Κώστας Ναξάκης
Από συστάσεως του Νεοελληνικού Κράτους στο Πασαλιμάνι (Zέα),
εμφανίστηκαν τα πρώτα οργανωμένα θαλάσσια λουτρά. Eκεί συγκροτήθηκε η
πρώτη ελληνική «πλαζ» το 1840. Το υπουργείο λαϊκής κουλτούρας που
ιδρύθηκε το 1925 στην Ιταλία, υιοθέτησε την έκφραση «Τα θαλάσσια λουτρά
του λαού». Στην προηγούμενη οικονομική κρίση, στις αρχές της δεκαετίας
του 1930, ο νεοσύστατος ΕΟΤ φρόντισε για την μείωση των κομίστρων των
λεωφορείων για τους λουόμενους του Σαββατοκύριακου, αφού δεν υπήρχε η
δυνατότητα διακοπών. Όταν το καλοκαίρι του 1989 ο Ανδρέας Παπανδρέου
πιεζόταν από τους συνεργάτες του να κάνει εκλογές, είχε πει «Σεβαστείτε
τα μπάνια του λαού».
Στην
παρούσα κρίση όπου ο λαός μας αδυνατεί να κάνει διακοπές λόγω
οικονομικής αδυναμίας, επαγγελματικής και εισοδηματικής αστάθειας, ο
σημερινός μετεξελιγμένος ΕΟΤ, δηλαδή η ΕΤΑΔ ΑΕ, όχι μόνο δεν φροντίζει
να βρει λύσεις για τα μπάνια του λαού, αλλά προβαίνει με ανήκουστα διαγγέλματα σε απειλές για παρεμπόδιση των λουόμενων στις παραλίες μας.
Την
περασμένη εβδομάδα η ΕΤΑΔ ΑΕ, απέστειλε επιστολή στο δήμο Σαρωνικού, με
ύφος απαξιωτικό τόσο προς την Δημοτική αρχή όσο και προς όλους τους
κατοίκους του Λεκανοπεδίου και της Ανατολικής Αττικής, με την οποία
αξιώνει να της παραδοθεί η παραλία της Αναβύσσου προς ¨αξιοποίηση¨.
Σκοπός
ίδρυσης της παραπάνω εταιρίας είναι να αξιοποιήσει την δημόσια
περιουσία, δίνοντάς την σε ιδιώτες. Το ειρωνικό είναι ότι σύμφωνα με την
κοινωνική πολιτική που η ίδια έχει υιοθετήσει, «φροντίζει για την
απρόσκοπτη πρόσβαση στις παραλίες σε άτομα με ειδικές ανάγκες ΜΕ ΧΑΜΗΛΟ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ». Δεν αντιλαμβάνομαι καμιά κοινωνική ευαισθησία όταν καλούμαστε να πληρώσουμε αγαθό που μας ανήκει.
Πολλά
ερωτήματα προκαλεί η αυταρχική συμπεριφορά των εκπροσώπων της εταιρίας
με κυρίαρχο την αντισυνταγματική απόφαση περιορισμού ή και απαγόρευσης
πρόσβασης των πολιτών στις παραλίες. Πολλοί από εμάς αδιαφορήσαμε για
τους συμπολίτες μας που δεν άντεξαν την πίεση της οικονομικής κρίσης και
προέβησαν στο απονενοημένο. Άλλοι θεωρήσαμε ότι δεν μας άγγιζαν οι
περικοπές των μισθών και συντάξεων. Οι περισσότεροι δεν συμπαρασταθήκαμε
στους απολυμένους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, θεωρώντας ότι το
πρόβλημα δεν ήταν δικό μας. Μπορούμε να παραμένουμε απαθείς;
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΜΟΙΡΟΙ ΤΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ ΜΑΣ.
ΕΧΟΥΜΕ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΔΙΑΦΥΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ.
Ναξάκης Κώστας