Τις τελευταίες ημέρες ζούμε ένα θέατρο του παραλόγου. Πριν από περίπου τέσσερα χρόνια, δύο κόμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ, συνεργάστηκαν προκειμένου να σχηματίσουν αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Σχημάτισαν κυβέρνηση, αν και είχε πολλά χαρακτηριστικά από τσίρκο, έχοντας φροντίσει μάλιστα, η κάθε πλευρά, να ψηφίζει ή να μην ψηφίζει, τα νομοσχέδια που άρεσαν, ή που, αντιθέτως δεν θα
γίνονταν δεκτά, στο κομματικό τους ακροατήριο.
Έτσι ζήσαμε υπέροχες στιγμές, με νομοσχέδια όπως, το σύμφωνο συμβίωσης ή την υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια, να υπερψηφίζονται από τον ένα κυβερνητικό εταίρο και να καταψηφίζονται από τον άλλο.
Έτσι, με τρόπο βολικό, δυστυχώς με τη βοήθεια «χρήσιμων», η μία πλευρά μπορούσε να πουλάει τζάμπα προοδευτισμό ενώ η άλλη πουλούσε τζάμπα «Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια».
Μέσα σε αυτά τα τέσσερα χρόνια, η αρμονική αυτή σχέση ουδέποτε διαταράχτηκε. Ούτε καν όταν πριν εννιά μήνες, υπογράφτηκε από τον πρωθυπουργό και τον Υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά, η συμφωνία των Πρεσπών. Εννέα μήνες από την υπογραφή, αυτής της τόσο κακής για τα εθνικά συμφέροντα συμφωνίας, όπως τουλάχιστον ισχυρίζεται ο μέχρι πρότινος Υπουργός Έθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, πέρασαν όμορφα και ωραία, χωρίς αυτή η, σχεδόν ερωτική σχέση, να χαλάσει ή έστω να τραυματιστεί.
Γιατί βέβαια, και εδώ θα πρέπει να ανοίξω μία παρένθεση, αν ο κύριος Καμμένος, όντως δεν ήθελα να υπογραφεί αυτή η συμφωνία, δεν είχε παρά να αποσύρει την εμπιστοσύνη του από την κυβέρνηση, και να οδηγηθούμε σε εκλογές. Ακόμα και αν η κυβέρνηση έβρισκε τους πρόθυμους, όπως τους βρήκε τώρα, για να αποσπάσει ψήφο εμπιστοσύνης, διαμορφώνοντας μία κυβέρνηση κουρελού, όπως προσφυώς είπε ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης, ο ίδιος, θα είχε επιτελέσει το πατριωτικό του καθήκον. Δεν το έκανε.
Οι δύο εταίροι, δεν είναι πάρα σύζυγοι, οι οποίοι προχωρούν σε ένα διαζύγιο για φορολογικούς λόγους. Ακόμη και σήμερα, ο Πάνος Καμμένος κάνει αβάντα στο συνεταίρο του, παραμένοντας στην ουσία ένας κρυφός εταίρος, ο οποίος τροφοδοτεί, με χρήσιμες ψήφους στη Βουλή, τον πρωθυπουργό. Καθόλου τυχαία δεν είναι μέσα σε αυτή τη συγκυρία η μετακίνηση του κυρίου Φωκά στην κοινοβουλευτική ομάδα των ΑΝΕΛ. Στην οποία κοινοβουλευτική ομάδα, παραμένουν μια χαρά Παπαχριστόπουλος και Ζουράρις, ενώ διαγράφηκε η Έλενα Κουντουρά.
Όλο αυτό το πράγμα θα μπορούσε να είναι διασκεδαστικό, ή γκροτέσκο. Δυστυχώς είναι θλιβερό. Τη στιγμή ακριβώς που η χώρα χρειάζεται ενότητα, τη στιγμή ακριβώς που η προώθηση οποιασδήποτε συμφωνίας, έστω και κακής, θα πετούσε τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση από το πολιτικό σύστημα, προκειμένου να μπορέσει να έχει ηθική νομιμοποίηση, ο Αλέξης Τσίπρας με τον συνεταίρο του, εξακολουθούν να κοροϊδεύουν τον ελληνικό λαό κατάμουτρα.
Δεν εξετάζουμε αυτή τη στιγμή μόνο το Σύνταγμα. Είναι σαφές πως η κυβέρνηση αυτή, που υφίσταται μετά την πρόσφατη ψήφο εμπιστοσύνης, δεν διαθέτει πολιτική νομιμοποίηση. Θα έπρεπε ήδη, να έχει προκηρύξει εκλογές, και την συμφωνία τελικά, να την επικυρώσει ή να την απορρίψει η νέα Βουλή, με «νωπή» (αλήθεια, πόσες φορές ακούσαμε αυτόν τον όρο εκείνο το εφιαλτικό πρώτο εξάμηνο του 2015;) εντολή.
Δεν είμαι ειδική στην ιστορία. Όμως σύμφωνα με τις γνώσεις και τα διαβάσματα μου, έχω την αίσθηση πως ποτέ στα χρόνια που πορεύεται το σύγχρονο νεοελληνικό μας κράτος, από την εποχή που σχηματίστηκε μέχρι και σήμερα, δεν υπήρξε χειρότερη κυβέρνηση από αυτή. Κάθε μέρα που παραμένει στην εξουσία, είναι μια μέρα που βλάπτονται τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Πρέπει να φύγει.
Άρθρο της Τιτης Ντολαπτσή επιχειρηματία στελέχος της ΝΔ
zougla.gr/blog