Στρατηγός Κωσταράκος απο τις Σέρρες... ΔΕΝ μασάει...
Αλήθειες που πονάνε και δεν έχουν κανένα περιθώριο αμφισβητήσεων των γεγονότων, ξεδίπλωσε σε Ομιλία του στην Πόλη των Σερρών, καλεσμένος της ΕΑΑΣ και του ΣΕΑΝ ο Στρατηγός Κωσταράκος
Ειδικά για το ξεπούλημα της Μακεδονίας μεταξύ άλλων ανέφερε και τα εξής:
Ένας ορισμός τον οποίο βρίσκω ιδιαίτερα πετυχημένο περιγράφει την διπλωματία ως «την τέχνη να επιτρέπεις στον άλλο να κάνει το δικό σου» (Sir David Frost, British Diplomat).
Θεωρώ λοιπόν ως ιδιαίτερα πετυχημένη την εξάσκηση της διπλωματίας από τον βόρειο, πρόσφατα βαπτισμένο σε (Βόρεια Μακεδονία) γείτονά μας.
Διότι έπραξαν ότι έπρεπε απέναντι στον ασύγκριτα δυνατότερο σε κάθε διάσταση αντίπαλό του, δάμασαν την δύναμή του και του επέτρεψαν να πράξει αυτό που επεδίωκαν, και ακόμα περισσότερα:
Να τους χαρίσει μαζί με το όνομα, την γλώσσα και την εθνότητα καθώς και τα ερείσματα εκείνα που θα τους επιτρέψουν στο μέλλον να υποκινήσουν και υποθάλψουν μειονοτικά προβλήματα στο εσωτερικό του θεωρητικά ισχυρού γείτονά τους.
Ποιος είναι αυτός ο γείτονας;
Μα φυσικά η Ελλάδα.
Δυστυχώς, δεν ήταν ο ξένος παράγοντας αυτός που μας πίεσε.
Σε καμία περίπτωση οι ισχυροί του διεθνούς συστήματος δεν ενδιαφέρονται για τεχνικές λεπτομέρειες, όπως το όνομα με το οποίο το γειτονικό προς τον βορρά κράτος θα εισερχόταν στους δυτικούς οργανισμούς.
Τους αρκούσε το να μπει στο ΝΑΤΟ για να αναχαιτιστεί η ρωσική διείσδυση, με οποιοδήποτε όνομα. Με οποιαδήποτε κυβέρνηση.
Με οποιοδήποτε κόστος. Αυτό το κόστος, οι κυβερνώντες την χώρα μας προθυμοποιήθηκαν να το αναλάβει η Ελλάδα.
Προσέξτε όμως:
όχι οι ίδιοι.
Η Ελλάδα.
Γαλαντόμοι με την περιουσία άλλων.
Έδωσαν κάτι το οποίο δεν τους άνηκε ώστε να ικανοποιήσουν τις κομματικές ιδεοληψίες, τόσο τις δικές τους όσο και του σκληρού πυρήνα των οπαδών τους.
Τα υπόλοιπα είναι φθηνές δικαιολογίες που δεν αντέχουν σε καμία κριτική.
Κυρίες και Κύριοι,
Δεν περίμενα, για να είμαι ειλικρινής, κάτι καλό από μια παρέα από νεοκομμουνιστές και διεθνιστές ακαδημαϊκούς, σε συνεργασία με άσχετους και ερασιτέχνες διπλωμάτες και με επικεφαλής τους κυρίους Τσίπρα, Καμμένο και Κοτζιά.
Αλλά δεν περίμενα ότι θα έφτανε ποτέ στο σημείο να ξεπουλήσει την ένδοξη και ζηλευτή ιστορία χιλιάδων ετών ενός μέρους της Ελλάδος μας, της Μακεδονίας.
Πίστευα ότι θα είχαν όρια και ηθικούς φραγμούς.
Δεν έχουν. Και πούλησαν μακεδονική γλώσσα και εθνότητα με τη συμφωνία των Πρεσπών.
Και συνεχίζουν να περιοδεύουν ανά την Ελλάδα διαφημίζοντας τα ανόητα ιδεολογήματα τους.
Ονόμασαν «έντιμο συμβιβασμό» μια άτακτη υποχώρηση σε μια μάχη που δεν έδωσαν, απεμπολώντας τα εθνικά συμφέροντα με αντάλλαγμα ομιχλώδη οφέλη: τη βελτίωση της οικονομικής μας διείσδυσης στα Βαλκάνια και την απόκτηση κυρίαρχης γεωπολιτικής θέσης στην περιοχή μας.
Αυτά είναι παραμύθια για ανίδεους.
Όσοι ξέρουν τα Βαλκάνια, ξέρουν κατ’ αρχήν ότι «εδώ δεν είναι παίξε-γέλασε» για «καρικατούρες» που παριστάνουν τους Υπουργούς Εξωτερικών, και κατά δεύτερον ότι τα «όργανα παίζουν όσο πληρώνεις τους οργανοπαίκτες».
Και η Ελλάδα την παρούσα χρονική περίοδο δεν είναι ικανή να πληρώσει τους συνταξιούχους της πόσο δε μάλλον να προσελκύσει και να στηρίξει τους απαιτητικούς διεθνείς «οργανοπαίκτες».
Συνεπώς, το αφήγημα των οικονομικών «ωφελημάτων» και του «επηρεασμού» στην εκπαίδευση, στην διοικητική οργάνωση και στις ένοπλες δυνάμεις των γειτονικών χωρών, όχι μόνο είναι από τη φύση του άηθες ως κίνητρο, αλλά είναι και ένα ουτοπικό παραμύθι για αφελείς.
Η Ελλάδα υπέστη εκούσια και εντελώς ανώφελα, μια στρατηγική ήττα.
Ίσως να αποτελεί την χειρότερη στιγμή στην διπλωματική ιστορία μας.
Ξέρω ότι πολύς κόσμος εκεί στο Υπουργείο Εξωτερικών πραγματικά ντρέπεται για το έγκλημα που έγινε.
Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μία κακή συμφωνία.
Είναι μία πρόχειρη συμφωνία, μια βιαστική συμφωνία, η οποία αφήνει αρκετές γκρίζες ζώνες και ανεπίλυτα θέματα τα οποία θα μας ταλαιπωρήσουν αρκετά στο μέλλον και θα απαιτήσουν την κατανάλωση εκείνου του περίφημου διπλωματικού κεφαλαίου το οποίο μας έλεγαν ότι θα εξοικονομείτο για διοχέτευση στο μεγαλύτερο και πραγματικό πρόβλημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, το εξ ανατολών.