Βιώνουμε το άκρον άωτο της ηλιθιότητας ενός Έθνους που αρνείται να αντιμετωπίσει κατάματα την πραγματικότητα, επικαλούμενο διάφορες δικαιολογίες – ενώ ονειρεύεται πως βγήκε από τα μνημόνια και μία βιώσιμη ανάπτυξη με την ίδια πολιτική, παρά το ότι έχει αποδειχθεί πολλές φορές πως οδηγεί στην καταστροφή και στο χάος.
Επικαιρότητα
Σύμφωνα με το δελτίο μηνιαίων στοιχείων της Γενικής κυβέρνησης που δημοσιεύθηκε χθες για το Δεκέμβριο του 2018 (πηγή), το ακαθάριστο δημόσιο χρέος εκτοξεύθηκε από 328,704 δις € τα τέλη του 2017, στα 358,949 δις € την 31 Δεκεμβρίου του 2018 – οπότε μέσα σε ένα έτος αυξήθηκε κατά 30,2 δις €. Παράλληλα υπήρξαν νέες εκδόσεις χρέους ύψους 844,911 δις € και εξοφλήσεις 814,861 δις € – όπου όμως στις νέες εκδόσεις συμπεριλαμβάνονται τόσο τα δάνεια από τον ESM, όσο και η ανακύκλωση του βραχυπρόθεσμου δανεισμού μέσω των REPOS (γράφημα, σελίδα 19).
Ειδικά όσον αφορά τα REPOS, πρόκειται για δυσθεώρητα ποσά, ύψους εκατοντάδων δις € κάθε χρόνο που δεν κατανοεί κανείς γιατί διακινούνται – ενώ η κυβέρνηση δεν δίνει καμία συγκεκριμένη εξήγηση. Σε κάθε περίπτωση, το δημόσιο χρέος αποτελείται από διάφορα δάνεια ύψους 292,118 δις €, καθώς επίσης από χρεωστικούς τίτλους 66,83 δις € – ενώ σε κάποιο βαθμό η αύξηση του οφείλεται στη δημιουργία του «μαξιλαριού» εκ μέρους της κυβέρνησης, για την προσφυγή της χώρας στις αγορές (κάτι που θα μπορούσε να αποφευχθεί εάν είχε επιλεχθεί η πιστοληπτική γραμμή στήριξης εκ μέρους της ΕΚΤ, μέσω της οποίας δεν θα είχαν αντιμετωπίσει ούτε οι τράπεζες τα σημερινά τους άλυτα προβλήματα).
Από τα δάνεια τώρα των 292,118 δις €, όπως φαίνεται από το δελτίο τα 253,105 δις € προέρχονται από τους «θεσμικούς» πιστωτές (ΕΤΧΣ, ΕΜΣ, ΔΝΤ) – τα οποία λήφθηκαν με τα τρία μνημόνια που υπέγραψε η Ελλάδα, για να εξοφληθούν οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, καθώς επίσης οι υπόλοιποι ιδιώτες επενδυτές. Έναντι αυτού του ποσού δόθηκαν ουσιαστικά τα κλειδιά της χώρας μας στους Γερμανούς, ενώ τελευταία τους παραχωρήθηκαν τα πάντα με το ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ – παρά το ότι το δικό τους μερίδιο στο δανεισμό μας είναι χαμηλότερο από 30%.
Ειδικότερα ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ΕΜΣ ή ESM), ο οποίος μετατρέπεται σταδιακά στο γερμανικό ΔΝΤ που θα στηρίξει την κυριαρχία της Γερμανίας στην Ευρώπη, έχει συνολικά κεφάλαια ύψους 700 δις €, τα οποία «κατέθεσαν» οι χώρες της Ευρωζώνης ως εξής (σε δις €):
Όπως φαίνεται από τον πίνακα, μόνο το 10,2% των συνολικών κεφαλαίων του ΕΜΣ είναι σε χρήματα, ενώ το 89,8% αφορά εγγυήσεις που δόθηκαν από τα κράτη – γεγονός που σημαίνει πως τα δάνεια του στην Ελλάδα, με τα οποία παραδόθηκε η εθνική της κυριαρχία, προέρχονται κυρίως από εγγυήσεις. Η Γερμανία τώρα, η οποία ουσιαστικά είναι η μοναδική που επωφελείται από την υφαρπαγή των περιουσιακών στοιχείων της χώρας μας (δευτερευόντως η Γαλλία εφόσον εξαγοράσει τις εταιρείες ύδρευσης και η Ιταλία που πήρε ως δώρο το σιδηροδρομικό μας δίκτυο έναντι μόλις 40 εκ. €), συμμετέχει στον ΕΜΣ με 27,14% περίπου – αλλά με πραγματικά κεφάλαια μόλις 21,7 δις €, εκ των οποίων μόλις το 1/3 περίπου δόθηκαν στην Ελλάδα.
