Ανασχηματισμός: Τον καφέ όπως και να τον πεις, θα έχει την ίδια γεύση!
Αλλά δεν ήταν αυτό το χάλι, το σημερινό. Γεμάτο το κοινοβούλιο από τηλεπερσόνες, ανεπάγγελτους, αστράτευτους, κομματόσκυλα και σαπρόφυτα που ζουν από τον κομματικό τους κορβανά. Έχουν περάσει σωρεία ανεκδιήγητων τύπων που τροφοδοτούν τον κ. Σεφερλή με συνεχιζόμενες
επιτυχημένες σατρικές παραστάσεις. Άπειρο το υλικό αλλά η ζημιά που είναι βαθύτερη έχει ήδη φανεί στα χρόνια των μνημονίων! Η ατάκα «δεν ήξερα τι ψήφιζα» θα μείνει στην πολιτική μας ιστορία ως απόδειξη κοινοβουλευτικής παρακμής.
Η βουλευτική έδρα και κυρίως ο υπουργικός θώκος υπηρετείται από «ότι να ‘ναι» τύπους και δημιουργεί την εύλογη απορία στον απλό ψηφοφόρο:«ΑΦΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΑΥΤΟΣ Ή ΑΥΤΗ ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΚΙ ΕΓΩ;»
Έτσι το επάγγελμα «βουλευτής» άνοιξε, όχι όμως ως διαγωνισμός μεταξύ των καλυτέρων αλλά ως κούρσα για την καρέκλα έναντι οιουδήποτε κόστους. Τα πολιτικά «μνημόνια» που θα έπρεπε να εφαρμοστούν αντί να φροντίσουν να εξαλείψουν τα φαινόμενα γελοιοποίησης του πολιτικού προσωπικού και συστήματος, τα αύξησαν ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΑ.
Φυσικό επακόλουθο ήταν η αντίστοιχη αποτυχία του να μας επιβάλουν τα οικονομικά μνημόνια που υποδούλωσαν τον τόπο, αφού αδαείς αποφασίζουν για το μέλλον της Πατρίδος μας. Φωνές που χρόνια τώρα καλούν τα κόμματα να θέσουν προϋποθέσεις στα καταστατικά τους για την επιλογή των υποψηφίων τους έχουν πέσει στο κενό.
Άλλοι έχουν θέσει ως προϋπόθεση ενασχόλησης με την πολιτική κάποια χρόνια πραγματικής και αποδεδειγμένης εργασίας. Άλλοι το απολυτήριο του στρατού έχοντας υπηρετήσει κανονική και πλήρη θητεία – εξαιρουμένων των γυναικών φυσικά – άλλοι έχουν μιλήσει για το ελάχιστο όριο των 35 ετών και άλλοι για το καταληκτικό όριο των 70 ετών. Πολλές προτάσεις έχουν ακουστεί προκειμένου το φαινόμενο του «βάρα νομή» για τη βουλή να περιοριστεί.
Όλα προσκρούουν στο Σύνταγμα της Ελλάδος που προβλέπει ποιοι και πότε έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι.
Από την άλλη τα κόμματα ταλανιζόμενα σε ισορροπίες τρόμου και δέσμια πολυποίκιλων εξαρτήσεων ΔΕΝ τολμούν να εξαιρέσουν τους ολίγιστους ή έστω τους λιγότερο ικανούς αφού αυτοσκοπός τους είναι, η με κάθε τρόπο κατάληψη της εξουσίας, η άγρα ψήφων και φυσικά η «κομματική πειθαρχία»!
Έτσι ένας επιτυχημένος επαγγελματίας, ένας επιτυχημένος αγρότης ή και κρατικός λειτουργός δεν έχει καμιά τύχη μπρος σε έναν γνωστό δημοσιογράφο ή διάσημο καλλιτέχνη ή καλοπληρωμένο ποδοσφαιριστή.
