Μέρες που έρχονται, πρέπει να είμαστε ακριβείς με το τελετουργικό και την ουσία των πραγμάτων.
Διαβάζουμε λοιπόν σε ιστότοπο θρησκευτικού περιεχομένου ότι:
«Το Αντίδωρον είναι ευλογημένος άρτος που βγαίνει από τα πρόσφορα που προσεκόμισαν και προσέφεραν οι πιστοί, προκειμένου να τελεσθεί η Θεία Λειτουργία».
Δεν υπάρχει λοιπόν Αντίδωρον χωρίς τα Πρόσφορα. Η εκκλησία επιστρέφει μέρος τους αφού προηγηθούν τα εξής κατά προτεραιότητα:
«Πρώτα εξάγεται ο αμνός που συμβολίζει το σώμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Δεύτερον, εξάγεται η τριγωνική μερίδα της Θεοτόκου.
Τρίτον, εξάγονται οι μερίδες των εννέα ταγμάτων, δηλαδή πάντων και πασών των αγίων της Εκκλησίας.
Τέταρτον, εξάγεται η μερίδα υπέρ του οικείου επισκόπου (Πατριάρχου, Αρχιεπισκόπου, Μητροπολίτου για τα δεδομένα της Ελλάδας) και
Πέμπτον, εξάγονται οι μερίδες των ζώντων και κεκοιμημένων, της θριαμβεύουσας και της στρατευμένης Εκκλησίας .
Τα υπόλοιπα των άρτων (προσφόρων) είναι αυτά που ονομάζουμε Αντίδωρα».
Πολύ κατατοπιστικό: Δε μιλάμε λοιπόν για επιστροφή των Πρόσφορων αλλά για τα διαμοιρασμένα υπόλοιπα που προκύπτουν μετά τα παραπάνω.
Στη συνέχεια διαβάζουμε κάτι πολύ σημαντικό:
«Είναι το Αντίδωρον μια πράξη αγάπης και φιλανθρωπίας για όλους εκείνους τους αναξίους της μετοχής».
Συνεπώς, όπως ακριβώς δεν μπορεί να ξεχωριστεί το Αντίδωρον από τα Πρόσφορα από τα υπόλοιπα των οποίων προκύπτει, έτσι δε μπορεί να ξεχωριστεί και από την φιλανθρωπία προς τους ανάξιους ανθρώπους.
Δηλαδή η παροχή του Αντίδωρου ισοδυναμεί με χάρη στον Ανάξιο άνθρωπο.
Σημαντική διευκρίνιση:
«Είναι κακή συνήθεια να διανέμεται το Αντίδωρο στο παγκάρι από τους Εκκλησιαστικούς Επιτρόπους που είναι λαϊκοί, είτε να λαμβάνεται δι’ αυτοεξυπηρετήσεως από τους ίδιους τους πιστούς. Λαμβάνοντας μόνος του κανείς το Αντίδωρο στερείται της ευκαιρίας να λάβει την ευλογία του Λειτουργούντος Ιερέως».
Με λίγα λόγια: ο Ανάξιος πρέπει να λαμβάνει το Αντίδωρον (που βασικά δεν του αξίζει), όχι με αυτοεξυπηρέτηση αλλά αυτοπροσώπως από τον παππά, δηλώνοντας σε αυτόν ρητά την αναξιοσύνη του, την ανάγκη και υποχρέωσή του.
Και άλλη κρίσιμη διευκρίνιση:
«Πολλοί πιστοί ζητούν, κατά την στιγμή που λαμβάνουν την προσωπική τους μερίδα Αντιδώρου από τον Ιερέα, να λάβουν και άλλα περισσότερα Αντίδωρα (…) Όμως το Αντίδωρον είναι αντί της μετοχής των αχράντων Μυστηρίων στη συγκεκριμένη μέρα, χρόνο και τόπο τελέσεως της Θείας Ευχαριστίας. Μαζί με τον εκκλησιασμό έρχεται ή το Δώρο, ή το Αντίδωρον».
Ποιο σαφές δε γίνεται: Πρώτα προσκυνάς και μετά παίρνεις το Αντίδωρον. Και δε βάζεις στην τσέπη για την επομένη μέρα. Τόσο, όσο…
Έχει σημασία η κατάληξη του δημοσιεύματος:
«Τέλος πρέπει να σημειώσουμε και την σημασία της μετ’ ευλαβείας βρώσεως του Αντιδώρου που δείχνει και τον προσωπικό, κατ’ επίγνωση σεβασμό του εσθιόντος «μετά φόβου Θεού».
Πάντα με φόβο, ευλάβεια και υποχρέωση…
Κάπως έτσι μας τα έκανε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τα Μνημόνια, τα συμφωνημένα Πλεονάσματα, τα επιτευχθέντα Υπερπλεονάσματα και τις «παροχές» της.
