«ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΠΑΡΑ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ, ΤΗΝ ΒΑΘΕΙΑ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. ΑΝ Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗ ΑΦΥΠΝΙΣΘΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΕΙ, ΟΛΑ ΘΑ ΜΑΣ ΔΟΘΟΥΝ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΕΙΑ.»
ΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΥΝΤΕΛΕΙΤΑΙ μπροστά στα μάτια σας. Είχατε το προνόμιο να γεννηθείτε σε μια κρίσιμη στιγμή της ιστορίας. Μια εποχή όπου όλα αλλάζουν, όπου τίποτα πλέον
δεν θα είναι όπως πριν. Η τύχη είναι εξαιρετική, η περίσταση επίφοβη. Γιατί, όσο ευεργετική κι αν προαναγγέλλεται, κάθε αλλαγή υπόκειται σε αβεβαιότητες, δισταγμούς, αδεξιότητες. Ο εύθραυστος χαρακτήρας της την εκθέτει σε συγχύσεις που μπορεί να αλλοιώσουν την αξία της.
ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΣΑΣ ΒΑΡΑΙΝΕΙ ΑΚΟΜΗ ΤΟ ΦΟΡΤΙΟ ενός απάνθρωπου παρελθόντος. Απ’ αυτό το παρελθόν, δεν πιστεύω ότι είμαι ο μόνος που θέλει να απαλλαγεί. Στον ανελέητο πόλεμο που μαίνεται ανάμεσα στο παλιό και το νέο, εσείς ξεπροβάλλετε καταμεσής του πεδίου της μάχης. Ένας πολιτισμός καταρρέει, ένας άλλος γεννιέται.
ΣΤΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΕΝΟΣ ΕΡΕΙΠΩΜΕΝΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ προστίθεται μια ασύγκριτη ευτυχία: η παρακολούθηση της αργής ανάδυσης μιας κοινωνίας που όμοιά της δεν γνώρισε ποτέ η ιστορία -εκτός αν η ελπίδα, που τρέφουν χιλιάδες γενιές, να διαγάγουν μια μέρα ΜΙΙΑ ΥΠΑΡΞΗ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΟΝΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΠΑΛΛΑΓΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ, ΤΗΝ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ,, είναι μια τρελή ελπίδα.
ΑΠΕΛΠΙΖΟΜΑΣΤΑΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΟΤΕ αυτό που συνήθως θεωρείτο χίμαιρα ή ουτοπία, και να που η πραγματικότητά της υλοποιείται στο εξής μπροστά στα μάτια μας. Μια νέα κοινωνία αναφαίνεται σιγά-σιγά μέσα από την ομίχλη. Ακόμη δεν είναι παρά ένα πρόπλασμα όπου οι καλύτερες προθέσεις συμβαδίζουν με τις χειρότερες. Δεν είναι μόνο ότι βρίσκεστε μπροστά σε μιαν άμορφη μάζα από την οποία μπορείτε να ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΤΕ ΕΝΑ ΖΩΝΤΑΝΟ ΚΑΙ ΑΡΜΟΝΙΚΟ ΓΛΥΠΤΟ, ΑΛΛΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ.
Η κουλτούρα είναι ένας περιχαρακωμένος χώρος, μια εννοιολογική φυλακή που πρέπει να ανοίξουμε. Πώς θα χειραφετηθούμε από τον αλλοτριωτικό χαρακτήρα της, αν δεν απελευθερώσουμε αυτό που εγκλωβίζει θέλοντας να κυριαρχήσει;
Η μαθητεία της ζωής βασίζεται σ’ ένα ζωτικό πάθος: την περιέργεια, την επιθυμία για μάθηση, τη δίψα για γνώση. Η ζωντάνια της ακτινοβολεί μέσα από το θάμβος της παιδικής ηλικίας, πριν το δέλεαρ της εξουσίας, που ενσταλάζεται από μια παιδαγωγική της αρπακτικότητας, την κυριεύσει και την αποστειρώσει.
Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΣΥΜΦΥΤΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΜΕ ΟΠΟΙΟΝ ΕΧΕΙ ΔΙΑΣΩΣΕΙ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ. Θέλουμε ο καθένας να είναι σοφός επειδή το επιθυμεί, όχι για να ικανοποιήσει μια ανάγκη κυριαρχίας. Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη ικανοποίηση για τον γνώστη από το να διασπείρει γενναιόδωρα τη γνώση του σε μια γη που υπόσχεται άφθονη σοδειά;
Οι παλιοί εφιάλτες βασανίζουν ακόμη τα όνειρά μας για αναγέννηση.
