Και ο πιό αδαής πλέον βλέπει, ότι η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο…
Σεισμός, πλημμύρα, φωτιά ... είναι οι καταστροφές που ο άνθρωπος ανέκαθεν στεκόταν και στέκεται με δέος μπροστά τους…
Μπορεί να βρισκόμαστε πολλές χιλιάδες χρόνια στον πλανήτη, και να έχουμε τιθασεύσει τα ΠΑΝΤΑ γύρω μας, να περηφανευόμαστε ότι έχουμε κατακτήσει και το διάστημα, αλλά παρά ταύτα, αισθανόμαστε δέος και τόσο μικροί απέναντι στα φυσικά φαινόμενα ...
Όταν συμβούν αυτά τα δύσκολα φαινόμενα, ο άνθρωπος προσπαθεί με νύχια και με δόντια να σωθεί, να επιβιώσει!
Τέτοιες στιγμές ξεχνάει τις κακές στιγμές με τους γείτονες και τους συνανθρώπους του.
Θέλει να σωθεί και να σώσει…
Τα έμφυτα ένστικτα της επιβίωσης, νικούν τις περισσότερες φορές...
Έτσι κάπως επιβίωσε η ανθρωπότητα…
Μόλις όμως περάσει το κακό, μετράει τις πληγές του, σηκώνει το κεφάλι από το έδαφος, κοιτάει γύρω του και αρχίζουν τα ερωτήματα στο μυαλό του... για να διορθώσει τα λάθη του...
Γιατί;
Ποιος φταίει;
Τι δεν έκανα;
Τι δεν έκαναν;
Οι ηγέτες τι έκαναν;
Δυστυχώς οι καταστροφές αυτές συμβαίνουν σε μια χώρα, που τα τελευταία χρόνια δοκιμάζεται από πολλά δεινά…
Αυτά τα αλλεπάλληλα δεινά έχουν δημιουργήσει πίκρα, αγανάκτηση και οργή στον Έλληνα πολίτη.
Κυρίως γιατί δεν υπάρχουν δικαιολογίες!
Αν σκεφτεί κανείς, ότι η φωτιά έλαβε χώρα στην Αττική, στην καρδιά της Ελλάδας κι όχι σε κάποια απομακρυσμένη βουνοκορφή, με τον κρατικό μηχανισμό δίπλα… τότε αρχίζει και αναλογίζεται ότι κάτι ΔΕΝ πάει καλά στο κράτος της …Δανιμαρκίας…
Πολλές οι συμφορές…
10 χρόνια σκληρή οικονομική λιτότητα στα όρια της εξαθλίωσης, τακτικές πλέον πλημμύρες, η άνευ λόγου και αιτίας παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας μας και ποιος ξέρει τι έρχεται με τους Αλβανούς, τα ολοένα αυξανόμενα ελληνοτουρκικά επεισόδια με την αυξανόμενη ζήτηση Ελληνικού εδάφους, η αυξημένη καθημερινή εγκληματικότητα, η συνεχής αλλοίωση του Ελληνισμού με τους λάθρο και ξαφνικά νάσου μια φονική πυρκαγιά, με μεγάλο αριθμό άδικα χαμένων συνανθρώπων μας… δείχνει σε όσους ακόμη χρησιμοποιούν το μυαλό τους και τη σκέψη τους, ότι ΔΕΝ πάμε καλά…
ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ…
Σίγουρα λειτουργούν οι Πνευματικοί νόμοι, που αποδίδουν τα του καίσαρος τω καίσαρι, σ’ έναν αλλοιωμένο πνευματικά λαό…
ΔΕΝ είμαστε όμως ένας τυχαίος λαός…
Οι πρόγονοί μας έχουν επιβιώσει διαχρονικά σε δυσκολότερες συνθήκες και με λιγότερα εφόδια…
Έναν λαό υπερήφανο, που δεν το βάζει εύκολα κάτω…
Όμως, αυτά τα μαζεμένα χτυπήματα (πολλά εκ των οποίων είναι εκ των έσω, από …«φίλιες» έστω θεωρητικά χώρες… που συνυπάρχουμε στην … «ενωμένη Ευρώπη»…
Αυτό δείχνει ότι έφτασε η ιστορική στιγμή, να σκεφούμε πλέον σοβαρά ΟΛΟΙ ΜΑΣ, ότι πρέπει ν’ αρχίσουμε να αναζητούμε σοβαρούς ηγέτες και όχι όσους μας υπόσχονται «λαγούς με πετραχήλια»…
Που μιλάνε λίγο και πράττουν πολλά…
Που δεν ασχολούνται με τις επικοινωνιακές φιέστες και τα καραγκιοζιλίκια, αλλά κοιτούν πρωτίστως, το συμφέρον του λαού τους, έστω κι αν τον στενοχωρούν κάποιες φορές…
Όποιος αγαπάει παιδεύει έλεγαν οι σοφοί ημών πρόγονοι…
Εν κατακλείδι, έφτασε η στιγμή που ΔΕΝ πάει άλλο…
Ήλθαν έτσι τα πράγματα, που και πιο αδαής, ο πιο αδιάφορος, ο πιο ωχαδελφιστής Έλληνας βλέπει, ότι η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο…
Και σε τέτοιες στιγμές απροχώρητου, αν θέλουμε να ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΜΕ, οφείλουμε να πάρουμε ΔΡΑΣΤΙΚΕΣ και ΣΩΣΤΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ…
Ο Θυμός και η οργή, που οι περισσότεροι νοιώθουμε σε τέτοιες στιγμές, είναι κακός σύμβουλος…
Αυτοκριτική χρειαζόμαστε για να διορθώσουμε λάθη που καναμε και κάνουμε και δραστικές αποφάσεις… για το σωστό θα έχουμε βοήθεια απο άνωθεν...
Η σκέψη μας είναι η δύναμή μας, είναι το όπλο μας…
Ο καθένας μας, ας την χρησιμοποιήσει «κατάλληλα» ώστε να διορθώσει λάθη που ΔΕΝ πρέπει να ξαναγίνουν, γιατί είμαστε στην αρχή των οδυνών...
Ο Χριστός να μας δίνει φώτιση και η Παναγία μας να μας σκεπάζει!
Με πόνο και αγάπη Χριστού!!!
Κωνσταντίνοις Μίχος
shmantikanea.
shmantikanea.