸς ἄνεγκέφαλου ὑπερασπιστῆ τοῦ νόμου.
Τὸ κάψιμο τοῦ κέντρου τῆς Ἀθήνας ἀπὸ ἀριστεροὺς, παρακρατικοὺς καὶ ἀλλοδαπούς ἦταν μιὰ τραγικὴ ἀπόδειξη γιὰ τὸ ποιὸς κάνει κουμάντο στὰ μετόπισθεν τῆς κοινωνίας καὶ μὲ τὴν σιωπηρή ἀνοχή αὐτῆς.
Ἡ ἔλευση τοῦ Γ. Παπανδρέου στὴν ἐξουσία, σηματοδότησε τὴν νέα ἐποχή τῶν Μνημονίων.
Εἶχε ἔρθει ἡ ὥρα νὰ σκάσει γιὰ τὰ καλὰ ἡ φούσκα τῆς ἐπίπλαστης οἰκονομικῆς εὐμάρειας στὰ μούτρα ὅλων τῶν Ἑλλήνων.
Εἶχε ἔρθει ἡ ὥρα τῆς νεμέσεως γιὰ τὴν ἠθική, ἀξιακὴ, διαπροσωπικὴ κατάπτωση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ποὺ καλλιεργήθηκε δεκαετίες πρίν καὶ τὴν ἀπομάκρυνσή του ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθόδοξης πίστης.
Σήμερα, ἡ σαπίλα ποὺ κυριαρχοῦσε στὴν δημόσια καὶ κοινωνικὴ ζωὴ τῶν Ἑλλήνων, ἐκείνη ἡ ἀνθελληνικὴ ἰδεολογικὴ σαπίλα τῆς ἀριστερᾶς ποὺ εἶχε φθείρει τὶς συνειδἠσεις τους, πῆρε τὰ ἡνία τῆς ἐξουσίας καὶ μοιραίως ἀποκάλυψε τὸ ἀποκρουστικό της πρόσωπο.
Οἱ μάσκες τοῦ ἀνθρωπισμοῦ, τῆς ἀλληλεγγύης, τῆς οἰκολογίας, τοῦ ἀντιεξουσιαστικοῦ ἀγώνα καὶ τῆς κοινωνικῆς δικαιοσύνης κατέπεσαν.
Μόνο ὁ ἀντιρατσισμός τῆς ἀριστερᾶς βρῆκε πρόσφορο ἔδαφος στὰ πρόσωπα τῶν λαθρομεταναστῶν καὶ ἐξελίχθηκε σὲ ρατσισμὸ στὰ πρόσωπα τῶν Ἑλλἠνων.
Ἡ ἀριστερὰ βρῆκε ἐπιτέλους τὸν ἱστορικό της προορισμό·
Τὴν διάλυση τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ καὶ τοῦ ἐθνικοῦ κορμοῦ, τὴν ἴδρυση νἐου προλεταριάτου, τὴν πιστὴ ἐφαρμογὴ τῶν νεοταξικῶν ἐντολῶν καὶ τὸν σφικτό ἐναγκαλισμὸ μὲ τὸν διεθνὴ σιωνισμό.
Ἄλλως τε αὐτὸς ἦταν ὁ γεννήτορας τοῦ κόκκινου βδελύγματος…
