ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΙΜΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ
Τι απίθανος τρόπος, αλήθεια, για να περάσεις ένα αξέχαστο Σαββατόβραδο!
Κατ’ αρχάς, ξεκινάς να φτιάχνεσαι από νωρίς, με ελαφρά ποτά: κατεβάζεις έναν Παϊπουτλίδη και στο καπάκι έναν Χατζηθεοδοσίου στο Μαξίμου.
Επειδή όμως κανείς δεν έχει ξανακούσει για τους Κ. Παϊπουτλίδη και Γ. Χατζηθεοδοσίου, στριμώχνεις ανάμεσά τους και τον μικρό Τσοχατζόπουλο, δηλαδή τον νεοπροσληφθέντα Θάνο Μωραΐτη, με το γνώριμο ύφος του της μόνιμης δυσπεψίας, ώστε να «σηματοδοτήσεις», όπως θα το έλεγε ένας προοδευτικός, ότι επρόκειτο για στελέχη της Κεντροαριστεράς.
Σπουδαία στελέχη μάλιστα, αφού τους δέχθηκε σαββατιάτικα ο Τσίπρας στο πρωθυπουργικό γραφείο – άλλο αν δεν τους ξέρουμε εμείς οι αδαείς.
Ετσι φτιαγμένος, καταλήγεις το βράδυ στο Κλειστό στο Γαλάτσι να αγκαλιάζεσαι με τον Παϊτέρη, τον Θεοχαρόπουλο και τον Τζουμάκα.
Καλύτερα δεν γίνεται...
Ορισμένα πράγματα στην πολιτική γίνονται για τα προσχήματα και μόνον. Γίνονται, επειδή αν δεν γίνουν η ζημία θα είναι μεγαλύτερη από την αποτυχία που αποκαλύπτει η πραγματοποίησή τους – γίνονται, δηλαδή, για να φύγουν από τη μέση.
Περίοπτο παράδειγμα σχετικώς ήταν του Κώστα Καραμανλή, που αφού εξελέγη πρωθυπουργός δεν είχε τίποτε άλλο ενδιαφέρον να κάνει, αλλά δεν μπορούσε να φύγει και έπρεπε να περιμένει υπομονετικά μέχρι να τελειώσει το μαρτύριο.
Παρόμοια ήταν και η περίπτωση του περασμένου Σαββάτου, με τη συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στο Γαλάτσι για τη λεγόμενη Προοδευτική Συμμαχία.
Η απορία μου είναι ειλικρινής και όχι ρητορική: σε ποιους απευθυνόταν το κάλεσμα του Τσίπρα;
Ποιοι μπορεί να πεισθούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πορεύεται τον δρόμο του εξευρωπαϊσμού, βασιζόμενοι στο κύρος προσώπων, όπως ένας θυμωμένος βουτυρομπεμπές που σταδιοδρομεί στη Βουλή διορισμένος, χωρίς να έχει εκλεγεί ποτέ, ή ένας βασανισμένος ανισόρροπος που η πολιτική τον έχει ξεβράσει εδώ και χρόνια;
Στην αρχή είχαμε τα γνωστά περιτρίμματα: Μωραΐτη, Τόλκα, Μπίστη, Ραγκούση κ.ά.
Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ μαζεύει πια και από τα αποφάγια. Με τόση όρεξη μάλιστα, ώστε καμιά φορά δαγκώνει και τους τενεκέδες!
Είναι φυσικό ο ΣΥΡΙΖΑ να φτάνει στο τέλος του δρόμου εξαντλημένος.
Ακόμη ψάχνουν στέλεχος πρώτου πολιτικού μεγέθους, κατά προτίμηση υπουργό, για να ηγηθεί του ευρωψηφοδελτίου. (Είναι απαραίτητο, ειδάλλως δίνεται η εντύπωση ότι επικεφαλής του ψηφοδελτίου είναι ο Πέτρος Κόκκαλης...)