ΘΑ ΠΩ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΥΝΘΛΙΒΕΙ, ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΟΥ ΜΕ ΕΝΘΟΥΣΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΟΠΟΥ , ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ, ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΘΕΩΡΩ ΑΝΥΠΟΦΟΡΗ, ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ.
Ο κυκλώνας της χρηματοοικονομικής κερδοσκοπίας έχει ολοκληρώσει την ισοπέδωση των αξιών του παρελθόντος, τόσο των ανθρώπινων όσο και των απάνθρωπων. Καμία πίστη, καμία ιδέα, καμία συμπεριφορά δεν αντιστάθηκε στο ρεύμα της οικονομίας. Όλα ακυρώνονται και ανταλλάσσονται έναντι οποιουδήποτε τιμήματος, προς όφελος της μοναδικής απόλυτης αξίας: του χρήματος. Ένα χρήμα τρελό που περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του και ρημάζει τον πλανήτη με τη φρενήρη επιδίωξή του για βραχυπρόθεσμο κέρδος. Η παράλογη δικτατορία της κερδοσκοπίας εγκαθίδρυσε την κυριαρχία μιας εμπορευματοκρατίας των «τελευταίων ημερών», μιας εμπορευματοκρατίας που θυμίζει την Αποκάλυψη καθώς επιδίδεται σ’ έναν αγώνα δρόμου προς το κενό, τρελαίνοντας και βυθίζοντας στο σκοτάδι τα σώματα και τις συνειδήσεις.
ΜΕ ΜΟΧΛΟ ΤΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ, ΕΙΣΗΛΘΑΜΕ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΕ, ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ
. Το σκάκι παίζεται από έναν ανόητο. Η καλή και η ανάποδη είναι το ίδιο. Δεν υπάρχει πια ούτε πάνω ούτε κάτω, ούτε δεξιά ούτε αριστερά. ΟΛΑ ΠΑΡΑΣΥΡΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΝΗ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ, ΟΠΟΥ Η ΖΩΗ ΕΚΚΕΝΩΝΕΤΑΙ .
Η πλανητική ερείπωση και η προγραμματισμένη εξαφάνιση των ειδών, αυτό είναι το αληθινό κενό. Απ’ όπου περνάει ο μεγάλος οδοστρωτήρας του κέρδους, το χορτάρι δεν βλασταίνει ξανά. Η χρηματοοικονομική δικτατορία δεν υπόσχεται να αφήσει σ’ αυτούς που ονειρεύονται σπορά και σοδειά παρά τη στείρα αγανάκτηση της απελπισίας. Θρησκείες, ιδεολογίες, δοξασίες αποστερήθηκαν σιγά σιγά το περιεχόμενό τους από τη μία και μοναδική θρησκεία, τη μία και μοναδική ιδεολογία, τη μία και μοναδική δοξασία: την παντοδυναμία του χρήματος.
Η εξέγερση των νέων γενεών ενάντια στις σημαίνουσες προσωπικότητες του πολιτισμού, που είχαν διαμορφώσει τις προκαταλήψεις μας, αφομοιώθηκε από το εμπορευματικό σύστημα για να εξυμνηθεί Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ,Ο ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ, ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΚΜΑΘΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΟΣΑ ΑΠΕΡΡΙΠΤΕ ΤΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ ΤΟΥ «ΠΛΟΥΤΙΣΤΕ».
Τα σχολεία δεν προσανατολίζονταν πια στη διάδοση της γνώσης αλλά στον εφοδιασμό των μαθητών με τα όπλα που ήταν απαραίτητα για την κατάκτηση της αγοράς και γι’ αυτόν τον ΑΠΕΧΘΗ ΑΓΩΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ στον οποίο το άτομο κρίνε,ται ανάλογα με την πρόθεσή του να επιτύχει ή να αποτύχει. Βέβαια, ο εμπορευματικός πολιτισμός πάντοτε έδινε προτεραιότητα στην ανταλλακτική αξία, στη ρευστοποίηση. Όμως, παρά την ψυχρότητα που επέβαλλε στις κοινωνικές σχέσεις, τουλάχιστον επιφύλασσε μια θέση στην αξία χρήσης των προϊόντων, στη χρησιμότητά τους.
