Βετεράνος της δημοσιογραφίας, στέλεχος της παλιάς γενιάς του ΚΚΕ Εσωτερικού, βαθιά ευρωπαϊστής και αιώνιος έφηβος, ο Θάνος Παπαδόπουλος, ακτινογραφεί με το νέο βιβλίο του “Ποιοι και πώς μας οδήγησαν στη Χρεοκοπία-Ιστορία της Μεταπολίτευσης” την πέμπτη κατά σειρά χρεοκοπία από συστάσεως του νεοελληνικού κράτους συνάγοντας και τα ανάλογα πολιτικά συμπεράσματα. Αυτά που πρέπει όλοι μας να γνωρίζουμε...
χρέος της και τα δανεικά. Σύμφωνα με τον συγγραφέα από το 1981 έως το 2009 η Ελλάδα κατασπατάλησε 800 δισεκατομμύρια ξένα χρήματα, τα μισά εκ των οποίων ήταν κονδύλια της Ε.Ε. και τα υπόλοιπα δανεικά από ξένες τράπεζες. Κονδύλια που δεν τα πήραμε για να κάνουμε επενδύσεις στις υποδομές και να εκσυγχρονίσουμε τη Χώρα αλλά για διορισμούς στο Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ, παράνομες επιδοτήσεις και επιχορηγήσεις μεγάλων και μικρών κοινωνικών ομάδων και τάξεων.
Τα παρακάτω λόγια που δημοσιεύονται στο οπισθόφυλλο της έκδοσης είναι αρκετά για να λάβει κανείς μια πρώτη γεύση του περιεχομένου του. «Η κρίση έφερε τα μνημόνια και όχι τα μνημόνια την κρίση. Η Ελλάδα σπατάλησε γύρω στα 800 δισεκατομμύρια ευρώ ξένα χρήματα μέσα σε σαράντα χρόνια· περίπου 350 δισεκατομμύρια ευρώ δωρεάν παροχές από την Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλα 430 δισεκατομμύρια ευρώ από δανεικά. Πού πήγαν αυτά τα χρήματα; Στη δημιουργία κομματικών στρατών, στο κράτος και στην κοινωνία. Το σύνολο των υπαλλήλων που πλήρωνε το Δημόσιο το 1980 δεν ξεπερνούσαν τις 400.000 μισθωτών. Το 2009 αυτός ο αριθμός ξεπέρασε τους 1.135.000 μισθωτούς. Επιπλέον το κράτος χρηματοδότησε με νόμιμες και παράνομες χορηγήσεις αγρότες, εμπόρους, εργολάβους, γιατρούς, δικηγόρους, μηχανικούς, βιομήχανους, εφοπλιστές και νέα τζάκια, φαρμακοποιούς, εκτελωνιστές, άγαμες θυγατέρες, πρόωρες συντάξεις στα 15, 20 και 25 χρόνια, τυφλούς τερματοφύλακες, έγκυους (!) παπάδες και γυναίκες που γεννούσαν κάθε δύο ή τρεις μήνες: ΜΕ ΔΑΝΕΙΚΑ!».
Οι κυβερνήσεις
Από την ενδελεχή έρευνα του Θάνου Παπαδόπουλου “παρελαύνουν” όλες οι κυβερνήσεις της Mεταπολίτευσης, από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Ανδρέα Παπανδρέου, του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, του Κώστα Σημίτη, μέχρι του Κώστα Καραμανλή, “ο οποίος έβαλε και την ταφόπλακα” ,ενώ εξετάζεται πόσο ευθύνεται η καθεμία από αυτές για τη σημερινή κατάσταση της χώρας. Όπως αναφέρει ο συγγραφέας, «Το 1980 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής παρέδωσε έναν ευρύτερο δημόσιο τομέα, που σύμφωνα με τα στοιχεία μελετών, μισθοδοτούσε περί τους 400 χιλιάδες υπαλλήλους και το 1989 μισθοδοτούνταν πάνω από 800 χιλιάδες. Επί κυβερνήσεων Κώστα Καραμανλή το 2009 μισθοδοτούνταν 1.135.000 υπάλληλοι. Η κοινωνική πολιτική δεν γίνεται με δανεικά, γίνεται αν έχεις ανάπτυξη και έσοδα από άμεσους και έμμεσους φόρους και δασμούς».
Για ένα κόμμα άκρατου κρατισμού με τριτοκοσμική ιδεολογία που συγγένευε περισσότερο με τα αριστερά κινήματα της Λατινικής Αμερικής και με κόμμα Μπάαθ του αραβικού σοσιαλισμού, κρατώντας αποστάσεις από τα σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης, κάνει λόγο ο Θάνος Παπαδόπουλος όσον αφορά την εκτενή αναφορά του στο ΠΑΣΟΚ και στις ευθύνες του Ανδρέα Παπανδρέου. Βαρύ “κατηγορώ” για την σημερινή κατάσταση της χώρας επιρρίπτεται από τον συγγραφέα και στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ η οποία “Όταν το 2015 κατάλαβε ότι ο εκβιασμός του δεν περνούσε και μπροστά υπήρχε άβυσσος, έστριψε το τιμόνι κι έκανε την κωλοτούμπα για να σωθεί. Δεν εγκατέλειψε το πνεύμα του διχασμού... Ο Αλέξης Τσίπρας δεν στράφηκε στο “νέο” αλλά σε ο,τι πιο παλιό και χρεοκοπημένο: πελατειακό και κομματικό κράτος, ρουσφέτια, υπεράσπιση των προνομίων των προνομιούχων τάξεων κλπ.... Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν ποιο ήταν το πρόβλημα. Δεν τους πέρασε καν από το μυαλό ότι το ζήτημα ζωής και θανάτου για την Ελλάδα ήταν ο αστικός εκσυγχρονισμός και ο ουσιαστικός και βαθύς εξευρωπαϊσμός της. Η εχθρότητα του ΣΥΡΙΖΑ προς την Ευρώπη δεν είναι τυχαία... Ζούσαν μέσα στις αυταπάτες τους, όπως το ομολόγησε ο Αλέξης Τσίπρας αργότερα. Άλλαξαν πορεία ξαφνικά, το καλοκαίρι του 2015, επειδή είδαν την καταστροφή να έρχεται καταπάνω τους με ταχύτητα χιλίων χιλιομέτρων. Μόνο αυτό τους ξύπνησε από το λαϊκοδημοκρατικό τους όνειρο. Η άβυσσος... Φυσικά είχε θύματα αυτή η αφύπνιση: την εξωτερική πτέρυγα Λαφαζάνη - Ζωής Κωνσταντοπούλου και πρώτο απ' όλους τον Βαρουφάκη. Αυτοί δεν ξύπνησαν ακόμη. Βαδίζουν ή μάλλον πλέουν με κλειστά μάτια στις ξέρες και στις ρουφήχτρες των αχαρτογράφητων νερών. Αλλά μόνοι τους...”
Η πένα του Θάνου Παπαδόπουλου, τέλος, καθόλη τη διάρκεια της αντικειμενικής “κατάθεσης” γεγονότων και πολιτικών χειρισμών που έσπρωξαν την Ελλάδα στο γκρεμό, δεν σταματά, έμμεσα ή άμεσα, να αναφέρεται στη σπουδαιότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναφορικά με τη σωτηρία της χώρας και να γράφει τον επίλογο της ανάκαμψής μας παραφράζοντας τα λόγια του σπουδαίου φιλοσόφου Χοσέ Ορτέγκα: “Η Ελλάδα είναι το πρόβλημα. Η Ευρώπη είναι η λύση”.