Πού να τον βρουν όμως;
Εδώ για τον υποψήφιο δήμαρχο στην Αθήνα κατέληξαν σε ένα φουκαριάρικο, που το λέει μόνο του ότι είναι «κουτσό άλογο» και το οποίο το μόνο που έχει να προτείνει για την Αθήνα είναι η δημιουργία χώρων δημοσίου θηλασμού.
Ο δε πρώην συνεταίρος, ο Π. Καμμένος, ψάχνει υποψηφίους ευρωβουλευτές μέσω αγγελιών!
Πώς να βρεθεί, λοιπόν, υπουργός και μάλιστα για να σηκώσει επάνω του όχι μόνο το παραμύθι του εξευρωπαϊσμού, αλλά και το κόστος της αρχικής εχθρότητας προς την Ευρώπη;
Διότι και αυτό θα συζητηθεί στην προεκλογική περίοδο, μην αμφιβάλλετε.
Συναισθανόμενος τις δυσκολίες του ΣΥΡΙΖΑ και αντιλαμβανόμενος την προσπάθειά του να πασοκοποιηθεί, έρχομαι να προτείνω μια ιδέα (πάντα αφιλοκερδώς...) για τη θέση του επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν έχω καταλάβει καλά από κάτι ασυναρτησίες που δημοσιεύει ο ίδιος, ο επιτυχημένος δήμαρχος Ηλίας Ψινάκης ενδιαφέρεται για μια έδρα στην Ευρωβουλή.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
kathimerini.gr
/politika-gr
Το Σαββατόβραδο του ΣΥΡΙΖΑ μου έφερε στον νου εκείνο τον υφυπουργό με το βαμμένο μαλλί και το ναπολεόντειο μέγεθος, ο οποίος, χαιρετίζοντας μια μέρα την παρουσία μαθητών του Δημοτικού στη Βουλή, τους περιέγραψε μιαν Ελλάδα όπου οι άνθρωποι έτρωγαν από τους σκουπιδοτενεκέδες και την οποία τα παιδιά δεν πρόλαβαν ευτυχώς να ζήσουν, χάρη στον ΣΥΡΙΖΑ.
Πολύ σκληρή ειρωνεία να βλέπουμε τώρα τον ΣΥΡΙΖΑ να τρέφεται από τα σκουπίδια.
Τι απίθανος τρόπος, αλήθεια, για να περάσεις ένα αξέχαστο Σαββατόβραδο!
Κατ’ αρχάς, ξεκινάς να φτιάχνεσαι από νωρίς, με ελαφρά ποτά: κατεβάζεις έναν Παϊπουτλίδη και στο καπάκι έναν Χατζηθεοδοσίου στο Μαξίμου.
Επειδή όμως κανείς δεν έχει ξανακούσει για τους Κ. Παϊπουτλίδη και Γ. Χατζηθεοδοσίου, στριμώχνεις ανάμεσά τους και τον μικρό Τσοχατζόπουλο, δηλαδή τον νεοπροσληφθέντα Θάνο Μωραΐτη, με το γνώριμο ύφος του της μόνιμης δυσπεψίας, ώστε να «σηματοδοτήσεις», όπως θα το έλεγε ένας προοδευτικός, ότι επρόκειτο για στελέχη της Κεντροαριστεράς.
Σπουδαία στελέχη μάλιστα, αφού τους δέχθηκε σαββατιάτικα ο Τσίπρας στο πρωθυπουργικό γραφείο – άλλο αν δεν τους ξέρουμε εμείς οι αδαείς.
Ετσι φτιαγμένος, καταλήγεις το βράδυ στο Κλειστό στο Γαλάτσι να αγκαλιάζεσαι με τον Παϊτέρη, τον Θεοχαρόπουλο και τον Τζουμάκα.
Καλύτερα δεν γίνεται...
Ορισμένα πράγματα στην πολιτική γίνονται για τα προσχήματα και μόνον. Γίνονται, επειδή αν δεν γίνουν η ζημία θα είναι μεγαλύτερη από την αποτυχία που αποκαλύπτει η πραγματοποίησή τους – γίνονται, δηλαδή, για να φύγουν από τη μέση.
