Ο θάνατος της σημαντικής ζωγράφου και σκηνογράφου Γιούλιας Γαζετοπούλου σάς συγκλόνισε. Πώς θα περιγράφατε το ιδιαίτερο δέσιμο που είχατε με τη γνωστή εικαστικό;
Η Γιούλια Γαζετοπούλου ήταν μια πολύ καλή φίλη των παιδιών μου και ιδιαίτερα του γιου μου, ο οποίος είχε συνεργαστεί μαζί της σε θεατρικά έργα, στα οποία εκείνος έγραψε τη μουσική και εκείνη έκανε τη σκηνογραφία. Συνεργάστηκαν για πρώτη φορά στα 1984, όταν τα παιδιά μου ήταν ήδη μεγάλα. Γι’ αυτό και δεν καταλαβαίνω πώς γράφτηκαν όλα αυτά στον Τύπο, ότι τα ανέθρεψε ή ότι τα είχε αναλάβει όταν ήμουν εξόριστος. Μου κακοφάνηκε αυτό, ιδιαίτερα για τη Μυρτώ, τη γυναίκα μου, που εγκατέλειψε την επιστήμη της και μια λαμπρή σταδιοδρομία ως γιατρός και ερευνήτρια για να αφοσιωθεί στα παιδιά μας και από τότε που γεννήθηκαν μέχρι σήμερα ζούσε και ζει γι’ αυτά.
Κοιτάτε κατάματα τον θάνατο;
Η φιλοσοφική μου σκέψη με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η ζωή και ο θάνατος είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Πηγή: Realnews