Επομένως για ένα πραγματικό ποσόν της τάξης των 7 δις € εξαγόρασε την πατρίδα μας, επιβάλλοντας της μεταξύ άλλων την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας – κάτι που πιθανόν θα αποτελέσει την αφετηρία του διαμελισμού της, με τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου μακεδονικού κράτους που επιδιώκει, αφενός μεν για να κατασκευάσει το Σουέζ της Ευρώπης, αφετέρου για να την ελέγχει καλύτερα.
Από την άλλη πλευρά η Γερμανία κέρδισε από την κρίση χρέους της Ευρωζώνης, λόγω της οποίας η ΕΚΤ μείωσε τα επιτόκια της μηδενίζοντας τα τελικά, 290 δις € έως το 2017 (γράφημα) – συν φυσικά τους τόκους από το δανεισμό της Ελλάδας, καθώς επίσης των άλλων χωρών που υποχρεώθηκαν να υπαχθούν στην Τρόικα, συν τα θηριώδη πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της ύψους περί τα 250 δις € ετήσια. Πρόκειται ασφαλώς για ένα υποδειγματικό επενδυτικό εγχείρημα εκ μέρους της – αφού τα οφέλη της είναι δεκάδες φορές μεγαλύτερα από τα χρήματα που πραγματικά διέθεσε.
Αντίθετα η Ελλάδα, παρά την οδυνηρή πολιτική λιτότητας που της επιβάλλεται, παρά τη χρεοκοπία της με το εγκληματικό PSI, καθώς επίσης παρά το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας της, «βλέπει» αφενός μεν το δημόσιο χρέος της να συνεχίζει την ξέφρενη ανοδική του πορεία στα 359 δις € από 301 δις € περίπου στα τέλη του 2009, αφετέρου το κόκκινο ιδιωτικό να εκτοξεύεται στη στρατόσφαιρα, αγγίζοντας πλέον τα 300 δις € από αμελητέο το 2009 – ενώ οι τράπεζες της έχουν χρεοκοπήσει παρά τις πέντε διαδοχικές ανακεφαλαιώσεις (οι δύο πρώτες από τους ιδιώτες), ο πληθυσμός έχει εξαθλιωθεί, ο παραγωγικός της ιστός έχει καταρρεύσει, χάθηκε πάνω από 1 τρις € κοκ.
Εν τούτοις, τόσο η κυβέρνηση, όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση επιμένουν στην τήρηση της πολιτικής των μνημονίων – οπότε στη συνέχιση της γερμανικής κατοχής, με τελικό αποτέλεσμα την αλλαγή ιδιοκτησίας του κράτους, ταυτόχρονα με την αλλοίωση του πληθυσμού και με τη μετατροπή των Ελλήνων σε εξαθλιωμένους σκλάβους χρέους μίας κατατετμημένης γερμανικής αποικίας.
Πρόκειται λοιπόν για το άκρον άωτο της ηλιθιότητας ενός Έθνους που αρνείται να αντιμετωπίσει κατάματα την πραγματικότητα, επικαλούμενο διάφορες δικαιολογίες – ενώ ονειρεύεται πως βγήκε από τα μνημόνια και μία βιώσιμη ανάπτυξη με την ίδια πολιτική, παρά το ότι έχει αποδειχθεί πολλές φορές πως οδηγεί στην καταστροφή και στο χάος. Ανάπτυξη βέβαια θα έχει η Ελλάδα κάποια στιγμή, σύντομα ίσως, αλλά χωρίς καμία ωφέλεια για τους ιθαγενείς – κατά το θλιβερό παράδειγμα της Γουατεμάλα (ανάλυση).