Μόνον
για έλλειψη ακρότητας δεν θα κατηγορήσει κανείς ποτέ τον Φαήλο
Κρανιδιώτη, που έξη μήνες μετά το αρχικό λανσάρισμα της κίνησης/του
κόμματός του "Νέα Δεξιά" επιχείρησε μεσοβδόμαδα να δώσει την πρώτη του συγκροτημένη αποτύπωση. Πολιτική, ιδεολογική, ό,τι πεις!
Ευθέως: είχε ενδιαφέρον - στο ένα άκρο του πολιτικού φάσματος , βέβαια - η παρουσία αυτή για τρεις λόγους. Πρώτον, ευθύς εξ αρχής τόνισε την αντισυστημική πηγή της πρωτοβουλίας του:
ένα σαφές όχι στις ελίτ "στους γόνους πολιτικών οικογενειών" (διαφανέστατη η στόχευση και Κυριάκου και υψηλής νομενκλατούρας της Ν.Δ. αλλά και των τοπαρχών της, διαφανής όμως και αντίθεση π.χ. προς τον Πάνο Καμμένο, μήπως και στον παλιό του φίλο Αντώνη Σαμαρά;), επιμένοντας ότι θέλει να μπορούν "οι δικοί του" να δίνουν ευθεία απάντηση όταν ερωτώνται (α) πού έκαναν το στρατιωτικό τους και (β) τι δουλειά κάνουν για να ζήσουν. Δεύτερον, μετά από έναν πολιτικό λόγο οξύτητας Φαήλου - πάντως στην συγκρατημένη εκδοχή του - πήρε μια και δυο και τρεις φορές την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει ότι ανέκαθεν πίστευε, και υποστηρίζει και τώρα ότι μόνον οι συνεστημένες δυνάμεις του Κράτους (υποθέτει κανείς η Αστυνομία κοκ) έχουν "το μονοπώλιο της βίας": εδώ, σαφής η αποκοπή απ' όσους θέλουν να εκφράζονται μέσα από την Χρυσή Αυγή...
Μπροστά σ' αυτά τα δύο, ο τρίτος λόγος για τον οποίο η τοποθέτηση Κρανιδιώτη είχε ενδιαφέρον ήταν η φόρμουλα με την οποία διαφοροποίησε τον εαυτό του και τον κόσμο που είχε μαζέψει - όχι αμελητέο - από την Ν.Δ. Όχι δε μόνο της Ν.Δ. του Κυριάκου, αλλά και εκείνην του Σαμαρά και την προγενέστερη, θαρρούμε, του Καραμανλή: σάρκασε και διαφοροποιήθηκε από την Κεντροδεξιά και την Δεξιά "χωρίς Δεξιά".
Από κει και πέρα, πυρήνας της προσπάθειάς του να απευθυνθεί σε κόσμο και να μαγνητίσει ψήφους θα λέγαμε, ότι πέρα από αναφορές σε Ορθοδοξία και από πολλά περί Παιδείας (αμφότερα τα μετερίζια, θεωρούμε, είναι "πιασμένα" ήδη), στάθηκαν οι έντονες αναφορές σ' εκείνο που ονόμασε "αφελληνισμό", δηλαδή την παρουσία των προσφύγων και μεταναστών στην χώρα. Για όποιον έχει παρακολουθήσει την αντι-προσφυγική βουλγκάτα των τελευταίων μηνών, η εκδοχή Κρανιδιώτη (συνειδητά υποθέτουμε) δεν ήταν ό,τι το πιο έντονο και ακραίο. Όμως σίγουρα εκεί γύρω του προκύπτει η βάση πολιτικής στρατολόγησης που διακρίνουμε.
Σε απλά λόγια: η "Νέα Δεξιά" θέλει να τραβήξει ψήφους (α) από μια Ν.Δ. όπου ο Κυριάκος Μητσοτάκης/ ο ηγετικός πυρήνας χάνει την δυναμική που πήγε - αρχικά - να αναπτύξει και, τώρα, πάει να "διορθώσει" προς το κέντρο, (β) από τα δεξιότερα όπως π.χ. τον λησμονημένο ΛΑ.Ο.Σ. Καρατζαφέρη ή τους "στο νήμα διασωζόμενους" ΑνΕλληνες και (γ) απ' όσους κοίταζαν ή κοιτάζουν προς Χρυσαυγή, αλλά από λύσσα και αποστροφή, όχι από λατρεία προς την βία ή/και αίσθηση σαγήνης από τα Ναζιστικά σύμβολα και τις συναφείς διδαχές. Αρκεί αυτό; Αμφίβολο. Ένα κόμμα, βλέπετε, θέλει λεφτά (σοβαρά λεφτά). θέλει πυρήνες εθελοντών ανά την Ελλάδα, σταθερών εθελοντών. θέλει πρόσβαση στα συστημικά μήντια, ή δημιουργία εναλλακτικών. Η ρητορική αμεσότητα και η ένταση Κρανιδιώτη δεν αρκεί για να τα υποκαταστήσει , αυτά. Προσώρας, τουλάχιστον...