Η συνδικαλιστική κρησάρα σταμάτησε τα τελευταία χρόνια να τροφοδοτεί τα ψηφοδέλτια των κομμάτων αφού ο συνδικαλισμός απέτυχε ως αγνό κίνημα, λόγω της πλήρους κομματικοποίησής του αρχής γενομένης από την δεκαετία του ’80.
Διακόπτη κατέβαζες , υπουργός γινόσουν. Η εκλογή στην προεδρία της ΓΣΕΕ ήταν το εφαλτήριο για πολιτική καριέρα! Να τα θυμόμαστε αυτά προς γνώση και συμμόρφωση.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν πως το κοινοβούλιο είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας. Η κρίση μεταφέρθηκε παντού και άλωσε τα πάντα. Σαν ιός απλώθηκε και σάπισε όλα τα κύτταρα του κοινωνικού ιστού όπου η ευθανασία αρχίζει να διαφαίνεται ως η μόνη ενδεδειγμένη λύση.
Κανένας ανασχηματισμός δεν μπορεί να προσφέρει λύση. Καμιά εναλλαγή στην εξουσία από τα υπάρχοντα δήθεν μεγάλα κόμματα δεν μπορεί να προσφέρει εναλλακτικό σχέδιο. Καμιά εναλλαγή του ήδη φθαρμένου πολιτικού προσωπικού δεν θα εξαγνίσει τα τερατουργήματα του παρελθόντος.
Λύσεις υπάρχουν αλλά είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να εμφανιστούν όσο διαρκεί η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ.
Καμιά απόφαση δεν πρόκειται να ληφθεί προς τη σωστή κατεύθυνση αφού προηγουμένως θα εξεταστεί από τους ειδήμονες με γνώμονα το «τι κερδίζουμε και τι χάνουμε σε ψήφους». Διευθύνων σύμβουλος ψήφων και διαχειριστής ψηφοφόρων καταντάει ο κάθε αρχηγός και παρασάγγας απέχει από αυτό που ονομάζουμε εμπνευσμένη ηγεσία με όραμα, κατάλληλο σχεδιασμό και αποφασιστική εκτέλεση.
Λογικό λοιπόν είναι οι ηγεσίες των κομμάτων να επιλέγουν «μαλιστανθρώπους» και «τακουνοκρούστες», υποψηφίους αμφιβόλου ποιότητας και αξίας για να στελεχώσουν τα ψηφοδέλτιά τους ώστε να μην έχουν το παραμικρό πρόβλημα στις …..ψηφοφορίες εντός Βουλής. Οι «yes man» επικρατούν ακόμα κι αν πηγαίνουν στη Βουλή με παντόφλες ή με άρβυλα , ακόμη κι αν δυσκολεύονται στη γραφή και την ανάγνωση, ακόμη κι αν γράφουν το «πατάτα» με τρία ορθογραφικά λάθη.
Πρόσωπα που έχουν ήδη επιτύχει στη ζωή τους πρέπει να αποτελέσουν πρότυπα και να προωθηθούν στα κοινοβουλευτικά έδρανα μέσα από υγιείς και διαφανείς διαδικασίες που όλα τα κόμματα μπορούν να εντάξουν στα καταστατικά τους.
Απλά το αποφεύγουν κι έτσι θα συνεχίσουμε να ζούμε για πάντα στις κατακόμβες και τα σπήλαια των μνημονίων και των ανθρώπων που τα υπηρετούν, οι δε ανασχηματισμοί θα μοιάζουν σαν τον καφέ που όπως και να τον πεις, ελληνικό, βυζαντινό ή και τούρκικο, η γεύση είναι πάντα η ίδια!
Η απαλλαγή από το παλιό, το σάπιο, το διεφθαρμένο, το δοκιμασμένο πολιτικό προσωπικό είναι η μόνη ασφαλής διέξοδος.
Κοιτάξτε προς τα Δεξιά σας.
Χρήστος Γ. Χρηστίδης
Ανχης ε.α.