Του Χασάπη Πέτρου
Σε κανένα άλλο κράτος στον κόσμο δεν έχουν συμβεί πολύ λιγότερα δυσάρεστα γεγονότα, από όσα συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και δεν έχουν συγκλονιστεί ή ανατραπεί οι
αντίστοιχες άρχουσες ελίτ του κράτους αυτού.
Κλείνουμε ήδη δέκα χρόνια σε μνημόνια, με εκχωρημένη πλήρως κάθε εθνική μας κυριαρχία και δεν έχουν θιγεί κατ’ ελάχιστο οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ της χώρας. Δηλαδή αυτές που είναι απόλυτα υπεύθυνες για τη χρεοκοπία της. Αντίθετα παραμένουν και κερδίζουν πολλά περισσότερα.
Σε λιγότερο χειρότερες καταστάσεις και σε πολύ πιο σύντομο χρονικό διάστημα, άλλος λαός θα είχε εξεγερθεί και θα ανέτρεπε τα πάντα. Αντίθετα εμείς συνεχίζουμε με τα ίδια κρατικοδίαιτα οικονομικά παράσιτα με τα ίδια πολιτικά παράσιτα και τις ίδιες υπεραιωνόβιες κληρονομικές πολιτικές οικογένειες, με τους ίδιους ακριβώς χρεοκοπημένους θεσμούς κ.λ.π. Δεν έχει κουνηθεί από τη θέση του το παραμικρό.
Όλος αυτός ο συρφετός των παρασιτικών ελίτ, όχι μόνο κατόρθωσε να επιβιώσει, πλήρως ατσαλάκωτος από την κρίση, αλλά ταυτόχρονα, χρησιμοποιώντας νομοθετική και αστυνομική βία, συνεχίζει να αισχροκερδίζει σε βάρος των σαρκών των Ελλήνων πολιτών, σε βάρος των χιλιάδων ψυχών που αυτοκτονούν, σε βάρος των περιουσιών που αποκτήθηκαν τίμια και με αίμα, σε βάρος των εκατοντάδων χιλιάδων νέων που έφυγαν δια παντός από τη χώρα και τελευταία σε βάρος της ίδιας της ακεραιότητας της χώρας, την οποία άρχισε να εμπορεύεται δεξιά και αριστερά. Ταυτόχρονα προχωρά σε ενσωμάτωση με φιλήσυχους Έλληνες Χριστιανούς, αλλόθρησκους φανατισμένους του Ισλάμ.
Στην Ιταλία ανατράπηκε το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα, χωρίς να έχει επέλθει ούτε καν το 1% των δικών μας δεινών. Στη Γαλλία, έβγαλαν πλέον και το στρατό στους δρόμους για να προλάβουν την ανατροπή. Σε μας δεν κουνιέται φύλλο. Ακόμα και όταν κάποια μικρά κόμματα πάνε να μιλήσουν για όλα αυτά και να ζητήσουν στήριξη, πέφτουμε εμείς οι ίδιοι πάνω τους να τα κατασπαράξουμε, αφήνοντας το καθεστώς αλώβητο, σαν να θέλουμε να το προστατέψουμε.
Τι έχουμε πάθει, φοβόμαστε μην μας πουν οι κλέφτες και οι προδότες εμάς, τους τίμιους πατριώτες φασίστες; Μη μας πουν εθνικιστές, οι διεθνιστές και οι εθνομηδενιστές;, Μη μας πουν οπισθοδρομικούς οι καθεστωτικοί ελιτίστες; Μη μας πουν λαϊκιστές οι ολιγάρχες; Μη μας πουν γραφικούς οι θρασύτατοι; Ή μήπως δειλιάζουμε απέναντι σε Σκοπιανούς, Τούρκους, Αλβανούς κ.λ.π. εμείς που μια ολόκληρη ιστορία είμαστε όλο πολέμους και αγώνες; Τι στο διάβολο τελικά έχουμε πάθει αδέρφια; Αν συνεχίσουμε έτσι, στο τέλος θα γίνουμε εμείς οι ίδιοι μετανάστες, εγκαταλείποντας την πανέμορφη και ιστορική χώρα μας.
Μάλλον πρέπει να καλέσουμε διεθνείς ψυχιάτρους να μελετήσουν αυτό το νεοελληνικό φαινόμενο της πλήρους αφασίας.