.kontranews.grΕυθέως: είχε ενδιαφέρον - στο ένα άκρο του πολιτικού φάσματος , βέβαια - η παρουσία αυτή για τρεις λόγους. Πρώτον, ευθύς εξ αρχής τόνισε την αντισυστημική πηγή της πρωτοβουλίας του:
ένα σαφές όχι στις ελίτ "στους γόνους πολιτικών οικογενειών" (διαφανέστατη η στόχευση και Κυριάκου και υψηλής νομενκλατούρας της Ν.Δ. αλλά και των τοπαρχών της, διαφανής όμως και αντίθεση π.χ. προς τον Πάνο Καμμένο, μήπως και στον παλιό του φίλο Αντώνη Σαμαρά;), επιμένοντας ότι θέλει να μπορούν "οι δικοί του" να δίνουν ευθεία απάντηση όταν ερωτώνται (α) πού έκαναν το στρατιωτικό τους και (β) τι δουλειά κάνουν για να ζήσουν. Δεύτερον, μετά από έναν πολιτικό λόγο οξύτητας Φαήλου - πάντως στην συγκρατημένη εκδοχή του - πήρε μια και δυο και τρεις φορές την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει ότι ανέκαθεν πίστευε, και υποστηρίζει και τώρα ότι μόνον οι συνεστημένες δυνάμεις του Κράτους (υποθέτει κανείς η Αστυνομία κοκ) έχουν "το μονοπώλιο της βίας": εδώ, σαφής η αποκοπή απ' όσους θέλουν να εκφράζονται μέσα από την Χρυσή Αυγή...
Μπροστά σ' αυτά τα δύο, ο τρίτος λόγος για τον οποίο η τοποθέτηση Κρανιδιώτη είχε ενδιαφέρον ήταν η φόρμουλα με την οποία διαφοροποίησε τον εαυτό του και τον κόσμο που είχε μαζέψει - όχι αμελητέο - από την Ν.Δ. Όχι δε μόνο της Ν.Δ. του Κυριάκου, αλλά και εκείνην του Σαμαρά και την προγενέστερη, θαρρούμε, του Καραμανλή: σάρκασε και διαφοροποιήθηκε από την Κεντροδεξιά και την Δεξιά "χωρίς Δεξιά".
Από κει και πέρα, πυρήνας της προσπάθειάς του να απευθυνθεί σε κόσμο και να μαγνητίσει ψήφους θα λέγαμε, ότι πέρα από αναφορές σε Ορθοδοξία και από πολλά περί Παιδείας (αμφότερα τα μετερίζια, θεωρούμε, είναι "πιασμένα" ήδη), στάθηκαν οι έντονες αναφορές σ' εκείνο που ονόμασε "αφελληνισμό", δηλαδή την παρουσία των προσφύγων και μεταναστών στην χώρα. Για όποιον έχει παρακολουθήσει την αντι-προσφυγική βουλγκάτα των τελευταίων μηνών, η εκδοχή Κρανιδιώτη (συνειδητά υποθέτουμε) δεν ήταν ό,τι το πιο έντονο και ακραίο. Όμως σίγουρα εκεί γύρω του προκύπτει η βάση πολιτικής στρατολόγησης που διακρίνουμε.
Σε απλά λόγια: η "Νέα Δεξιά" θέλει να τραβήξει ψήφους (α) από μια Ν.Δ. όπου ο Κυριάκος Μητσοτάκης/ ο ηγετικός πυρήνας χάνει την δυναμική που πήγε - αρχικά - να αναπτύξει και, τώρα, πάει να "διορθώσει" προς το κέντρο, (β) από τα δεξιότερα όπως π.χ. τον λησμονημένο ΛΑ.Ο.Σ. Καρατζαφέρη ή τους "στο νήμα διασωζόμενους" ΑνΕλληνες και (γ) απ' όσους κοίταζαν ή κοιτάζουν προς Χρυσαυγή, αλλά από λύσσα και αποστροφή, όχι από λατρεία προς την βία ή/και αίσθηση σαγήνης από τα Ναζιστικά σύμβολα και τις συναφείς διδαχές. Αρκεί αυτό; Αμφίβολο. Ένα κόμμα, βλέπετε, θέλει λεφτά (σοβαρά λεφτά). θέλει πυρήνες εθελοντών ανά την Ελλάδα, σταθερών εθελοντών. θέλει πρόσβαση στα συστημικά μήντια, ή δημιουργία εναλλακτικών. Η ρητορική αμεσότητα και η ένταση Κρανιδιώτη δεν αρκεί για να τα υποκαταστήσει , αυτά. Προσώρας, τουλάχιστον...