ΤΟ ΧΡΗΜΑ μόλυνε με αίμα και περιττώματα ό,τι ακουμπούσε, αλλά η οικειοποίησή του επέτρεπε την επιβίωση. Η ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΑΓΑΘΩΝ ΠΑΡΕΙΧΕ ΜΙΑ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΗ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΣΤΑ ΒΑΣΑΝΑ ΜΙΑΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΔΙΧΩΣ ΧΑΡΑ.
ΩΣΤΟΣΟ , ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ ΠΟΥ Η ΦΡΕΝΙΤΙΔΑ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΖΩΗ, ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ ΑΡΓΑ ΑΛΛΑ ΣΤΑΘΕΡΑ ΣΤΟΝ ΕΚΜΗΔΕΝΙΣΜΟ ΤΟΥ.
Η υποτίμησή του δεν υπάγεται πια σε μια περιστασιακή ανωμαλία. αποτελεί το σύμπτωμα της εξελισσόμενης αυτοκαταστροφής του.
Ας δώσουμε πλήρη ελευθερία σ’ αυτή την τόσο ζωηρή περιέργεια της παιδικής ηλικίας, η οποία θα παρέμενε ίδια αν δεν εμφανίζονταν για να την εκτρέψουν και να την διαφθείρουν τα παιχνίδια της κοινής αρπακτικότητας! Ας ξεκινήσουμε με την εξασφάλιση της δωρεάν πρόσβασης στην εκπαίδευση, τη μαθητεία, τα ωδεία και τις ακαδημίες, την ανάγνωση, τα μουσεία, τις εκθέσεις, τις συναυλίες, τις όπερες, τα δημόσια μαθήματα, τα συνέδρια των σοφών και των λογίων! Αν ο καθένας παρέχει ελεύθερα τις γνώσεις του, η απόλαυση της μάθησης θα τροφοδοτήσει την απόλαυση της διδασκαλίας!
ΑΣ ΠΑΨΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΝΑ ΕΠΙΝΟΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΖΩΗ. Τα πάντα προσφέρονται, τίποτα δεν οφείλεται, αφού επαφίεται σε μας να δώσουμε αυτό που μας έχει δοθεί. Αυτή είναι η αρχή που θεμελιώνει την ανθρώπινη γενναιοδωρία.
Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ , ως ζωή εξοικονομημένη, είναι υποταγμένη στους νόμους του εμπορεύματος. Γι’ αυτό το λόγο το δικαίωμα της επιβίωσης προϋποθέτει αναγκαστικά υποχρεώσεις. Η ΖΩΗ, αντίθετα, δεν γνωρίζει παρά δικαιώματα χωρίς αντίτιμο. Η κυριαρχία της σημαίνει το τέλος της οικονομικής τυραννίας, την ακύρωση του «έχειν», που τείνει το χέρι για να πληρωθεί με το ίδιο νόμισμα.
Εξασφαλίζει κανείς την ευτυχία του όταν δεν υποκύπτει ούτε στον εγωισμό των χειραγωγών ούτε στην εγωπάθεια των στοχαστών. Δεν μπορώ να ενδιαφερθώ παρά για την παράλληλη αλλαγή του εαυτού μου και του κόσμου. Δεν έχω παρά ένα πάθος, κι αυτό περιλαμβάνει όλα τα άλλα, τη θέληση «από τα βάθη της καρδιάς» μου να ολοκληρωθεί αυτός ο αέναος μετασχηματισμός. Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΣΔΟΚΩ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΟΝ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΠΝΕΕΙ ΕΝΤΟΣ ΜΑΣ ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. Είναι αυτό που ο καθένας παραμένει και αυτό που μένει μέσα στον καθένα, όποια προσπάθεια κι αν κάνει για να το αρνηθεί ή να το αγνοήσει.
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΤΟ ΑΤΟΜΙΚΟ ΤΟΥ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ.
