Τρίτη, Μαΐου 29

Όνειρο που χάθηκε ....

Ήσουν όνειρο ζωής που δε πρόλαβα να ζήσω ...δε προλάβαμε ... μας χώρισε η ρωγμή του χρόνου... Εφιάλτης χωρίς τέλος  σ' ένα κόσμο χωρίς αύριο χωρίς ελπίδα χωρίς
φως. Πέτρινο άγαλμα σ' άδεια πλατεία ..αλάτι στη πληγή η απουσία σου μέσα στο χρόνο...
Μαρίζα Τσιτμή