Ας τα πάρουμε λοιπόν και πάλι με τα σειρά τα πράγματα.
Πρώτον, ο ΣΥΡΙΖΑ, πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων το λαϊκό ΌΧΙ του δημοψηφίσματος το καλοκαίρι του 2015, συμφώνησε με τους δανειστές και τα αφεντικά της ΕΕ, ένα νέο Μνημόνιο, με «υποχρέωση» συγκεκριμένα πλεονάσματα ανά έτος (0,5% για το 2016, 1,75% για το 2017 και 3,5% για το 2018).
Ο ΣΥΡΙΖΑ περηφανεύτη
κε τότε, για να χρυσώσει το χάπι, ότι σταμάτησε τα μεγάλα πλεονάσματα του Σαμαρά και της ΝΔ το 2015 (4,5%). Ωστόσο…Δεύτερον, στην τριετία 2016-2018 τα πρωτογενή πλεονάσματα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν διαδοχικά 4,2%, 4,2% και 4,4 %, δηλαδή πολύ παραπάνω από τις “υποχρεώσεις”!
Δύο τα συμπεράσματα:
- αόρατη η διαφορά
- δεν ήταν μόνο η τρόικα που τον υποχρέωνε αλλά και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ (και το κεφάλαιο που υπηρετεί) που ήθελε να γδάρει τον κόσμο
Τρίτον, “μοιράσαμε” μας λένε.
Σωπάτε καλέ…Δόθηκαν στην ίδια τριετία μέσω μερίσματος 2 δις, άρα καθαρό παραπάνω πλεόνασμα από το “υποχρεωτικό” 11 δις!
Με λίγα λόγια πρόκειται για τα Αντίδωρα του ΣΥΡΙΖΑ τα οποία καλεί να λάβουμε με ευχαριστίες, ευλάβεια και φυσικά μετά «φόβου Κούλη».
Για να έχουμε αίσθηση τι αντιπροσωπεύει αυτό το Υπερ-πλεόνασμα:
- Η δημόσια χρηματοδότηση για την υγεία το 2017 ήταν 8,8 δις (από 15,4 δις το 2009!). Η ταξικότατη αντεργατική πολιτική στην πράξη.
- Μόνο με το 1/3 από αυτό το θηριώδες Υπερ-πλεόνασμα των 13 δισ, θα μπορούσαν να διαγραφούν όλα τα χρέη των φτωχών νοικοκυριών, δηλαδή 3.600.000 ανθρώπων που χρωστούν σε κράτος, ταμεία, εφορία κλπ κάτω από 10.000 ευρώ. Θα ανάσαινε όλος ο λαϊκός κόσμος!
Δεν τα λέμε για να δημοσιολογήσουμε αλλά για να σταθμίσουμε τα πράγματα και να επιλέξουμε κοινωνική-πολιτική στάση και ψήφο ΑΝΤΑΡΣΥΑ(ς) και στις τρεις κάλπες που έχουμε μπροστά μας.
Εν κατακλείδι, κατά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και με τα δύο χέρια.
Για ένα διπλό βαρύ αντάρτικο ΟΧΙ:
Και για τα μνημόνια που μας φόρτωσε
και για τον εξευτελισμό της αριστεράς που προκαλεί
ΥΓ1: Οι συγκρίσεις με το τελετουργικό της Εκκλησίας δεν έγιναν μόνο για λόγους απλότητας σύγκρισης, ούτε πολύ περισσότερο για να προκαλέσουμε κάποιους πιστούς που εναποθέτουν σε αυτήν την ελπίδα τους. Θέλουμε, το ομολογούμε, να υπάρξει προβληματισμός, αφενός για τις κοινωνικές συνέπειες εμπέδωσης της υποταγής μέσω των θρησκευτικών δογμάτων, όσο και αφετέρου για την τραγικότητα της αναπαραγωγής αυτής της λογικής από την συστημική αριστερά (που κατά τα άλλα είναι “αδογμάτιστη”)
ΥΓ2: Για όποιους θεωρούν ότι είμαστε άδικοι ή υπερβολικοί ας δώσουμε το λόγο στον ίδιο τον Τσίπρα όταν σχολίαζε τη διανομή μέρους του πλεονάσματος από τον Σαμαρά και τη ΝΔ το 2014:
«Πώς σας φαίνεται; Σας φαίνεται λογικό να μας στύψουν για να βγάλουν τρία δις, και από αυτά να επιστρέφουν τα 500; Αν δεν είχαν βγάλει κανένα θα ήμασταν συν 2,5 δις αυτή τη στιγμή. Αλλά ποια λογική μπορεί να ψάχνει κανείς να βρει στον παραλογισμό μιας βαρβαρότητας που καταστρέφει μια κοινωνία ολόκληρη και επιχειρεί μετά να την εξαγοράσει με χάντρες και καθρεφτάκια»;