Περίοπτο παράδειγμα σχετικώς ήταν του Κώστα Καραμανλή, που αφού εξελέγη πρωθυπουργός δεν είχε τίποτε άλλο ενδιαφέρον να κάνει, αλλά δεν μπορούσε να φύγει και έπρεπε να περιμένει υπομονετικά μέχρι να τελειώσει το μαρτύριο.
Παρόμοια ήταν και η περίπτωση του περασμένου Σαββάτου, με τη συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στο Γαλάτσι για τη λεγόμενη Προοδευτική Συμμαχία.
Η απορία μου είναι ειλικρινής και όχι ρητορική: σε ποιους απευθυνόταν το κάλεσμα του Τσίπρα;
Ποιοι μπορεί να πεισθούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πορεύεται τον δρόμο του εξευρωπαϊσμού, βασιζόμενοι στο κύρος προσώπων, όπως ένας θυμωμένος βουτυρομπεμπές που σταδιοδρομεί στη Βουλή διορισμένος, χωρίς να έχει εκλεγεί ποτέ, ή ένας βασανισμένος ανισόρροπος που η πολιτική τον έχει ξεβράσει εδώ και χρόνια;
Στην αρχή είχαμε τα γνωστά περιτρίμματα: Μωραΐτη, Τόλκα, Μπίστη, Ραγκούση κ.ά.
Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ μαζεύει πια και από τα αποφάγια. Με τόση όρεξη μάλιστα, ώστε καμιά φορά δαγκώνει και τους τενεκέδες!
Είναι φυσικό ο ΣΥΡΙΖΑ να φτάνει στο τέλος του δρόμου εξαντλημένος.
Ακόμη ψάχνουν στέλεχος πρώτου πολιτικού μεγέθους, κατά προτίμηση υπουργό, για να ηγηθεί του ευρωψηφοδελτίου. (Είναι απαραίτητο, ειδάλλως δίνεται η εντύπωση ότι επικεφαλής του ψηφοδελτίου είναι ο Πέτρος Κόκκαλης...)
Πού να τον βρουν όμως;
Εδώ για τον υποψήφιο δήμαρχο στην Αθήνα κατέληξαν σε ένα φουκαριάρικο, που το λέει μόνο του ότι είναι «κουτσό άλογο» και το οποίο το μόνο που έχει να προτείνει για την Αθήνα είναι η δημιουργία χώρων δημοσίου θηλασμού.
Ο δε πρώην συνεταίρος, ο Π. Καμμένος, ψάχνει υποψηφίους ευρωβουλευτές μέσω αγγελιών!
Πώς να βρεθεί, λοιπόν, υπουργός και μάλιστα για να σηκώσει επάνω του όχι μόνο το παραμύθι του εξευρωπαϊσμού, αλλά και το κόστος της αρχικής εχθρότητας προς την Ευρώπη;
Διότι και αυτό θα συζητηθεί στην προεκλογική περίοδο, μην αμφιβάλλετε.
Συναισθανόμενος τις δυσκολίες του ΣΥΡΙΖΑ και αντιλαμβανόμενος την προσπάθειά του να πασοκοποιηθεί, έρχομαι να προτείνω μια ιδέα (πάντα αφιλοκερδώς...) για τη θέση του επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν έχω καταλάβει καλά από κάτι ασυναρτησίες που δημοσιεύει ο ίδιος, ο επιτυχημένος δήμαρχος Ηλίας Ψινάκης ενδιαφέρεται για μια έδρα στην Ευρωβουλή.
Πολύ καλή επιλογή για τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς όσο γερνάει ο Ψινάκης μοιάζει όλο και περισσότερο με τη Βάσω Παπανδρέου, η οποία διετέλεσε επίτροπος επί Ανδρέα Παπανδρέου, να θυμίσω...
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
kathimerini.gr
/politika-gr