Θα καταργήσει άραγε την αγροτική και εμπορική επανάσταση που, κάποια όχι και τόσο μακρινή μέρα, του προκάλεσε το τραύμα μιας ιστορίας που φτιάχτηκε από αυτόν και εναντίον του; Για πάρα πολύ καιρό σπαταλήσαμε την ενέργειά μας αγωνιζόμενοι μάταια ενάντια σε μια νοσηρή μοίρα η οποία μας εκμηδένιζε. Θα στρέψουμε τις δυνάμεις μας σε μια νοσηρή μοίρα η οποία μας εκμηδένιζε. ΘΑ ΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΤΥΧΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΣΠΑΡΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΜΙΑΣ ΑΘΑΝΑΤΗΣ ΖΩΗΣ.
Σε αντίθεση με το αηδιαστικό έμεσμα των κοινοτισμών, όπου το άτομο ταυτίζεται με μια θρησκεία, ένα έθνος, μια εθνότητα, μια φυλή, μια ιδεολογία, εννοώ να επαναλαμβάνω ότι δεν υπάρχει παρά μόνο μία ταυτότητα που αξίζει: να είναι κανείς πάνω απ’ όλα ανθρώπινο ον.
Ίσως παρακολουθούμε μια ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.
Λες και ο θυμός μιας γης για μεγάλο διάστημα πληγωμένης από την εργασία και την απληστία προσδοκά τον αργό κατευνασμό του από την επίδραση μιας συμμαχίας που μέχρι σήμερα ήταν αδιανόητη. Λες και, απελευθερωμένη από την προαιώνια υποδούλωσή της, προαναγγέλλει την ανάσταση αυτού του ζωντανού και ελεύθερου όντος, το οποίο οι άνθρωποι έχουν ενταφιάσει εντός τους. Λες και το τέλος της εκμετάλλευσης του εδάφους και του υπεδάφους, που έχει επιβληθεί από τη θεϊκή εντολή του πνεύματος, σφραγίζει τη ΣΥΖΕΥΞΗ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΓΗΣ.
Λες και η ένωση του ανθρώπινου όντος με το σώμα του και όλα τα χθόνια στοιχεία που το συνθέτουν σπάζει επιτέλους την αλυσίδα, που έχει σφυρηλατηθεί από τη θρησκεία προς όφελος των θεών και των θιασωτών τους, και αφήνει χώρο σε μια ωσμωτική σχέση, σε μια οικουμενική συμφωνία όπου κάθε νότα συνδεδεμένη με το σύνολο ανασυνθέτει το αυθεντικό νόημα του δεσμού.
Ο καλύτερος τρόπος για να μην παραιτηθούμε ποτέ από τις ευεργεσίες της ζωής, είναι να τις επιθυμούμε ακατάπαυστα, λες και θα μπορούσε να μας τις παραχωρήσει συμμετέχοντας σε μια γενναιοδωρία εγγενή στη φύση της.
ΑΣ ΓΙΝΕΙ Η ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!!!
Γιατί συναρπάζει χωρίς να αιχμαλωτίζει, δίνει και δεν σφετερίζεται, εξαπλώνει μια προδιάθεση να ευτυχήσουμε που ανακαλεί την ανάγκη να φονεύσουμε.
– Η ΖΩΗ ΠΟΙΟΤΙΚΟΠΟΙΕΙ, Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΠΟΣΟΤΙΚΟΠΟΙΕΙ. Η ποιότητα επικρατεί της ποσότητας. – Η πρόθεση ανοίγει το δρόμο της επιθυμίας. – Αυτό που είναι επιθυμητό από τα βάθη της καρδιάς τείνει προς την εκπλήρωση. – Η επιβίωση δεν αντιλαμβάνεται παρά το πονηρό πνεύμα. Η ζωή είναι ο θρίαμβος του ευαίσθητου πνεύματος.
Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΕΞΑΡΓΥΡΩΝΕΤΑΙ Η ΖΩΗ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΑΙ!!!
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΕΝΔΥΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΤΟΥ «ΕΙΝΑΙ», ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ «ΕΧΕΙΝ».
ΝΑ ΑΝΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ, έτσι ώστε η απόλαυση της ζωής να αναιρέσει την πληκτική επιβίωση: ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΝΕΑ ΣΥΝΘΗΚΗ, εκ των ων ουκ άνευ για μια πραγματική ανθρώπινη πρόοδο. Αυτή είναι η προτεραιότητα. Σκεφτείτε την όταν έρθει η εποχή των αυτοδιευθυνόμενων κοινωνιών!
ΡΑΟΥΛ ΒΑΝΕΓΚΕΜ (Από το «ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ»)
Πηγή...